“വിഷ്ണു… നീ ഭീരുവല്ല… നിനക്കൊരു നിയോഗമുണ്ട്… തിരിച്ചു നിന്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് പോകുക… സമയമാകുമ്പോൾ നിന്റെ നിയോഗം നിന്നിലേക്ക് വന്നു ചേരും… അതുവരെ നിന്നെ കാക്കാൻ നിനക്കൊപ്പം ഞാനുണ്ടാകും…”
അശരീരി പോലെ കേട്ട ആ ശബ്ദം പറഞ്ഞത് വിഷ്ണുവിനെ വീണ്ടും പരിഭ്രാന്തിയിലാഴ്ത്തി…
അവിടെ നിന്നും എങ്ങനെയെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടാനുള്ള വ്യഗ്രതയിൽ തുറന്നു കിടന്ന തന്റെ ബാഗുമെടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഓടിയിറങ്ങുമ്പോൾ അവൻ അറിഞ്ഞില്ല, സംഘട്ടനത്തിനിടയിൽ ആ ചിതൽപ്പുറ്റിന്റെ ഊർധ്വഭാഗത്തു നിന്നും വീണ ഒരു പച്ച രത്‌നക്കല്ല് തന്റെ ബാഗിൽ അകപ്പെട്ടത്…
ഓടിയിറങ്ങിയ വിഷ്ണു നേരെ അടച്ചിട്ട തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വന്നു. മനസ്സിൽ ഏറെ ചോദ്യങ്ങളുമായി അവൻ അവിടെയിരുന്നു…
രാത്രി… മുറ്റത്ത് കുറച്ചു വിറകുകൾ കൂട്ടി തീയിട്ട് അതിനരുകിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു വിഷ്ണു… രാത്രിയുടെ സൗന്ദര്യം മനസ്സിലെ ഭയത്തെ മായ്ച്ചു കളയുന്നത് പോലെ അവനു തോന്നി…
പതിവുള്ള അലർച്ച കേൾക്കാതെയായപ്പോൾ പതുക്കെ അവൻ മുറ്റത്തെ ഒരു കോണിൽ നിന്നും ലൈറ്റ്ഹൗസിനു നേരെ നോക്കി…
ഇല്ല ഇന്നാ ഭയാനകശബ്ദം കേൾക്കുന്നില്ല… മാത്രമല്ല, വെളിച്ചവും സാധാരണ പോലെ, അസ്വാഭാവികമായി ഒന്നുമില്ല…
“താനെന്താ നോക്കുന്നെ…” പാറക്കല്ലിൽ ചിരട്ടയിട്ട് ഉറക്കുന്നതുപോലുള്ള ശബ്ദം കെട്ട് വിഷ്ണു ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നോക്കി…
ആ ദൃശ്യം കണ്ടു അവൻ വിറങ്ങലിച്ചു പോയി…
തീ കൂട്ടിയ വിറകുകൾക്കരികിൽ, താൻ ഇരുന്ന അതേ സ്ഥലത്ത്, കീറിപ്പറഞ്ഞ പഴയ ഏതോ യോദ്ധാവിന്റെ വസ്ത്രങ്ങളും, തുന്നിക്കൂട്ടിയ പഴക്കം തോന്നുന്ന പട്ടുതുണികൊണ്ടുള്ള തലപ്പാവും, വലിയ തുകൽ ചെരുപ്പുകളും ധരിച്ചു, മുടിയൊക്കെ നീട്ടി വളർത്തി ഒരാൾ… കയ്യിൽ പഴയ മാതൃകയിൽ ഉള്ള വലിയൊരു മദ്യക്കുപ്പി ഉണ്ട്… അയാൾ ഇടക്കിടക്ക് അതിൽ നിന്നു കുടിക്കുന്നുമുണ്ട്…
‘ഇതാരാ… എപ്പോ, എവിടുന്നു വന്നു ചാടി’ വിഷ്ണു സംശയത്തോടെ പതുക്കെ അയാൾക്ക് നേരെ നടന്നു.
