Nice story വായിക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്ത ഒരു ഫീൽ. Vayichappol vayikkndarnnu ന്ന് തോന്നിപോയി

വായിച്ചു വരാം

രാവിലെ വായിച്ച് സങ്കടം കൊണ്ട് കമെന്റ് ഇടാതെ പോയതാ ? മനസ്സിൽ എന്തോ വല്ലാത്ത കനമാണ് ഇത് വായിക്കുമ്പോ

പൂർണ്ണത തോന്നാത്തവർക്ക് ഇവിടെ വരാം…..
ഇവിടെ നിന്ന് പൂർത്തിയാക്കാം….

സ്നേഹപൂർവ്വം…❤❤❤

“കാറും കോളും മായുമെന്നോ…
കാണാ തീരങ്ങൾ കാണുമോ….

വേനൽ പൂവേ നിന്റെ നെഞ്ചിൽ വേളി പൂക്കാലം പാടുമോ…
നീ ഇല്ലയെങ്കിലെൻ ജന്മമിന്നെന്തിനായി എൻ ജീവനെ ചൊല്ല് നീ…. ”

പാട്ടിന്റെ വരികൾ വീണ്ടും മൂളി,
മുഖത്തേക്ക് തെറ്റിത്തെറിച്ചു വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ തഴുകി മാറ്റി ഓർമകളെ പോലും വകഞ്ഞു മാറ്റി കുതിച്ചു പായുന്ന ബസിന്റെ സൈഡ് സീറ്റിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ, മനസ്സിൽ നീറ്റലും ഇനിയും ഉള്ളുലക്കുന്ന ചില ചിന്തകളും മാത്രം കയറിയിറങ്ങി പോവുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഇനി മറ്റൊരാളുടേതായി അവളെ കാണരുതെന്ന പ്രാർത്ഥനയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന എന്നെ തേടി അതുപോലൊരു വാർത്ത വരുമെന്ന് ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.
ഇരുപത്തിയഞ്ചാം വയസ്സിലെ അവളുടെ വൈധവ്യത്തിന്റെ
വാർത്ത….
തകർന്നു പോയെങ്കിലും ഒരു നിമിഷത്തിനപ്പുറം വീണ്ടും ഒരു പ്രതീക്ഷ മറ്റൊരാളുടെ മരണത്തിൽ കണ്ട എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നി.
മരണത്തെയോ അവളുടെ അവസ്ഥയെയോ മാനിക്കാൻ കഴിയാതെ വെറും മൃഗമായി മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു പോയതിനു.
ആഹ് കുറ്റബോധം ഉള്ളിൽ നീറിയിരുന്നതുകൊണ്ടാണ് അറിഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോവാനോ കാണാനോ ചെല്ലാതിരുന്നത്.
വീണ്ടും ഒരു വർഷത്തിന്റെയും ഒരു വേനലിന്റെയും ശേഷിപ്പുകൾ ഭൂമി ഏറ്റുവാങ്ങി.
അവളുടെ ഓർമ്മകൾ പേറി ഞാനും,….
ആഹ് വര്ഷമവസാനം എന്റെയും അവളുടെയും കൂട്ടുകാരി ആയിരുന്ന ഒരുവളുടെ ഫോൺ കാൾ അതാണെന്നെ തിരികെ നാട്ടിലെത്തിച്ചത്, ഈ ബസിൽ അവളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള ടിക്കറ്റ് എടുപ്പിച്ചത്.
കെട്ടിക്കഴിഞ്ഞു ഉള്ളു നീറ്റിയാണെങ്കിലും വീട്ടുകാർക്ക് വേണ്ടി പുതിയ ജീവിതം സ്വീകരിച്ച അവളുടെ കഥ, കുട്ടികളില്ലാതെ വന്നപ്പോൾ ഭർതൃവീട്ടുകാരിൽ നിന്നും മച്ചി എന്ന പേര് ചാർത്തപ്പെട്ടു മൂകയായി പോയ ഒരു വായാടിയുടെ കഥ, അവൾ വഴി അവളുടെ ഭർത്താവിൽ നിന്നും സഹായം കിട്ടി അവളുടെ വീട് സ്വപ്നം കണ്ട പടികൾ കയറിയെങ്കിലും പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഭർത്തുവിയോഗത്തിൽ തളർന്നുപോയ അവളെ കയ്യൊഴിഞ്ഞു സ്വന്തം ഭാവി സുരക്ഷിതമാക്കിയ അനിയന്റെയും അവനു മുന്നിൽ നിസ്സഹായരായി നിൽക്കേണ്ടി വന്ന അവളുടെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കഥ.
ഒടുവിൽ കെട്ടിവന്ന വീട്ടിൽ വേലക്കാരി ആയി വേഷം മാറിയ എന്റെ പെണ്ണിന്റെ നിയോഗം.
എല്ലാം കേട്ടിട്ടും ഇനിയും സ്വയം പഴിക്കാനോ വിധിക്ക് വിട്ടു കൊടുക്കാനോ തോന്നാതിരുന്നതുകൊണ്ട് ഇവിടെവരെ എത്തി…
വിളിച്ചാൽ അവൾ വരുമോ എന്നറിയില്ല….എങ്കിലും…

