രണ്ടാം ജീവിതം

Author : വിച്ചൂസ് 

 

 

“ചാക്കോ മെമ്മോറിയൽ ഓൾഡ് യേജ് ഹോം ”

ഞാനാ ബോർഡിൽ എഴുതി ഇരിക്കുന്ന പേര് ഒന്ന് വായിച്ചു… ഇനി ഉള്ള എന്റെ ജീവിതം ഇവിടെയാണ്…

ഞാനാ കെട്ടിടം ചുറ്റും നോക്കി… ഏകദേശം നല്ല വലിപ്പം ഉള്ള കെട്ടിടങ്ങൾ…അവിടെ എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ഒരുപാട് കണ്ണുകൾ…. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിൽ ഞാൻ കണ്ടത് ഒന്ന് മാത്രം നിസംഗതാ… മക്കളെ സ്നേഹിച്ച അച്ഛനമ്മാർക്ക് മക്കൾ നൽകുന്ന സമ്മാനം വൃദ്ധസദാനം….

“അച്ഛാ… ”

ഞാനാ… വിളി കേട്ട ഭാഗത്തേക്കു നോക്കി… മകനാണ്… ഇളയവൻ…

“അച്ഛാ… ഞാൻ എല്ലാം ഇവരെ പറഞ്ഞു ഏല്പിച്ചിട്ടുണ്ട്… ഒന്നും കൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട…”

അവൻ റീസെപ്ഷനിൽ നിൽക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ നോക്കി.. പറഞ്ഞു..

“അപ്പോൾ അച്ഛാ… ഞാൻ പോകുന്നു…ഫ്ലൈറ്റിനു സമയം ആയി… എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ… ഇവരോട് പറഞ്ഞാൽ മതി.. ഓക്കേ ”

എന്റെ മറുപടിക്കു നില്കാതെ… അവൻ പോയി… അമ്മ ഇല്ലാത്ത… ഇവനെയും… ഇവന്റെ ചേച്ചിയും… വളർത്തിയതിനുള്ള ശിക്ഷ ആയിരിക്കണം.. ഇതൊക്കെ..

“സർ പോകാം..”

എന്റെ ബാഗും പെട്ടിയും… കൈയിൽ എടുത്ത് ഒരാൾ എന്നോട് ചോദിച്ചത്… അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ശ്രെദ്ധിച്ചത്… ഇവിടെത്തെ ജോലിക്കാരൻ ആവും…

അയാൾ…എന്നെയും കൊണ്ട്… രണ്ടാമത്തെ നിലയിൽ… എത്തി… ഒരു റൂം തുറന്നു… തന്നു… അത്യാവശ്യം നല്ല വലിപ്പം ഉള്ള ഒരു മുറി…

അയാൾ എന്നെ അവിടെ എത്തിച്ച ഉടനെ യാത്ര ആയി….ഞാൻ വാതിൽ അടച്ചതിനു ശേഷം… അവിടെ… ഇട്ടിരിക്കുന്ന കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു..

ഇനിയുള്ള… എന്റെ ജീവിതം ഇവിടെയാണ്… അനുഭവിക്കുക തന്നെ…

“അകത്തേക്കു വരാമോ ”

പുറത്ത് നിന്നും… ഒരാളുടെ ശബ്ദം കേട്ടു…

“വന്നോളൂ ”

ഡോർ തുറന്നു ഒരാൾ അകത്തു വന്നു…പഴയ സിനിമ നടൻ കൊച്ചിൻ ഹനീഫയുടെ രൂപം പോലെ ഉണ്ട്..

“നമസ്കാരം ഞാൻ വർക്കി… പോത്ത് വർക്കി എന്ന് പറയും..”

“ഞാൻ ഗോപി കൃഷ്ണൻ ”

“അറിയാം….ഇന്നലെ ഇവിടെ പറയുന്നത് കേട്ടു… പ്രശസ്ത എഴുത്തുകാരൻ ഗോപി കൃഷ്ണൻ ഇവിടെ വരുന്നു.. എന്ന്… ആദ്യം ഞാൻ കരുതി.. എന്തേലും പരുപാടി ഉണ്ടാവുമെന്നു.. പിന്നെയാ… അറിഞ്ഞത്… ആശാനും നമ്മടെ… ജാതി ആണന്നു…”

അയാൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ മുഖം വാടി… അയാൾ അത് ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു..

“അഹ്… ആശാൻ ഇങ്ങനെ മുഖം വീർപ്പിക്കല്ലേ… വർക്കി… ഇങ്ങനെയാണ്… എന്തേലും… ഉണ്ടേൽ അപ്പോൾ പറയും…അതാ പ്രശ്‌നം ആയത്…”

ഞാൻ സംശയത്തോടെ വർക്കിയെ നോക്കി..

“എന്നാ പറയാനാ… ആശാനേ എന്റെ മരുമോൾ ഒരുത്തി ഉണ്ട്… അവൾക്കു.. ചെറിയ ചുറ്റിക്കളി ഉണ്ടായിരുന്നു… ഞാൻ അത് കൈയോടെ പൊക്കി… എന്റെ മോനോട് പറഞ്ഞു… എന്നാൽ പെങ്കോന്തൻ ആയ എന്റെ മോൻ അത് വിശ്വസിച്ചില്ല… ഒടുക്കം അവൾ എനിക്ക് പണി തന്നു ഞാൻ അവളെ കേറി പിടിച്ചു… എന്ന് പറഞ്ഞു… പിന്നെ അധികം താമസിച്ചില്ല… എന്നെ കൊണ്ട് വന്നു ഇവിടെ ആക്കി… അവൻ അങ്ങ്… പോയി…”

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അയാൾ അത് പറയുമ്പോഴും… എനിക്ക്… മനസിലാവും.. അയാളുടെ ഉള്ളിൽ… ഒരു പാവം മനുഷ്യൻ ചങ്ക് പൊട്ടി കരയുന്നുണ്ടാന്ന്…