“തൊട്ടുകൂട്ടാൻ വല്ലതും ഉണ്ടോടോ…” മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദത്തിൽ അയാൾ ചോദിച്ചു…
‘ഈ ശബ്ദം ഞാൻ എവിടെയോ…’ വിഷ്ണു ആലോചിച്ചു നിന്നു…
“ഇല്ലേ…” അയാൾ അക്ഷമനായി…
“ഉണ്ട്…” വിഷ്ണു വേഗം മറുപടി പറഞ്ഞു…
“എന്നാ… കൊണ്ടുവാ…” വല്ലാത്തൊരു ആജ്ഞാശക്തി ഉണ്ടായിരുന്നു ആ ശബ്ദത്തിന്…
വേഗം അച്ചാറും ടച്ചിങ്‌സും എടുക്കുമ്പോൾ, അവൻ ആലോചിച്ചു, ‘അല്ല, ഞാനെന്തിനാ… അയാൾക്ക്… ആരാ അയാൾ…’
ശിവശങ്കരൻ
കഥ വളരെയധികം ഇഷ്ടമായി. സത്യസന്ധത കൊണ്ട് തുടരെ തുടരെ അതും ഒരു വർഷം പോലും ഒരു സ്ഥലത്ത് തികക്കാത്ത ട്രാൻസ്ഫർ മാത്രം കൈമുതലായുള്ള മോട്ടോർ വകുപ്പ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ വിഷ്ണു പ്രസാദ്, കൈക്കൂലിക്കാരനായ സന്തോഷ് (സാഹചര്യം മൂലമാണ് എങ്കിലും …..) നല്ല രസകരമായ ഭാവന.
“വർണക്കടലാസിൽ പൊതിഞ്ഞ പുസ്തകങ്ങൾ പോലെയല്ലേ ഓരോ ജീവിതവും ” ഇതിൽ ഉപമയും ഉത്പ്രേക്ഷയും സമന്വയിപ്പിച്ച അലങ്കാര വർണന അതിശയിപ്പിച്ചു. ആ വിളക്കുമരത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള നിഗൂഢതയും വിഷ്ണുവിനുണ്ടാക്കുന്ന അനുഭവവും ഒക്കെ ഭയാശങ്കകളും ആകാംക്ഷയും ഉണ്ടാക്കി എന്നതാണ് സത്യം.
ക്രൂരനായ ഇന്ദ്രന്റെ കടന്നുവരും വിഷ്ണു വിളക്കുമരത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ അകപ്പെടുന്നതും ഗുണ്ടകൾ ആക്രമിക്കുനതും ചിതൽ പുറ്റിലേക്ക് വീഴുന്നതും നാഗത്തെ വക്കുന്നതും അബോധാവസ്ഥയിലെന്ന പോലെ ആകുന്നതു മടക്കം ഗുണ്ടകൾ കൂര മർദ്ദനത്തിനിരയായി രക്ഷപെടുന്നതും കടലിന്റെ ഭാവമാറ്റം ഒക്കെ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നത് വർണനാതീതം.
ശങ്കര ദേവരാജൻ എന്ന സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾക്ക് മുമ്പുള്ള കലിംഗ രാജന്റെ ആത്മാവ് ഗതികിട്ടാതെ വിളക്കുമരത്തിൽ വസിക്കുന്നതും , വിഷ്ണുവുമായി തന്റെ കഥയും അഭിലാഷവും പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നതും അവന്റെ നിയോഗത്തിലേക്കുള്ള വഴിയുടെ സൂചനെ ടുക്കുന്നതും ഒക്കെ ഭാവനാ സമ്പന്നവും മനസ്സിലേക്കത് പതിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു എന്ന് തന്നെ പറയാം.
വിഷ്ണുവിന്റെ ഉള്ളിലെ ഭയവും ആത്മവിശ്വാസക്കുറവും ആശാൻ എന്ന കലിംഗ രാജൻ ഉത്മൂലനം ആജാനുബാഹുവും അതിശക്തനുമായ ഇന്ദ്രനെ കായികമായി പരാജയപ്പെടുത്തുന്നതും അവന്റെ മനസ്സിലെ ക്രൂരത തന്നെ വിഷ്ണു തുടച്ചു മാറ്റി പുതിയൊരു നല്ല ജന്മത്തിന് മിഴിവേകിയത് ഒക്കെ അത്ഭുതാവഹവും അതിശയകരവുമായിരുന്നു.