*****************************

“നീ വരണം എന്റെ കൂടെ….”

മൗനം മാത്രം….

“വേലാക്കാരിയാക്കാനോ ,
…..വെ**&^# ആക്കാനോ അല്ല…
കൂടെക്കൂട്ടാൻ കണ്ടു പകുതി വച്ച സ്വപ്‌നങ്ങൾ അടുത്ത ജന്മത്തിലേക്ക് നീട്ടി വയ്ക്കാതെ പൂർത്തീകരിക്കാൻ…..
നീ കൂടാതെ ഞാൻ ഇല്ല….”

എന്തോ പറയാൻ ആഞ്ഞ അവിടുത്തെ അമ്മായിയമ്മ എന്റെ വലിഞ്ഞു മുറുകിയ മുഖം കണ്ടിട്ടാവണം പറയാൻ വന്നത് തൊണ്ടയിലേക്ക് ഇറക്കി.

“അന്ന് നിന്റെ കഴുത്തിൽ മറ്റൊരാളുടെ താലി കേറുന്നത് കണ്ട് തോറ്റം പാറയുടെ നെറുകിൽ തീർക്കാൻ വച്ചതാ ഈ ജീവിതം…..ഇനി ഒരിക്കൽ കൂടി നിന്നെ നഷ്ടപ്പെടും എന്ന് തോന്നിയാൽ ആഹ് പാറയ്ക്കപ്പുറം ഞാൻ താണ്ടില്ല….”

മുഖമടച്ചൊരടിയാണ് ആദ്യം കിട്ടിയത് അടുത്ത നിമിഷം നെഞ്ചിൽ ആർത്തു കരയുന്ന പെണ്ണിന്റെ ഭാരം,….
പെയ്തൊഴിയാൻ സമയം കൊടുത്തു.

“വേണ്ടത് മാത്രം എടുത്ത് വാ..”

കുറച്ചു നേരത്തിനകം ഒരു ചെറിയ ബാഗിൽ എന്തൊക്കെയോ നിറച്ചു അവൾ എന്റെ അടുത്തെത്തി.
പോവും മുൻപ് തെക്കേതൊടിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അസ്ഥിതറയിൽ അവൾ എന്നെയും കൂട്ടി പോയി അവൾ കണ്ണടച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ മനസ്സുകൊണ്ട് അനുവാദം ചോദിക്കുകയായിരുന്നു.

തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ കാറൊഴിഞ്ഞു തണുത്ത മനസ്സുമായി ബസിന്റെ ജനലിലൂടെ എത്തി തലോടുന്ന കാറ്റിന്റെ തണുപ്പിൽ എന്റെ തോളിൽ ചാരി മയങ്ങുന്ന അവളോട് എനിക്ക് വാത്സല്യം തോന്നി.
എന്നേക്കാൾ അധികം വേദനിച്ചവളാണ് അവൾക്ക് വേണ്ടത് സമയം ആണ് മുറിവുകൾ ഉണങ്ങാനുള്ള സമയം അവൾക്ക് ഇനിയും എന്നെ ഉൾക്കൊള്ളാനാവുമോ എന്നറിയില്ല,….പക്ഷെ ഇവൾ അടുത്തുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ കാത്തിരിക്കും…….
ഈ ജന്മം പോരെങ്കിൽ ഇനി വരുന്ന ജന്മമെല്ലാം……

ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം പോലെ അപ്പോഴേക്കും വയസ്സൻ ബസിലെ കുറുകുന്ന റേഡിയോയിൽ പാട്ടും മാറിയിരുന്നു..

“ഹൃദയസഖീ…..സ്നേഹമയീ…..
ആത്മസഖീ….അനുരാഗമായീ….

എന്തിനു നിൻ നൊമ്പരമിനിയും…

എന്തിനു നിൻ നോവുകളിനിയും….

എന്നും നിൻ തുണയായി നിഴലായി….
നിൻ അരികിൽ ഞാൻ ഉണ്ടല്ലോ….”