വസന്തം പോയതറിയാതെ -10 [ദാസൻ] 697

അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞാനിപ്പോൾ കാണിക്കുന്നത് ചേട്ടന് ഇനി എന്തും കാണിക്കാനുള്ള ഗ്രീൻ സിഗ്നൽ ആണ്. എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും ദേഷ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും മോളുടെ മുഖത്ത് വിരോധവും ദേഷ്യവും വിദ്വേഷവും എല്ലാം കലർന്ന് ക്രൂദ്ധയായ നോട്ടമായിരുന്നു. മോൾ ദേഷ്യത്തോടെ

” ഇതിനാണോ വല്യമ്മ ഫോൺ ചെയ്തു വരുത്തിയത് ”

ഇതുപറഞ്ഞ് മോൾ ദേഷ്യത്തോടെ വെട്ടിത്തിരുഞ്ഞു പോയി മുറിയിൽ കയറി അതിശക്തിയായി വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചു, അതിന്റെ ശബ്ദം ഇടിമുഴക്കം പോലെയായിരുന്നു. അമ്മ എന്റെ അടുത്ത് വന്നു

” എടാ. ഇതിലും ഭേദം നീ വരാതിരിക്കുകയായിരുന്നു നല്ലത്. ”

അച്ഛൻ പുച്ഛത്തോടെ

” ഇതായിരുന്നോ നീ പറഞ്ഞ കുടുംബസ്നേഹം ”

ഇതിനൊന്നും മറുപടി പറയാതെ ഞാൻ ചേട്ടനെയും വിളിച്ച് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഞങ്ങൾ പതിയെ നടന്നു. ഞാൻ തന്നെ സംസാരത്തിന് തുടക്കമിട്ടു.

” എന്താണ് ചേട്ടന്റെ ഉദ്ദേശം? എനിക്ക് മനസ്സിലാകാത്തത് കൊണ്ട് ചോദിക്കുകയാണ് ”

ചേട്ടൻ

” എന്ത് ഉദ്ദേശം? ”

” അല്ല, ചേട്ടന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് അനുസരിച്ച് ഓരോന്ന് തുടങ്ങിയിട്ട് അത് മറ്റുള്ളവർക്ക് ബാധ്യതയായി വയ്ക്കുന്നത് ശരിയാണെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ? ”

ചേട്ടൻ ഉടൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു

” എന്റെ ബാധ്യത തീർക്കാനോ എന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ തീർക്കാനോ ഞാൻ ആരെയും ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചില്ല ”

അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ നടന്ന ഒരു ഗ്രൗണ്ടിനടുത്ത് എത്തി. ഞാൻ ചേട്ടനോട് പറഞ്ഞു

” നമുക്ക് അവിടെ ഇരുന്നു സംസാരിക്കാം “