സ്വത്തുവിന്റെ സ്വന്തം – 3 21

കുന്നിൻ ചെരുവിൽ അവർ കണ്ടുമുട്ടി, നിലാവും, തെന്നലും, നീലക്കടമ്പും, പൂവിട്ട പാലമരങ്ങളും, ഒഴുകുന്ന പുഴയും സാക്ഷിയാക്കി പ്രണയം പങ്കിട്ടു… തിരിച്ചു മടങ്ങാൻ, ആഗ്രഹിക്കാതെ, കാലങ്ങളോളം അവളെ പ്രണയിക്കാനായി, ഗന്ധർവ്വൻ അവളുടെ കന്യകാത്വം കവർന്നില്ല…

കാവിൽ തിരി തെളിയിക്കാനും, ക്ഷേത്രത്തിലേക്കുള്ള മാലകെട്ടുന്നതിനും, പലപ്പോഴും അവൾ ഭംഗം വരുത്തി…

അവൾ കാരണം തറവാട് മുടിയുമെന്നായതോടെ, തറവാട്ടിലെ കുളത്തിൽ കുളിക്കാനിറങ്ങിയവൾ ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കയറി വന്നില്ല…. കന്യകയായിത്തന്നെ അവൾ ജീവൻ വെടിഞ്ഞു…

തിരിച്ചു പോകാനാവാതെ, ഗന്ധർവ്വൻ കാലങ്ങളോളമായി അവളെ മാത്രം നിനച്ചു ചന്ദ്രമംഗലം തറവാട്ടിൽ ഇപ്പോഴും നിറസാന്നിധ്യമായിരിക്കുന്നു…

പവിത്രയുടെ മരണശേഷം, കാവും ക്ഷേത്രവും പലരും ഏറ്റെടുത്തെങ്കിലും ആർക്കുമതു നല്ലരീതിയിൽ നടത്തി കൊണ്ടുപോകാൻ കഴിയാതെ വന്നു..

കാവും, ക്ഷേത്ര പരിസരവും, അശുദ്ധമാകാതെ ഇരുന്നത് കൊണ്ടും, കന്യകയായിത്തന്നെ ജീവൻ ത്യജിച്ചതു കൊണ്ടും, ദുർമരണങ്ങളൊന്നും അവിടെ ഉണ്ടായില്ല…

ഇതിലൊന്നും വിശ്വാസമില്ലാതെ തറവാട് വാങ്ങിയവർ പോലും സ്ഥിരമായവിടെ താമസിക്കാനാവാതെ മാറിപ്പോയി..

ഇവിടങ്ങളിലുള്ള പാടവും കുന്നുമൊക്കെ നികത്തലിന്റെ ഭീഷണി നേരിടുമ്പോഴും, പലയിടങ്ങളിലും ആഡംബര കെട്ടിടങ്ങൾ പണിതുയർത്തിയിട്ടും, കാലത്തിനു പോലും ഒരു ചെറുമാറ്റം വരുത്താനാവാതെ, ആ തറവാടും അതിനുള്ളിലെ ഏക്കറു കണക്കിന് സ്ഥലവും, അതിനു മുന്നിലെ പാടവും, കുന്നും, മാലിനമാകാത്ത പുഴയും, പവിത്രയുടെയും, ഗന്ധർവ്വന്റെയും, പ്രണയത്തിന്റെ മൂകസാക്ഷികളായതിന്റെ ഓർമയിൽ ഇപ്പോഴും നിലകൊള്ളുന്നു….

ആ കാലത്തിൽ പ്രശനവിധികളിൽ കേമനും, ചന്ദ്രമംഗലം തറവാട്ടിലെ പൂജകൾക്ക് നേതൃത്വം വഹിച്ച ആളെന്ന നിലയിലും, വിശ്വാസങ്ങൾക്കപ്പുറം, അനുഭവത്തിന്റെ നേർക്കാഴ്ചയ്ക്ക് കൂടി സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടിവന്ന എന്റെ മുത്തശ്ശൻ…

അന്ന് മാസങ്ങളുടെ വ്രതശുദ്ധിയുടെയും, ഇരുപത്തിയൊന്ന് രാവുകളിലെ അഗ്നി അണയാതെയുള്ള ഹോമത്തിന്റെയും