✨️❤️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം17❤️✨️ (ഭാഗം II) [???????  ????????] 206

അപ്പോഴാണ് അവിടെയകലെയായി തന്റെ ഗുരുജി തന്നെ,വിശ്വാസം വരാത്ത ഭാവത്തിൽ നോക്കി നിൽക്കുന്നതവൻ കണ്ടത്. അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടതും അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആശ്വാസത്താൽ വികസിച്ചു.

തന്റെ ഗുരുജി നേരെത്തെ നടന്നതെല്ലാം കണ്ടുവെന്നു ധനുഷിന് മനസ്സിലായി. അവനെ കണ്ടതും പരമേശ്വരഗുരുക്കൾ, തന്റെ കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന വാൾ തിരികെ ഊന്നുവടിയിലാക്കിയിട്ട് അവന്റെയടുത്തേക്ക് നടന്നു..

അപ്പോഴേക്കും വീണ്ടുമൊരു ആക്രമണം കൂടിയായതോടെ വല്ലാതെ തളർന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്ന മുഹമ്മദ്‌ ഇമ്രാനെ, ഗുരുക്കൾ അതിനോടകം വീണ്ടുമൊരു മരത്തിനു കീഴിൽ ചാരിയിരുത്തിയിരുന്നു.

തന്നെയും ഗുരുജിയെയും പോലീസ് ഓഫീസറിനെയും ആക്രമിക്കാനായി ആൽബി, അഷിന്റെ ഒത്താശയോടെ നിയോഗിച്ച ഗുണ്ടകളെയെല്ലാം നിഗ്രഹിക്കുകയും അവരുടെ തലവന്നെ തോടെ രക്തവർണ്ണവും, അഗ്നിസമാനവുമായിരുന്ന ധനുഷിന്റെ,

ശരീരം സാവധാനം പൂർവസ്ഥിതിയിലേക്ക്, വളരെ ആരോഗ്യവും ശരീരകാന്തിയും നിറഞ്ഞ അവസ്ഥയിലേക്ക് തിരികെ വന്നതോടെ പരമേശ്വരഗുരുക്കൾ അവന്റെ അടുത്തെത്തി അവനെ ആശ്ലേഷിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

:”മോനേ കണ്ണാ.. എന്താടാ ഇവിടെയിപ്പോൾ നടന്നത്…??? എല്ലാം അത്ഭുതമായിരിക്കുന്നു… നിനക്ക് കുഴപ്പമൊന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ.നീ കുളത്തിലേക്ക് വീണുവെന്നു അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനങ്ങു വല്ലാതെ ഭയന്നുപോയി.

നീയെങ്ങനെയാ അയാളെ നിന്റെ  മനോ നിയന്ത്രണത്തിൽ അകപ്പെടുത്തിയത്. മാത്രമല്ല… ഒറ്റതവണ മാത്രം പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആ രക്ഷായന്ത്രം, മരിക്കേണ്ടിയിരുന്ന അയാളുടെ കൈയിൽ കെട്ടിയത്…! അത് തെറ്റല്ലേ കണ്ണാ…? എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം.??” ഗുരുക്കൾ ഉദ്ദേഗ്വത്തോടെ അവനോട് ചോദിച്ചു.

“അതെല്ലാം അങ്ങ് പറയുന്നത് പോലെ ശ്രീപരമേശ്വരന്റെ അനുഗ്രഹമൊന്നു കൊണ്ട് മാത്രമാണ് എനിക്കിതെല്ലാം സാധ്യമായത്… അയാളെ ഞാൻ പുനർജീവിപ്പിച്ചതിനു കാരണമുണ്ട് ഗുരുജീ…” ധനുഷ് ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ട് ബാക്കി തുടർന്നു.

“മഹാപാപിയായ അയാളിലൂടെ മാത്രമേ ആ ആൽബിയ്ക്കും, പിന്നെ അയാളുടെ കൂടെ നിൽക്കുന്ന മറ്റനേകം അസുരജന്മങ്ങൾക്കും ഒരു അന്തിമ ശാസനം എനിക്ക് കൊടുക്കുവാൻ കൊടുക്കുവാൻ സാധിക്കുകയുള്ളു.