പ്രണയമഴ…!!?* 297

“ആള് ഇപ്പോൾ മയക്കത്തിൽ ആണ്… യൂട്രസിൽ പരിക്ക് പറ്റിയിട്ടുണ്ട് ചിലപ്പോൾ ഇനിയും ബ്ലീഡിങ് വരാൻ ഉള്ള ചാൻസ് ഉണ്ട്… മൂന്ന് മാസം കംപ്ലീറ്റ് ബെഡ് റസ്റ്റ്‌ തന്നെ എടുക്കണം…” മാനസിയുടെ അവസ്ഥ പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കി കൊടുത്ത് അയാൾ അവളെ കാണാൻ ഉള്ള സമ്മതം കൊടുത്ത് മുന്നോട്ട് നടന്നു…

തനിക്കൊപ്പം നില്ക്കുന്ന അരവിന്തനെ അവർ ഒന്ന് ദയനീയമായി നോക്കി… നേരം ഒരുപാടായി ഇതുവരെ അർജുൻ ഒന്ന് വിളിച്ച് നോക്കുക പോലും ചെയ്തിട്ടില്ല… എങ്ങനെ തന്റെ മകൻ ഇത്രയും ക്രൂരൻ ആയി… ഇത്രയും കാലം ന്റെ കുട്ടി… താനും ഒരു പെണ്ണല്ലേ… എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും…ഇനിയെന്താ വേണ്ടതെന്ന് എനിക്കറിയാം… ഉള്ളാലെ ഒരു തീരുമാനം എടുത്ത് കൊണ്ട് അവർ ഐ സി യുവിലേക്ക് കയറി…

തളർച്ചയോടെ കിടക്കുന്ന മാനസിയുടെ തലയിൽ വാത്സല്യത്തോടെ തലോടി… ഇത്രയും കാലം ആരോടും പറയാതെ ഒത്തിരി അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് ന്റെ കുട്ടി… ആ മാതൃഹൃദയം വല്ലാതെ വിതുമ്പി പോയി…!!

വിവരം അറിയിച്ച് അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വന്നിരുന്നു… കാര്യം മനസ്സിലാക്കാൻ ഉള്ള കഴിവ് രണ്ടുപേർക്കും ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ സുഗന്തി അമ്മയോടും അരവിന്തനോടും യാതൊരു ദേഷ്യവും ഇല്ലായിരുന്നു രണ്ടുപേർക്കും… വിധിയിൽ സമാധാനിച്ചു…

ഏറെ നേരത്തിന് ശേഷം മാനസി ക്ഷീണത്തോടെ കണ്ണുകൾ പതുക്കെ തുറന്നു… കൈകൾ വയറിൽ പരതി… അടിവയറിൽ അസഹ്യമായ വേദന… പിടച്ചിലോടെ അവൾ ചുറ്റും നോക്കി… അവളെ നോക്കി ദയനീയവസ്ഥയിൽ കണ്ണും നിറച്ച് നിൽക്കുന്ന തന്റെ അച്ഛന്മാരെയും അമ്മമാരെയും കാൻകെ അവൾക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടി… കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി ചിമ്മി കരയാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

ചുടുകണ്ണീർ കവിളിനെ നനയിച്ച് ഒലിച്ചിറങ്ങി… ഇത്തിരി നേരം കൊണ്ട് താൻ കണ്ട കനവുകൾ എല്ലാം പൊട്ടിയ ചില്ല് കഷ്ണം കണക്കെ ചിന്നിചിതറി…