✨️❤️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം17❤️✨️ (ഭാഗം II) [???????  ????????] 206

“ഇല്ല… ഇല്ല ഗുരുജി… യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്റെ പിൻഗാമിയാണ് ആ കർമം നിർവഹിക്കേണ്ടത്. നമ്മുടെ അഗസ്ത്യ ഗോത്രത്തിന്റെ രക്തവും വീര്യവും സിരകളിലോടുന്നവൻ. സൂര്യപുത്രന്റെ അംശമായി ജനിച്ചവൻ…

അങ്ങനെയുള്ള അവനാണ്, ഇപ്പോഴെന്റെ പക്കലുള്ള ഈ അഗ്നിമണി, ഇനി കൈവഴിയായി ലഭിക്കേണ്ടത്. ഈ ലോകത്തിലെ എന്റെ കർമങ്ങൾക്ക് ഒരു അവസാനം ഉടൻ തന്നെയുണ്ടാകും.”

“പിൻഗാമിയോ.. അതും നീയെന്താണ് കണ്ണാ ഈ പറയുന്നത്, ഈ ഭൂമിയിൽ നിന്റെ കർമങ്ങൾ വളരെ വേഗം അവസാനിക്കാറായിയെന്നോ…?”

“അതെ മഹാഗുരുജീ… ഈ ലോകത്തിലെ എന്റെ കർമങ്ങൾക്ക് അവസാനം സംഭവിക്കാറായിയെന്നു അങ്ങേയ്ക്കു അറിയാവുന്നതല്ലേ… എനിക്ക് ഈ ദേഹം വിട്ടുപോകാനുള്ള സമയം അടുത്തു കഴിഞ്ഞു…”

“അതെനിക്ക് അറിയാം കണ്ണാ… നിനക്കിനി അധികകാലമില്ലെന്ന ആ സത്യം എനിക്കും നിന്റെ ഏട്ടനും മാത്രമല്ലേ അറിയാവൂ.. നിന്റെ അപ്പയ്ക്ക് പോലും അതറിയില്ല. എന്നാലും എല്ലാം ഇത്ര പെട്ടന്ന് സംഭവിക്കുമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല.

പക്ഷേ അവസാനമായിട്ടെങ്കിലും ഒരു തവണയെങ്കിലും നിനക്ക് അവരെയൊന്നു കണ്ടുകൂടെ.. നിന്റെ ഏട്ടനെ, അപ്പയെ… നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ആരാധിക്കുന്ന പ്രിയജനങ്ങളെ… ഇവരെയൊന്നും നിനക്ക് കാണണമെന്നില്ലേ…”

പരമേശ്വരഗുരുക്കളുടെകണ്ണുനീർ നിറഞ്ഞ ചോദ്യത്തിന് ഒരു നീണ്ട മൗനമായിരുന്നു കാർത്തികേയന്റെ ഉത്തരം.

“എന്താണ് കുമാരാ നീയൊന്നും മിണ്ടാത്തത്.. എന്നോട് എന്തെങ്കിലുമൊന്നു സൊല്ല് കണ്ണാ.” അവൻ നിശബ്ദനായിരിക്കുന്നത് കണ്ട് അദ്ദേഹം തന്റെ ചോദ്യം വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു.

ധനുഷ് :”അവരെ ഞാൻ എപ്പോഴേ കണ്ടുകഴിഞ്ഞു ഗുരുജി… ഇനിയെനിക്ക് കാണേണ്ട ആവശ്യം വരില്ല… ”

“അപ്പോൾ നിനക്ക് നിന്റെ ദേവസുന്ദരിയെയും അശോകവല്ലിയെയും  കാണേണ്ടേ…?

കർണാടകത്തിൽ വെച്ച് പണ്ടൊരുനാൾ ദുഷ്ടനായ രണ്ടാനച്ഛനിൽ നിന്നും നീ രക്ഷപ്പെടുത്തുമ്പോൾ വെറും പതിനെട്ടു വയസ്സ് മാത്രം പ്രായമുണ്ടായിരുന്ന ഇരട്ടകളായ ആ പെൺകുട്ടികളോട്, നിന്നെ ധനുവെന്നും കാർത്തിയെന്നും മാത്രം വിളിക്കുന്ന അവരോട്… നിന്നെ പ്രാണന് തുല്യം സ്നേഹിക്കാൻ പരസ്പരം മത്സരിക്കുന്ന,