പ്രണയമഴ…!!?* 297

“അർജുൻ…??!”ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല… ഏറെ നേരത്തിന് ശേഷം അവൾ തന്നെയാണ് ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചത്… വാക്കുകളിൽ അമർഷം നിറഞ്ഞു…

“പോലീസിൽ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട്… ഇപ്പോൾ പിടിച്ച് കൊണ്ടുപോയി കാണും…”വെറുപ്പോടെ സുഗന്തി അമ്മ പറഞ്ഞു… പിന്നീട് സംസാരിക്കാൻ നിൽക്കാതെ മാനസി കണ്ണുകൾ അടച്ച് കിടന്നു…

“ന്റെ കുട്ടിക്ക് ഞങ്ങളോട് പറയായിരുന്നില്ലേ… ഞാനും ഒരു പെണ്ണ് തന്നെയാ… എനിക്ക് മനസ്സിലാവും ഒരു പെണ്ണിന്റെ അവസ്ഥ ഇത്രയും കാലം എല്ലാം മറച്ച് വെച്ച് ന്റെ കുട്ടി….!!! എന്റെ വയറ്റിൽ തന്നെയാണോ ആ നശീകരം പിടിച്ചത് ജനിച്ചത്… എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നുന്നു…” ദേഷ്യത്തോടെ ആണ് പറയുന്നതെങ്കിലും ആ അമ്മ മനസ്സ് വിതുമ്പി പോയിരുന്നു…

മറുപടി എല്ലാം ഒരു ചെറുചിരിയിൽ ഒതുക്കി അവൾ കണ്ണിന് മീതെ കൈകൾ വെച്ച് കിടന്നു…

“അച്ഛാ ഇനി ഞാൻ ഒന്നും ചോദിക്കില്ലെന്ന് വാക്ക് തന്നിരുന്നു… പക്ഷെ ഇപ്പൊ എനിക്ക് ഇതല്ലാതെ വഴി ഇല്ല… ഞാനായിട്ട് തിരഞ്ഞെടുത്ത ജീവിതം ഞാനായിട്ട് അവസാനിപ്പിക്കാ… എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് പോവോ… ഇനിയും വയ്യാ…” അവളുടെ സംസാരം കേട്ട് എല്ലാവരും കരഞ്ഞ് പോയിരുന്നു… അവളുടെ വാക്കുകളിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു എത്രത്തോളം അനുഭവിച്ചു എന്നതിനുള്ള തെളിവ്…