ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? അഞ്ചാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1107

പെട്ടെന്നാണ് അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഒരു സിംഹനാദമുയർന്നതു. ആ തേജസ്വീരൂപത്തിനു പുറകിൽ ഉഗ്രകോപത്തോടെ നിക്കുന്ന ഭീമാകാരമായ നരസിംഹരൂപം കണ്ട അയാളും പരിവാര മഹിഷങ്ങളും ഭയന്നു. വന്നതിനേക്കാൾ വേഗത്തിൽ അവർ തിരിഞ്ഞോടി. എങ്ങോട്ടോ പോയി മറഞ്ഞു.

ഉഗ്ര രൂപത്തിൽ എഴുന്നള്ളി നിൽക്കുന്ന വൈകുണ്ഠ നാഥനെ ആ തേജസ്വിയായ സന്യാസി താണു വണങ്ങി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വദനത്തിൽ നിന്നും ശ്രീ നരസിംഹ സ്തുതി ഉയർന്നു:

“ഗർജ്ജന്തം ഗർജ്ജയന്തം നിജഭുജപടലം സ്ഫോടയന്തം ഹഠന്തം
ദീപയന്തം താപയന്തം ദിവി ഭുവി ദിതിജം ക്ഷേപയന്തം ക്ഷിപന്തം

ക്രന്ദന്തം രോഷയന്തം ദിശി സതതം സംഹരന്തം ഭരന്തം
വീക്ഷന്തം ഘൂര്ണയന്തം കരനികരശതൈർദിവ്യസിംഹം നമാമി

ഓം പ്രഹ്ളാദേശായ ഓം മഹാബലായ ഓം നാരായണായ ഓം രുദ്രായ ഓം ഭക്തപ്രിയായ നമഹ”

ഭക്തപ്രിയൻ തന്റെ ഭക്തന്റെ ശ്രുതിമധുരമായ സ്തുതിയിൽ സംതൃപ്തനായി മറഞ്ഞു.

ബോധരഹിതനെന്നോളം അടുത്തു ഇതേവരെ നടന്ന സംഭവങ്ങൾ തെല്ലുമറിയാതെ കിടക്കുന്ന ശ്രീകുമാറിനെ കരുണാപൂർവം നോക്കിയിട്ടു ആ സന്യാസി മറഞ്ഞു.

“ഏട്ടാ എഴുന്നേറ്റെ, എന്തൊരു ഉറക്കമാണിത്? നമുക്കു കോയമ്പത്തൂർ എത്തേണ്ടതല്ലേ?” രുദ്രയുടെ ശബ്ദമാണ് അവനെ ഉണർത്തിയത്.

വനത്തിൽകൂടി പോകുന്ന ആ വഴിയുടെ അരികിൽ ഭദ്രമായി പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്ന കാറിൽ സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇട്ടു ഉറങ്ങുകയായിരുന്നൊ, താൻ? അവൻ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി. അതെ താൻ കാറിനുള്ളിൽ തന്നെ. ശരീരത്തിന് വേദനയൊന്നുമില്ല. പിറകിലേക്ക് കൈ നീട്ടി നോക്കി, അതെ ആ ആമാടപ്പെട്ടി അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്.

“രുദ്രാ, നീ ഇത്രനേരം എവിടെയായിരുന്നു? ആ പോത്തിൻ കൂട്ടം, ആ ബലിഷ്ഠകായൻ എല്ലാം എവിടെ? എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?”

“ഒന്നുമില്ല, ഏട്ടാ ദാ ഈ കരിമ്പ് ചാറു കുടിച്ചേ, ക്ഷീണം കാരണം ഏട്ടൻ ഉറങ്ങിപ്പോയി. എന്തൊക്കെയോ പിച്ചും പേയും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സാരമില്ല, പെട്ടെന്ന് ഇതു കുടിച്ചോളൂ, തുളസിയുടെ ചാറും ഒക്കെ ഇതിലുണ്ട്. ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ കോയമ്പത്തൂർ എത്തണം. ഇനി സംസാരിയ്‌ക്കേണ്ട. മ്ഹ്..” തെല്ലു കൊഞ്ചലോടെയുള്ള അവളുടെ പറച്ചിൽ അവനു രസമുണ്ടാക്കി.

കാറിന്റെ ഹാൻഡ് ബ്രേക്കിനരികിലുള്ള ഹോൾഡറിൽ ഒരു വലിയ ജഗ്ഗിൽ കരിമ്പു ജ്യൂസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അതവൻ എടുത്തു കുടിച്ചു, നല്ല രുചി, മൊത്തമൊരു ഉണർവുണ്ടായി. ആ വർദ്ധിച്ച ഉണർവോടെ അവൻ വണ്ടി മുന്പോട്ടെടുത്തു.