ആശാൻ സൂചനകൾ കൊടുത്ത ക്ഷേത്രം ഗുരുവായൂരാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കി വിഷ്ണു അമ്മയെ കൂട്ടി ദർശനത്തിന് പോകുന്നതും , വിളക്ക് മരത്തിലെ പുറ്റിൽ നിന്നും കിട്ടിയ രത്നം വായുവിൽ സഞ്ചരിച്ച് ക്ഷേത്രവിഗ്രഹത്തിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്നു പ്രഭ വിടർത്തുന്നതും അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് ഒരു കിരണം ഉയർന്ന് പൊങ്ങി അകലുന്നതും ഒക്കെ അത്ഭുതത്തോടെയല്ലാതെ എങ്ങനെ വായിക്കും. ഇതേ സമയം വിളക്കുമാടം നിലംപതിച്ച് ഒരു അവശേഷിപ്പ് പോലും ഇല്ലാക്കുന്നതും അതിശയകരമായ രചന എന്നു മാത്രം പറയാൻ സാധിക്കു.
ഇന്ദ്രന്റെ മന: പരിവർത്തനത്തിനിടയാക്കിയ വിഷ്ണുവിൽ ലക്ഷ്മിക്കുട്ടി അനുരക്തയാകുന്നതും ഇന്ദ്രന്റെ പിതാവും അവനും വിഷ്ണുവിന് അവളെ സ്വന്തമാക്കാൻ സമ്മതം പറയുന്നതും ഒക്കെ നന്നായി ആസ്വദിച്ച് മുഖത്ത് പലവിധ രസങ്ങൾ പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന തരത്തിൽ ഒരു സൃഷ്ടി തന്നതിന് അഭിനന്ദനങ്ങൾ സ്നേഹാദരങ്ങളോടെ കൈലാസനാഥൻ
വിലയേറിയ വാക്കുകൾക്ക് നന്ദി കൈലാസനാഥൻ, ഇത്രയേറെ മേന്മകൾ ഈ കൊച്ചു രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നു കാണിച്ചു തന്നതിനും വാക്കുകളായി അതിവിടെ കുറിച്ചതിനും ഒരുപാട് ഒരുപാട് സ്നേഹം ??? ഇനിയും സപ്പോർട്ട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു
നിളയാണ് ഈ കഥ നിർദ്ദേശിച്ചത്.
നിളക്ക് വീണ്ടും നന്ദിയും സ്നേഹവും ???
ഈ കഥയെ എത്ര തന്നെ പുകഴ്ത്തി പറയാൻ ശ്രമിച്ചാലും അത് കുറഞ്ഞ് പോകും എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വസം.
കഥയുടെ ആദ്യത്തെ വാക്കില്‍ തുടങ്ങി അവസാനം വരെ ഒരു മായ കാഴ്ചയിലൂടെ നിങ്ങൾ എന്നെ സഞ്ചരിപ്പിച്ചു.
വെറും പതിനേഴ് താളുകളിൽ എത്ര ഭംഗിയോടെയാണ് എല്ലാ കാര്യങ്ങളെയും ഇവിടെ നിങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്..! –
വിഷ്ണുവിന്റെ ജോലിയിലുള്ള ആത്മാര്‍ത്ഥത… അവന്റെ കുടുംബ പശ്ചാത്തലം…. അവന്റെ നിയോഗം പൂര്‍ത്തിയാക്കൽ… പിന്നെ അവന്റെ ആത്മവിശ്വാസം കാരണം ഒരുതവണ എങ്കിലും അവന്റെ സ്വന്തം ശക്തിയെ അവന് മനസിലാക്കാനും കഴിഞ്ഞു….
ദുഷ്ടനായ ഇന്ദ്രന്റെ അഹങ്കാരവും നീച പ്രവര്‍ത്തിയും അവന്റെ തന്നെ നാശത്തിലേക്ക് ആണെന്ന് അവന്റെ അനുഭവത്തിലൂടെ അവന് മനസ്സിലാക്കാനും ശേഷം സ്വയം നന്നാവുകയും ചെയ്തു..
കൈക്കൂലി തെറ്റാണെങ്കിലും C. I യുടെ ജീവിത സാഹചര്യ ശൈലി ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട യാത്ര പോലെ നീങ്ങുന്നു…
ഗതി കിട്ടാത്ത ആത്മാവ് കലിംഗരാജൻ ആയ ശങ്കരദേവരാജൻ അവസാനം വിഷ്ണുവിലൂടെ മോചനം നേടുന്നു എന്നും പറയാം …
പിന്നേ എല്ലാവരെയും ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്ന lighthouse…
അവസാനം വിഷ്ണുവിന് മധുരമുള്ള ഒരു ജീവിതം പകരാന്‍ അവിടെ ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയും….
