ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? പന്ത്രണ്ടാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1086

രാവിലത്തെ ചടങ്ങുകൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു. പൂജകളിലും പുരസ്കാരങ്ങളിലും സംബന്ധിച്ച സന്തോഷത്തോടെ ഭക്തജനങ്ങളും ജോലിക്കാരും എല്ലാം പോയിത്തുടങ്ങി. സ്വാമിജിയെയും പരിവാരങ്ങളെയും ബഹുമാനപൂർവ്വം യാത്രയയച്ചു. അതോടൊപ്പം തന്നെ അവധൂതനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുഹൃത്തായ സ്വാമിയും – അവരെല്ലാം ശ്രീകുമാറിനെ പ്രത്യേകാനുഗ്രഹങ്ങൾ നൽകിയാണ് വിടകൊടുത്തത്.

വലിയ ഹോമമായതുകൊണ്ടു തന്നെ ഹോമകുണ്ഡത്തിലെ കനലുകൾ അണയാൻ നേരത്തോടു നേരമെങ്കിലുമാകും. അതുകൊണ്ടു നാളെ വൈകിട്ടത്തെ പൂജ കഴിഞ്ഞശേഷം ഹോമത്തിന്റെ ചാരവും ചില യന്ത്രങ്ങളും തറവാട്ടിലെ തുളസിത്തറയ്ക്കടുത്തും അമ്പലത്തിനടുത്തുള്ള ആൽത്തറയ്ക്കടുത്തും കുഴിച്ചിടണം.

നാളെ രാവിലെതന്നെ ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തേണ്ടതിനാൽ പ്രസാദങ്ങളും പലഹാരങ്ങളും മറ്റും ഒരു സഞ്ചിയിൽ കെട്ടി സ്വാമിയും നാരായണ അയ്യരും കൂടി ശ്രീകുമാറിന്റെ കാറിൽ വയ്പ്പിച്ചിരുന്നു. വന്ന ഉടനെ തന്നെ രുദ്ര ഏൽപ്പിച്ചിരുന്ന (പണം അടങ്ങിയ) മഞ്ഞസഞ്ചി ശ്രീകുമാർ നാരായണ അയ്യരെ ചിലവുകൾക്കായി ഏൽപ്പിച്ചിരുന്നു.

എല്ലാവരോടും നന്ദി പറഞ്ഞ ശേഷം ശ്രീകുമാർ പുറപ്പെട്ടു. വീട്ടിൽ പോയി അല്പം റസ്റ്റ് എടുത്തശേഷം രാത്രി പുറപ്പെടണം.

പെട്ടെന്നു തന്നെ വീട്ടിൽ എത്തിയ ശ്രീകുമാർ വാതിൽ തുറന്നു അകത്തേയ്ക്കു കടന്നു. അവിടെയെങ്ങും രുദ്രയെക്കണ്ടില്ല. ഉറക്കെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു എല്ലാ മുറികളിലും തേടി. അപ്പോൾ അടുക്കളയിൽ നിന്നും എന്തോ ശബ്ദം കേട്ടു അവൻ അവിടേയ്ക്കു ചെന്നു.

അവിടെ തറയിൽ കിടക്കുന്ന രുദ്രയെ അവൻ കണ്ടു. അവൻ അടുത്തുചെന്നു അവളെ തട്ടി വിളിച്ചു. “രുദ്രാ എഴുനേൽക്കൂ, എന്താണ് നിനക്കു പറ്റിയത്?”

അവൻ അവളെ താങ്ങിപ്പിടിച്ചു എഴുനേൽപ്പിയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ അവൻ തൊട്ടപ്പോൾ പൊള്ളലേറ്റതുപോലെ അവൾ പിടഞ്ഞു. ചാടി എഴുന്നേറ്റ അവൾ അവനിൽനിന്നും അകലം പാലിച്ചു ക്രോധത്തോടെ അവനെ നോക്കി. ഒരലർച്ചയാണ് വെളിയിൽ വന്നത്:

“എന്നെ നശിപ്പിയ്ക്കാനാണോ എല്ലാവരും കൂടി നോക്കുന്നത്? ഇല്ല, ഞാൻ സമ്മതിയ്ക്കില്ല.”

പെട്ടെന്നാണ് അവളുടെ ഭാവം വീണ്ടും മാറിയത്
“എനിക്കിനിയും ജീവിയ്ക്കണം, ശ്രീയേട്ടന്റെ ഭാര്യയായി. ഏട്ടന്റെ മരണം വരെ ഞാനും കൂടെ ഉണ്ടാവും. ആർക്കുമെന്നെ തടയാനാവില്ല. ആർക്കും.”

അതുപറഞ്ഞുകൊണ്ടു അവൾ കൊടുങ്കാറ്റുപോലെ പുറത്തേയ്ക്കു പാഞ്ഞു. ശ്രീകുമാറിനു ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. അവൻ മിഴിച്ചു നിന്നു. അവനും പിറകെ ഓടി വാതിൽക്കലേയ്ക്ക് എത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും അവൾ അപ്രത്യക്ഷയായിരുന്നു.

അത്ഭുതസ്തബ്ധനായ അവൻ നാരായണ അയ്യരെ ഫോൺ വിളിച്ചു സംഭവിച്ചതെല്ലാം അദ്ദേഹത്തോടു പറഞ്ഞു.

“ഇതു ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. അവൾക്കു മോനോട് സ്നേഹവും പ്രേമവും ഒക്കെയുണ്ട്. പക്ഷെ അവളുടെ ഈ അവസ്ഥയിൽ അതൊന്നും നടക്കാൻ പാടില്ലാത്ത കാര്യങ്ങളാണ്. അഥവാ നടന്നാൽ തന്നെ അവ പ്രകൃതി നിയമങ്ങൾക്കു എതിരാവും. മോന്റെ സങ്കടം എനിയ്ക്കു മനസ്സിലാകുന്നു. ഇത്രയും നാൾ അനുകൂലമായി നിന്ന രുദ്ര ഇനി എതിരാവാനും വിഘ്നങ്ങൾ വരുത്താനും സാധ്യതയുണ്ട്. അതു മോന്റെ മേലുള്ള ആ പൊസ്സസ്സീവ്നെസ് കൊണ്ടു മാത്രമാണ്. വിഷ്ണുസഹസ്രനാമം വിടാതെ ചൊല്ലുക, സുദർശന ഹോമത്തിന്റെ ഭസ്മവും യന്ത്രങ്ങളും നാളെ വൈകിട്ടു തറവാട്ടിൽ കുഴിച്ചിടുന്നതു വരെ ഒത്തിരി ശ്രദ്ധ ആവശ്യമാണ്. അവൾ ഇനിയും വരും, മോന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിയ്ക്കാൻ എന്തും പ്രവർത്തിയ്ക്കും. പക്ഷെ ഒരിക്കലും ഉപദ്രവിയ്ക്കില്ല. പേടിയ്‌ക്കേണ്ട.”