ഇങ്ങിനെയൊരു സംഭാഷണമുണ്ടായത്‌ മറക്കാൻ ഇടയില്ലാത്ത ഒരു കാലയളവിൽ, പഠനം പൂർത്തിയാക്കി അവർ കോളേജിൽ നിന്ന്‌ പിരിയാനൊരുങ്ങി.
ലേഡീസ്‌ ഫസ്റ്റ്‌ എന്നണല്ലോ… അവളാണ്‌ ആദ്യം നാട്ടിലേക്ക്‌ തിരിച്ചത്‌.
പിരിയാൻ നേരത്തെ ഒരു ഫോർമാലിറ്റി എന്ന തരത്തിലാവണം, അവൾ അവന്‌ ഒരു ഗിഫ്റ്റ്‌ നൽകി… ഭംഗിയായി പാക്ക്‌ ചെയ്ത ഒരു ഗിഫ്റ്റ്‌… അവൾക്കു വേണ്ടി അവനും കരുതിയിരുന്നു ഒരു സമ്മാനം.
അവൾ ഒരു കമന്റ്‌ പറഞ്ഞു, ”സമ്മാനത്തിന്റെ വലിപ്പവ്യത്യസത്തെ ഓർത്തുള്ള ഒരു ചമ്മൽ ഒഴിവാക്കാനാ ഞനിത്‌ അവസാനത്തേക്ക്‌ മാറ്റി വച്ചത്‌… നീയും അങ്ങിനെ തന്നെ… അല്ലേ… ? “
വേണു വെറുതേ ചിരിച്ചു…
റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക്‌ അവൾക്കൊപ്പം പോകുമ്പോൾ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും സംസാരിച്ചില്ല… പക്ഷേ അവൾ മുഖവുരയോടെ ചോദിച്ചു…
“ വേണുവിനോട്‌ ഞാൻ ചോദിക്കണമെന്നു വിചാരിച്ചതാ… അന്നൊരു കഥ പറഞ്ഞില്ലേ… ഒരു പനിനീർ പൂവിന്റെ… എന്നിട്ടതു കൊടുത്തോ… ?
ഉത്തരം പറയാൻ വേണു ഒന്നു വൈകി… കൊടുത്തെന്നു പറയാം…
“ എന്നിട്ടെന്തു മറുപടി പറഞ്ഞു…? നിധി വല്ലാത്തൊരുദ്വേഗത്തോടെയാണതു ചോദിച്ചത്‌…
“ ഇല്ല… മറുപടി തരും…
അവൾ എന്തോ അസ്വസ്ത്ഥയായതു പോലെ… പിന്നെ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു, ഒരു നല്ല മറുപടി കിട്ടാൻ ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കാം…
വേണു തലയാട്ടി.
അവളെ ട്രയിനിന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിലാക്കി പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു, ഓർമിക്കാൻ നമുക്കിടയിൽ നല്ലൊരു സൗഹൃദം ബാക്കിയുണ്ട് അല്ലേ…?
“ ഏതെങ്കിലുമൊരു തരത്തിൽ പിണങ്ങാൻ നേരം കിട്ടാത്തതിൽ ഇപ്പോഴാണ്‌ ആശ്വാസം തോന്നുന്നത്‌… അങ്ങിനെ ഒന്നുണ്ടാകുമോ എന്ന് ഞാനിടക്ക്‌ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു…
അതു പറയുമ്പോൽ അവളുടെ സ്വരം തീരെ പതിഞ്ഞിരുന്നു.
അവൾ ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്താണെന്ന് എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് മനസിലായതു പോലെ തോന്നി…
ട്രയിൻ പുറപ്പെടാനുള്ള ലാസ്റ്റ്‌ സിഗ്നൽ മുഴങ്ങി.
തിടുക്കത്തിൽ പറഞ്ഞു തീർക്കാനെന്ന പോലെ അവൾ പറഞ്ഞു, “എവിടെ വച്ചു കണ്ടാലും സൗഹൃദത്തോടെ നമുക്കു മിണ്ടാൻ കഴിയുമല്ലോ… കാണാം… ”
❤️🔥🕺🕺🕺🕺
കൊള്ളാം , രണ്ട് രീതിയിൽ ഇതിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കാം ഉള്ളിലുള്ള പ്രണയം തുറന്ന് പറയാൻ കഴിയാത്തവന്റെ കാട്ടി കൂടലായും, വിഷയ ദാരിദ്ര്യമുള്ളവൻ കഥയെഴുതുവാൻ ഒരുമ്പെടുമ്പോൾ അനാവശ്യ വലിച്ചു നീട്ടൽ നടത്തി എന്തൊക്കെയോ എഴുതി എന്നിട്ട് താൻ ഒരു സംഭവമാണ് എന്ന് സ്വയംഭാവന നടത്തുന്ന ചില കഥാകൃത്തുക്കൾക്കളോടുള്ള ഒരു പരിഹാസം ആയും കണക്കാക്കാംം. ആശംസകൾ
💝🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