എല്ലാം കൊണ്ടും വളരെ നന്നായിരുന്നു. എന്റെ മനസില്‍ ആഴത്തില്‍ പതിഞ്ഞ ഒരു കഥയായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
ഇനിയും ഇതുപോലത്തെ കഥകൾ എഴുതാന്‍ കഴിയട്ടെ.
സ്നേഹത്തോടെ ഒരു വായനക്കാരന്‍ ♥️❤️♥️
വിലപ്പെട്ട വാക്കുകൾക്ക് ഒരുപാട് നന്ദിയും സ്നേഹവും അറിയിക്കുന്നു… വിശദമായ വായനയിലും ഈ കൊച്ചു രചനയുടെ മേന്മകൾ കണ്ടെത്തിയതിനും ഇവിടെ കുറിച്ചതിനും ഒരുപാട് സ്നേഹം… ഇനിയും പിന്തുണ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു ???
നല്ല കഥ. അല്പം കൂടി വിവരിച്ചു എഴുതാമായിരുന്നു. വർണ്ണക്കടലാസ് വരികൾ ??. തുടർന്നും കഥകൾ എഴുതി ഇടുക
വായനക്കും വാക്കുകൾക്കും നന്ദി സഹോ… ഇനിയും ഇടും സപ്പോർട്ട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു ???
കഥ നല്ലത് , ഇഷ്ടമായി
പക്ഷെ നല്ലൊരു സസ്പെൻസ് ത്രില്ലെർ നോവലാക്കി
എഴുതാൻ സ്കോപ് ഉണ്ടായിരുന്ന മികച്ച ഒരു തീമായിരുന്നു.
മറ്റൊരു ഉദ്ദേശത്തിന് വേണ്ടി എഴുതിയ കഥയാണ് ഏട്ടാ, സ്വീകാര്യമാകുമോ എന്ന് സംശയിച്ചാണ് ഇവിടെ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തത്… ആദ്യമായി ചരിത്രത്തെയും വിശ്വാസത്തെയുമൊക്കെ തൊട്ടപ്പോൾ കൈ പൊള്ളുമോ എന്നൊരു പേടിയും ഇല്ലാത്തിരുന്നില്ല… ???
നല്ലൊരു കഥ ബ്രോ… ഇഷ്ടായി ❤
അകത്തുള്ളതൊന്നും പുറത്തുകാണിക്കാത്ത, മനോഹരമായ വർണക്കടലാസുകൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ പുസ്തകങ്ങളല്ലേ നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും…” എന്ന് തുടങ്ങുന്ന സെന്റൻസ് ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു…
കഥ തുടങ്ങിയപ്പോൾ പച്ചയായ ജീവിതം പോലെ തോന്നി… ഇന്ദ്രനോട് ദേഷ്യവും സന്തോഷിനോട് സഹതാപവും തോന്നി… വിഷ്ണു എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടും എന്ന് ആലോചിച്ച സമയം മുതൽ കഥയുടെ ലെവൽ മാറി തുടങ്ങി..
ആശാന്റെയും വിഷ്ണുവിന്റെയും സംസാരം കൗതുകത്തോടെയാണ് വായിച്ചത്… ആ സിനിമയുടെ കാര്യം വന്നപ്പോൾ ചിരി വന്നു…
പിന്നീട് ക്ഷേത്ര ചരിത്രവും ഇന്ദ്രൻ നന്നാവുന്നതും ഒക്കെ ഇഷ്ടമായി.. അവസാനം ആശാൻ ഒരു കുഞ്ഞു നോവ് പോലെ.. ഏറ്റവും അവസാനം ലൈറ്റ് ഹൗസ് പൊളിഞ്ഞു വീണതും അസ്ഥികൂടം കിട്ടുന്നതും ഒക്കെ സൂപ്പർ… ? ആശംസകൾ ❤
വിശദമായി വിലയിരുത്തിയിരിക്കുന്നു… വാക്കുകൾക്ക് ഒരുപാട് നന്ദി ???
?????
Interesting story, happy ending.
?
വായനക്കും വാക്കുകൾക്കും നന്ദി ???
❤❤❤❤❤
Nice Bro
വായനക്കും വാക്കുകൾക്കും നന്ദി ???
മനോഹരമായ വർക്ക്‌. ?????
വായനക്കും വാക്കുകൾക്കും നന്ദി ???