വസന്തം പോയതറിയാതെ -10 [ദാസൻ] 697

ഞാൻ അവരുടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. ചേട്ടൻ ബെഡിൽ കണ്ണടച്ചു കിടക്കുകയാണ്. ഞാൻ അടുത്ത് ചെന്ന് ചേട്ടന്റെ അരികിലിരുന്നു. ഞാൻ

” നമുക്കൊന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയാലോ? ചേട്ടന് ഒരെണ്ണം അടിക്കുകയും ആവാം ”

അതുകേട്ടപ്പോൾ ചേട്ടൻ കണ്ണുതുറന്ന് എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി. ഞാൻ നുണ പറഞ്ഞതാണോ എന്നറിയാനാണ്. ഞാൻ പറഞ്ഞു.

” വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ല. ഒരെണ്ണം അടിക്കാം, ഒരെണ്ണമേ കഴിക്കാവൂ. ഓക്കേ ആണെങ്കിൽ പോകാം. ”

ഇത് കേട്ടുകൊണ്ടാണ് ഏട്ടത്തി മുറിയിലേക്ക് വന്നത്. ഏട്ടത്തി

” കൊള്ളാം. ഇതിനായിരുന്നു നീ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്. ഇത് വേണ്ടായിരുന്നു വിനു. ”

” ഏട്ടത്തി സമാധാനപ്പെടൂ. ചേട്ടൻ ഇന്നത്തോടെ കുടി നിർത്തും. അത് ഞാൻ വാക്ക് തരുന്നു. അതുപോരെ ”

” എന്നാലും നീ ഇങ്ങനെ പച്ചക്കൊടി കാണിക്കുമ്പോൾ ഏട്ടന് അതൊരു ധൈര്യമാവും. ”

” ഇല്ല ഏട്ടത്തി. ഇന്ന് ചേട്ടൻ തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ പുതിയൊരു മനുഷ്യനായിട്ടായിരിക്കും ”

ഇത് പറയുന്നതിനിടയിൽ ചേട്ടൻ പോകാൻ റെഡിയായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞാൻ പറഞ്ഞത് തൃപ്തി വരാതെ ഏട്ടത്തി പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഞാനും ചേട്ടനും മുറിക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി വരുമ്പോൾ മോനും മോളും ഉൾപ്പെടെ എല്ലാവരും ഹാളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവർക്കും എന്റെ ഈ പ്രവർത്തിയിൽ ദേഷ്യം ഉണ്ട്. കാരണം, എന്റെ ഒരാളുടെ ധൈര്യത്തിലാണ് ഇത്രയും നേരം ചേട്ടനെ ഇവിടെ പിടിച്ചു നിർത്തിയിരുന്നത്.