ഭ്രാന്ത് {അപ്പൂസ്} 1916

പിറ്റേന്ന് കാണുന്നത് ആന ചരിഞ്ഞതാണ്…. ആനയുടെ ആത്മാവ് ഗതികിട്ടാപ്രേതമായി അവിടെ അലയുന്നുണ്ടത്രേ…

ആനപ്പറമ്പ് കഴിഞ്ഞു പിന്നെയും അല്പം നടന്നാൽ പുഴയാണ്… മഴക്കാലം അല്ലെങ്കിൽ പാറകല്ലുകളിൽ ചവിട്ടി മുറിച്ചു കടക്കാവുന്ന അത്രേം വെള്ളമേ കാണൂ…

മൂന്ന് വർഷം മുമ്പ് അച്ഛനുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ആ പറമ്പിലെ നടവഴിയിലൂടെ അവളെയും കൊണ്ടു നടന്നത് ആ പതിനൊന്ന് വയസുകാരിയുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട്….

അത്കൊണ്ട് തന്നെ കൂടുതൽ ആലോചിക്കാതെ അവളാ വലത്തോട്ടുള്ള വഴിയും കടന്നു മുന്നോട്ട് ഓടി…

ആ വഴിയിലെ അവസാനത്തെ വീടായ നാണി തള്ളയുടെ വീട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ചെറിയൊരു ഭയം അമ്മൂട്ടിയുടെ ഉള്ളിൽ നാമ്പെടുത്തു തുടങ്ങി….

അവളുടെ നാവുകൾ പതിയെ അർജെജുൻ പത്തു മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ട് തുടങ്ങി…

“അർജുനൻ ഫൽഗുണൻ പാർത്ഥൻ വിജയനും വിശ്രുദമായ പേർ പിന്നെ കിരിടിയും ശ്രീശ്വേതവാഹനൻ ധനഞ്ജയൻ ജിഷ്ണുവും ശ്രീ സവ്യസാചിയും ബീബൽസവും തഥാ.,.,.”

പണ്ട് അച്ഛനുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ പഠിപ്പിച്ചതാണ്…. പേടി വരുമ്പോൾ ഇത് ചൊല്ലിയാൽ മതിയത്രേ….

പറമ്പിലേക്ക് കടന്നു അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോളേക്ക് പണ്ടവർ നടക്കാറുള്ള നടവഴി എല്ലാം പുല്ലും കരിയിലയും നിറഞ്ഞു അവ്യക്‌തമായി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്….

ഏറെക്കാലമായി മനുഷ്യവാസം ഇല്ലാത്തതിന്റെ വന്യമായ ശാന്തത കളിയാടുന്ന തെങ്ങിൻ പറമ്പിൽ കാട്ടുചെടികൾ വളർന്നു പടർന്നു ഭീകരാന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കപെട്ടിട്ടുണ്ട്…

ഭയം മൂലം അവളുടെ കാലുകളുടെ അനക്കം പതുക്കെയായി….

പെട്ടന്ന് ചെറിയൊരു അനക്കം അല്പം ഇടതു വശത്തായി അവൾ കേട്ടു…

സർവ ഈശ്വരൻ മാരെയും വിളിച്ചു കൊണ്ടവൾ ഓടാനായി തിരിഞ്ഞെങ്കിലും പടർന്നു നിൽക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം ശവംനാറി പൂക്കളിൽ നിന്നും തേൻ കുടിക്കുന്ന കുരുവിയെ കണ്ട് അവൾ ധൈര്യം വീണ്ടെടുത്തു….

അപകടകരമായി എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ അവ ആദ്യമേ പറന്നേനെ എന്നാലോജിക്കാനും മാത്രം വിവരം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു…

പൂവുകളിൽ ഇരിക്കാതെ തന്നെ ചിറകടിച്ചുകൊണ്ട് ശവംനാറി പൂവിന്റെ തേൻ കുടിക്കുന്ന തിളങ്ങുന്ന കറുപ്പ് നിറമുള്ള കൊച്ചുകുരുവിയെ നോക്കി അൽപ്പനേരം അവൾ നിന്നുപോയി…

“ക്കൂൂ….”

പെട്ടന്ന് ഉയർന്നു കേട്ട കുയിലിന്റെ കൂവലിൽ അവളെല്ലാം മറന്നു…

“ക്കൂൂയ്…”

ഒരു കൈ കവിളിൽ വച്ച് ശബ്ദം നിയന്ത്രിക്കുന്ന പോലെ കാണിച്ച് അവൾ കുയിലിനു മറുപാട്ട് പാടി….