❤️മിണ്ടാപ്പൂച്ച❤️ [ᎷᎡ.LOVE] 184

കുളി കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങുമ്പോഴും തലയിണയിൽ തല പൂഴ്ത്തി കിടന്ന് തേങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന  തൻ്റെ ഭാര്യയുടെ  കൈപിടിച്ചു എഴുന്നേല്പിച്ച്  ഹൃദയത്തിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ചു കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു.

“നീ എന്തിനാ കരയുന്നത് പെണ്ണേ.നിന്നോടെപ്പോഴും ഞാനിങ്ങനെ പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കി തരണമോ”

“നിനക്ക്  ഞാൻ  ഇല്ലേ ഇവിടെ,എതിർപ്പുകൾ പലതും ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഞാൻ  അന്നേ നിന്നോട് പറഞ്ഞതല്ലേ.. എല്ലാമറിയുന്ന നീ പിന്നെയും  കരഞ്ഞാലോ… അവരൊക്കെ പറയുന്നത് കേട്ട് നീ കണ്ണീർ ഒഴുകുമ്പോൾ എനിക്കത് കണ്ട് നിൽക്കാൻ തീരെ  പറ്റുന്നില്ല… ഇതിനൊക്കെയൊരു വഴി ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.”

മിഴി  നിറച്ചു കൊണ്ട് അവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ കവിൾ തടത്തിൽ ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്ന കണ്ണീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അവളുടെ  കണ്ണിലേക്ക്  ചൂണ്ടി കൈ കൊണ്ട് ഇനി കരയില്ല എന്ന് ആക്ഷൻ കാണിച്ചു. അല്ലെങ്കിലും അവൾക്കങ്ങനെയല്ലെ സാധിക്കൂ…സംസാരശേഷിയില്ലാത്തവൾക്ക് ആഗ്യ ഭാഷയിലൂടെ മാത്രമല്ലേ തങ്ങളുടെ സങ്കടങ്ങൾ പറയാൻ പറ്റൂ .ഇതിങ്ങനെ നീണ്ടു പോയാൽ അമ്മയും ശ്രുതിയും തമ്മിൽ ഒരിക്കലും യോജിപ്പുണ്ടാവില്ലെന്നും അവനറിയാം. അല്ലെങ്കിലും തൻ്റെ ഭാര്യ അമ്മയെ എത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നും അവനറിയാം.

“എല്ലാം ശരിയാകും ടീ, നീ വിഷമിക്കണ്ട, ദൈവം നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥന കേൾക്കാതെ നിൽക്കില്ല…

“ഹ്രദയത്തിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അവളുടെ മുടി ഇഴകളിൽ തടവി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവനെ സമാധാനീപ്പിക്കാനായി  ഏറെ പ്രയാസപ്പെട്ടു കൊണ്ട് ചുണ്ടിൽ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി വിടർത്തുന്നോടൊപ്പം തന്നെ അവൻ്റെ അധരങ്ങളിൽ അവൾ അധരം ചേർത്ത് വച്ചിരുന്നു.

“അതെ നീ  ഒരു ചായ എടുത്തേ, ജോലി കഴിഞ്ഞ് വന്നിട്ട് ഒരു തുള്ളി വെള്ളം കിട്ടിയിട്ടില്ല… നിങ്ങളോടൊക്കെ സംസാരിച്ച് സംസാരിച്ച് വായിലെ വെള്ളം വറ്റിയിട്ടാ ഉള്ളത്.അല്ലേലും നിനക്കിപ്പോ പഴയ സ്നേഹം ഒന്നും ഇല്ലന്നും പുഞ്ചിരിയാലെ ശ്രുതിയോടായവൻ പറഞ്ഞവളുടെ ശ്രദ്ധ മാറ്റൻ ശ്രമിച്ചു. മഴക്കാറ് മൂടിയവളുടെ മുഖത്തിൽ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ എണീറ്റ് ചായ തരില്ല എന്ന് ആക്ഷൻ കാണിച്ചു കുറുമ്പ് കാട്ടി അവൾ അടുക്കളയിലോട്ട് നടന്നു.

കുറച്ച് ദിവസത്തേക്കവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞയക്കാനായവൻ അമ്മയോട് സമ്മതം വാങ്ങിച്ചു. അവനെപ്പോഴും അമ്മയുടെ വാക്കിനാണാധ്യം പ്രധാന്യം കൊടുക്കാറുള്ളതും അതിനവൻ്റെ ഭാര്യക്കോ പരാതിയില്ല താനും.