❤️️️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം17️✨️❤️                            (ഭാഗം II)

                [???????  ????????]

                         [Previous Part]

❤️✨️ ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം ❤️✨️

അൽപനിമിഷത്തിനകം അവന്റെ വലത് കൈയിലെ രക്ഷായന്ത്രം, അതിനോട് ചേർന്നിരുന്ന ചർമ്മത്തിൽ നിന്നും കടും ചുവപ്പ് നിറത്തിലൊരു വാതകം സ്വയം വലിച്ചെടുത്തതും അവനൊരു ദീർഘശ്വാസത്തോടെ കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു…!

തുടരുന്നു…

അതിന് മുൻപുവരെ ധനുഷിന്റെ കൃഷ്ണമണികളുടെ നിറം സാധാരണ ഗതിയിലായിരുന്നുവെങ്കിൽ തന്റെ ഗുരുജി അവനെയാ മാലയും വളയും പിന്നെ വൈദ്യരക്ഷാ യന്ത്രവും ധരിപ്പിച്ചതോടെ ജീവശ്വാസം തിരിച്ചുകിട്ടിയ ധനുഷിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ചുവപ്പ് തിളക്കം മിന്നി മറഞ്ഞു.

“ഹാ… അമ്മേ. ഹൊ…! എന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചതിനു വളരെ നന്ദി ഗുരുജീ. എന്റെ അഗ്നിമണിയും രുദ്രാക്ഷമാലയും തിരികെ നൽകിയതിന് ഞാനെന്നും അങ്ങേയോട് കടപ്പെട്ടവനായിരിക്കും.”

സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരികെ വന്ന ധനുഷ് എഴുനേൽക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 “എഴുനേൽക്കു പുത്രാ കാർത്തികേയാ.. ” പരമേശ്വരഗുരുക്കൾ അവനെ നിലത്തു നിന്നും താങ്ങിയെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.

“പക്ഷേ ഗുരുജീ, അങ്ങെന്താണ് ഇവിടെ…? ഞാൻ അങ്ങേയോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ ഞാൻ എന്തേലും അപകടത്തിൽ പെട്ടുകഴിഞ്ഞാൽ അങ്ങെന്നെ സഹായിക്കേണ്ടി വരില്ലെന്നും എനിക്ക് ഞാൻ തന്നെ ധാരാളമാനെന്നും.” ധനുഷ്, തന്റെ ഗുരുവിനെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.

“അതെനിക്ക് അറിയാം കണ്ണാ… പക്ഷേ ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു അവസ്ഥയിലൂടെ നീയിന്നേ വരെ കടന്നുപോയിട്ടില്ലല്ലോ.

ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യനാണെങ്കിൽ ഇതൊന്നും താങ്ങാനാകാതെ എപ്പോൾ മരണത്തെ പുൽകിയെന്നു ചോദിച്ചാൽ മതി.

നീ അധികം പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും കൂടാതെ നിലനിൽക്കുന്നത്, നീ നിന്റെ അഗ്നിമണിയെ ദിവസവും ഭക്തിപൂർവ്വം ഉപാസിച്ചത് കൊണ്ടാണ്. അതിന്റെ ശക്തി ഇപ്പോളും നിന്റെയുള്ളിൽ നിലനിൽക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് നീയിപ്പോഴും ജീവനോടെയിരിക്കുന്നത്…” ഗുരുക്കൾ പറഞ്ഞുനിർത്തി.

“അല്ല ഇതാരാണ് ഗുരുജി…?” പരമേശ്വരഗുരുക്കളുടെ പിന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആ യുവാവിനെ കണ്ട് ധനുഷ് തന്റെ ഗുരുവിനെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.

 “കണ്ണാ, ഇദ്ദേഹമാണ് മുഹമ്മദ്‌ ഇമ്രാൻ… നിന്നെ മോചനദ്രവ്യം കൊടുത്ത് രക്ഷിക്കാൻ നിന്റെ അപ്പ, പോലീസിന്റെ സഹായത്തോടെ എന്റെ കൂടെ അയച്ചതാണ് ഇദ്ദേഹത്തെ. കേരളാപോലീസിലെ ഒരു അണ്ടർകവർ ഓഫീസറാണ് ഇദ്ദേഹം.”