രണ്ടാം ജീവിതം [വിച്ചൂസ്] 180

ഞാൻ അയാളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു…

“അഹ് അതൊക്കെ പോട്ടെ… വർക്കി എന്തിനാ… എന്നെ ഇങ്ങനെ ആശാൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നെ… എന്റെ പേര് വിളിച്ചോ..”

“അഹ്… അത് വേണ്ടന്നെ… കാര്യം നമ്മൾ ഏതാണ്ട് ഒരേ പ്രായക്കാർ ആണെങ്കിലും… തന്നെ പോലെയൊരു എഴുത്തുകാരനെ… ആശാൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നതാ അതിന്റെ ഒരു ഇത്..”

ഞാൻ അതിനു മറുപടി ഒന്നും… പറഞ്ഞില്ല…

“ആശാൻ വാ… ഇവിടെ വെളിയിലൊക്കെ ഇറങ്ങാം ”

വർക്കി എന്നെയും കൊണ്ട് പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി…

“ഇത് ശെരിക്കും ഒരു ഹോസ്റ്റൽ പോലെയാണ്… നമ്മൾ ഈ നിൽക്കുന്നതാണ്… ആണുങ്ങളുടെ ഭാഗം… അപ്പുറത്… പെണ്ണുങ്ങളും…”

വർക്കി… പറഞ്ഞു നിർത്തിയതിനു ശേഷം എന്നെ നോക്കി…

“എന്തെ.. മനസ്സിൽ കഥ വല്ലതും വരുന്നുണ്ടോ… ഉണ്ടെങ്കിൽ… എഴുതിക്കോ… പക്ഷെ എന്റെ ഭാഗം വരുമ്പോ… സ്വല്പം… അടിയൊക്കെ വേണം… എങ്കിലേ ഒരു സുഖം ഉള്ളൂ..”

ഞാൻ അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല… വർക്കി എന്നെയും കൊണ്ട് താഴത്തെ നിലയിൽ എത്തിയതിനു… ശേഷം കെട്ടിടത്തിന്റെ പിന്നിലേക്കു പോയി… ഇതിനു ഇടയിൽ പലരെയും പരിചയപെട്ടു… എല്ലാവർക്കും ഓരോ കഥകൾ പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു…

വർക്കി എന്നെയും കൊണ്ട് പോയത്… അതിമനോഹരമായ ഒരു പൂത്തോട്ടത്തിൽ ആയിരുന്നു….

“എങ്ങനെ ഉണ്ട്… ഇവിടെയുള്ള ഞങ്ങൾ ചേർന്നു സെറ്റപ്പ് ആക്കിയതാ…”

“നന്നായിട്ടുണ്ട്… തികഞ്ഞ… ശാന്തത..”

ഞങ്ങൾ അവിടെ ഇരിക്കാനായി ഒരുക്കിയ കസേരകളിൽ ഇരുന്നു…

“ആശാനേ ഞാൻ ഇപ്പോൾ വരാം..”

“താൻ എവിടെ പോകുവാ…”

“അപ്പുറത്.. ഫാത്തിമ എന്ന് പേരുള്ള… ഒരു കക്ഷി… വന്നിട്ടുണ്ട്… ചുമ്മാ.. ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു വരാം… നമ്മക്ക് ഇനി ഈ പ്രായത്തിൽ ഇതല്ലേ ഉള്ളൂ..”

വർക്കി.. എന്നോട് പറഞ്ഞു… പോയി… ശെരിക്കും… ഈ മനുഷ്യൻ… എന്താണ്… ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല…

ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഇരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു… ഒരു പോസ്റ്റിവിറ്റി കിട്ടുന്നുണ്ട്…

“ഇവിടെ ഇരികമോ…”

ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം… ഞാനാ ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്കു നോക്കി… ഇത്….

“ഇരികം…”

ഞാൻ അവരോടു ആയി പറഞ്ഞു…

“ഓർമ ഉണ്ടോ… എന്നെ…?? ”

അഹ് ചോദ്യം…എന്നെ… പഴയ ഓർമകളിൽ കൊണ്ട് പോയി മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞത് ഒരു മുഖമാണ്…

ഞാൻ സംശയത്തോടെ… ചോദിച്ചു…

“അന്നമ്മ ചാക്കോ…???”

“അപ്പോൾ കിച്ചു എന്നെ മറന്നില്ല…”