പൊളിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ചുറ്റുമതിലിന് മുകളിലൂടെ സ്വര്യവിഹാരം നടത്തുന്ന ഇണ സർപ്പങ്ങൾ.
കഴിഞ്ഞ കാലത്തെ ചില ഓർമ്മകൾ അയാളുടെ മനസ്സിലെ ഭയത്തിന്റെ ആക്കം കൂട്ടി.
നമുക്ക് പോകാം രാഘവാ.പേടി കൊണ്ട് കുമാരന്റെ ശബ്ദം വിറച്ചു. മറുപടിയില്ലതെ വന്നതും അയാൾ പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
ഇല്ലാ രാഘവൻ പിന്നിലില്ലാ. കുമാരന് എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
കൈവശം ഉണ്ടായിരുന്ന രക്ഷ ഊരി അഭിക്ക് കൊടുക്കാൻ തോന്നിയ നിമിഷത്തെ അയാൾ സ്വയം പഴിച്ചു.
പെട്ടന്ന് ഇരുട്ട് തിങ്ങിയ ക്ഷേത്ര വളപ്പിനുള്ളിൽ ആരോ നിൽക്കുന്നത് പോലെ കുമാരന് തോന്നി.അയാൾ ഒന്ന് കൂടി സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.
അതേ രാഘവൻ തന്നെ.താൻ എന്തിനാ അതിന്റെ അകത്ത് കയറിയെ.കഴിഞ്ഞതൊന്നും മറക്കരുത്.ഇങ്ങോട്ട് പോരൂ.
എന്നാൽ അത് ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ രാഘവൻ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു.
ഹേ.രാഘവാ അവിടെ നിൽക്ക്. അകത്തേക്ക് പോകരുത്.അവിടെ നിൽക്കാൻ.കുമാരൻ രാഘവന് പിന്നാലെ പാഞ്ഞു.
എന്നാൽ കാലിൽ കൂച്ചു വിലങ്ങിട്ട പോലെ കാട്ടുവള്ളി കുരുങ്ങി അയാൾ അടിതെറ്റി തെറിച്ചു വീണു.
കൈകുത്തിയെഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്റെ മുൻപിൽ ആരോ നിൽക്കുന്നത് അയാൾ കണ്ടു.ഇരുട്ടിൽ മുഖം വ്യക്തമല്ല.
രാഘവൻ ആണെന്ന തോന്നലിൽ അയാൾ കൈ നീട്ടി.മുന്നിൽ നിന്നയാൾ കുമാരന്റെ കരം ഗ്രഹിച്ചു.
പെട്ടന്ന് തീയിൽ തൊട്ടത് പോലെ കുമാരൻ കൈ വലിച്ചു.തന്റെ കൈയ്യിലൂടെ രക്തം ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നത് കണ്ടതും അയാൾ അലറിക്കൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് നോക്കി.
ഒരുനിമിഷം നെഞ്ചിനുള്ളിൽ പ്രാണ വായു നിലച്ച പോലെ തോന്നിപ്പോയി കുമാരന്.
കണ്മുൻപിലെ ആ ആ ഭീകര ദൃശ്യം അയാളുടെ മാനസികനിലയെ പിടിച്ചുലച്ചു.
പടർന്ന് പന്തലിച്ച ഒരു വട വൃക്ഷത്തിന്റെ ശിഖരത്തിൽ കാട്ടുവള്ളിയിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന രാഘവന്റെ മൃതദേഹം.
ചെന്നായ്ക്കൾ കടിച്ചു കീറി വികൃതമാക്കിയ ആ ദേഹത്തിന്റെ ഇടം കൈയ്യിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിയ രക്തം തുള്ളികളായി കുമാരന്റെ മുഖത്ത് പതിച്ചു.
ഭയത്തോടെ അയാൾ സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത് അലറിവിളിച്ചു.പക്ഷേ കലിതുള്ളി പാഞ്ഞു വന്ന തെക്കൻ കാറ്റ് അയാളുടെ ദീന രോധനത്തെ മുക്കിക്കളഞ്ഞു.