മാന്ത്രികലോകം 6 [Cyril] 2512

“നിനക്ക് അഗ്നി യാത്ര ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന സ്ഥിതിക്ക് മനുഷ്യ ലോകത്തേക്കുള്ള കവാടം സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള ആവശ്യമില്ല എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.” റാലേൻ ഫ്രെന്നിനോട് പറഞ്ഞു. “പക്ഷേ മറ്റുള്ളവരെയും കൊണ്ട് – അതും നിന്നെ കൂടാതെ ഒന്‍പത് പേരെയും കൊണ്ട് – നിനക്ക് അഗ്നി യാത്ര ചെയ്യാൻ കഴിയുമോ…?”

“കഴിയും എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വസം…” ഫ്രെൻ ഒട്ടും പതര്‍ച്ച ഇല്ലാതെ മറുപടി നല്‍കി.

“ആ അടുക്കളയിലെ കരി പുരണ്ട ചൂള വഴിയാണോ ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് പോകാൻ നി ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്…?” ജാസർ പല്ലിളിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അല്ലാ…. ഇവിടെ ഞാൻ എന്റെ സ്വന്തം ദ്രാവക അഗ്നി പുഴയെ സൃഷ്ടിക്കാന്‍ പോകുന്നു….”

അതും പറഞ്ഞ് ഫ്രെൻ എന്റെ കയ്യിലെ പിടി വിട്ടിട്ട്, ചുവട് നീട്ടി വെച്ച് വേഗം നടന്ന് മൈതാനം മറികടന്നു….

എന്താണ് അവന്റെ ഉദ്ദേശം എന്നറിയാതെ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും അവന്റെ പുറകെ നടന്നു.

മൈതാനം കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് മുന്നോട്ട് പോയാല്‍ – അന്‍പതടി താഴ്ചയും നൂറ്റിമുപ്പതടി ചുറ്റളവിലുള്ള ഒരു ഗര്‍ത്തമുണ്ട്… അതായിരുന്നു അവന്റെ ലക്ഷ്യം.
അതിന്റെ മുന്നില്‍ ഫ്രെൻ നിന്നിട്ട്, കൈക്കുമ്പിളില്‍ വെള്ളം കോരിയെടുത്ത് ഒഴിക്കുന്നത് പോലെ അവന്റെ രണ്ട് കൈയും മുന്നോട്ട് നീട്ടി പിടിച്ചു കൊണ്ട്‌ നിന്നു….

ആദ്യം ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല…. ഒരു നിമിഷം അങ്ങനെ കടന്നു പോയി…..

പക്ഷേ പെട്ടന്ന്, സ്വര്‍ണ്ണ നിറത്തിലുള്ള ആവി അവന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ഉയരാന്‍ തുടങ്ങി….,

വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ പിറുപിറുക്കാൻ തുടങ്ങി…

പെട്ടന്ന്, ഞങ്ങൾ നോക്കി നില്‍ക്കേ, ഞങ്ങളെ ഞെട്ടിച്ച് കൊണ്ട്‌ അവന്റെ കൈയിൽ നിന്നും സ്വര്‍ണ്ണ നിറത്തിലുള്ള ദ്രാവക അഗ്നിയുടെ ഒരു പ്രവാഹം തന്നെ ഉണ്ടായി…..

മലമുകളില്‍ നിന്നും ചാടുന്ന വെള്ളച്ചാട്ടം പോലെ ആ പ്രവാഹം അവന്റെ മുന്നിലുള്ള കുഴിയിലേക്ക് പതിച്ച് ആ കുഴിയെ ദ്രാവക അഗ്നിയാല്‍ നിറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി….

ഉടനെ അതിന്റെ ചൂടേറ്റ് ചിലര്‍ കരഞ്ഞുകൊണ്ടും ബാക്കിയുള്ളവര്‍ മുരണ്ടു കൊണ്ടും പിന്നോട്ട് ഓടി നൂറടി അകലെ പോയി നിന്നു…. ചൂട് സഹിക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാനും ധൃതി പിടിച്ചു പിന്നോട്ട് നീങ്ങി…

ഒരുപാട്‌ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ദേഹം പൊള്ളി അവരുടെ തൊലി വിണ്ടുകീറിയിരുന്നു.

എല്ലാവരും ഭീതിയോടെ പരസ്പരം നോക്കി.

എല്ലാ അധ്യാപകരും തിടുക്കത്തിൽ പിന്നോട്ട് നീങ്ങി ഞങ്ങൾക്കടുത്ത് വന്നു നിന്നു. അവരുടെ മുഖത്ത് പോലും ഭയം നിഴലിട്ട് നിന്നു.

റാലേനും ലാവേഷും മാത്രം ഫ്രെന്നിന്റെ കുറച്ച് പിറകിലായി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. ലാവേഷ് അയാളുടെ ഉള്ളംകൈ കൊണ്ട്‌ അയാളുടെ നെഞ്ചില്‍ അമർത്തി വെച്ചിരുന്നു.

റാലേന്റെ മുഖം എനിക്ക് വ്യക്തമായി കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല….