അമ്മയ്ക്ക് നന്നായി പഠിക്കാൻ കഴിയാതിരുന്നതിന്റ, ഒരു നല്ല ജോലി ഇല്ലാത്തതിന്റെ, ഒക്കെ സങ്കടം ഉണ്ട് എപ്പോളും. അച്ഛൻ അത് പറഞ്ഞു അമ്മയെ ഒരു പാട് കുത്തി നോവിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഇപ്പോൾ തുണിക്കടയിൽ രാത്രി വൈകും വരെ ജോലി ചെയ്തു വരുമ്പോളും ആ മുഖം തെളിഞ്ഞു തന്നെ ഇരിക്കും. തന്റെ മക്കൾക്ക്‌ വേണ്ടിയാണത് എന്നോർക്കുമ്പോൾ ഒരു സങ്കടവും ഇല്ല എന്ന് തോന്നാറുണ്ട്.
“അനിയത്തിയെ നോക്കിക്കോണേ മോളെ” എന്ന് മാത്രമേ പറയൂ
അവൾ പൊതിച്ചോർ എടുത്തു ബാഗിൽ വെച്ച് ഇറങ്ങി. ഉച്ചക്ക് ഏതോ വലിയ ഹോട്ടലിൽ നിന്നും കഴിക്കാമെന്നു രാഹുൽ പറഞ്ഞിരുന്നു. അമ്മയുടെ ചോറ് കളയേണ്ടി വരും. അമ്മ പുലർച്ചെ നാലുമണിക്ക് എഴുനേറ്റ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഭക്ഷണം. അവൾ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു നടന്നു തുടങ്ങി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ഉള്ളു പിടയ്ക്കുന്നുണ്ട്
റോഡിൽ ഒരു ആൾകൂട്ടം
ഒരു സ്ത്രീയും കുഞ്ഞും
“വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാൻ തുടങ്ങുവാരുന്നുകണ്ടില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അവരതിനെ ഓടയിൽ എറിഞ്ഞിട്ട് പോയേനെ ”
ആരോ പറയുന്നു. ഒരു അമ്മയാണ് അതും
“ഇവളൊക്കെ ഒരു അമ്മയാണോ? “ആരോ ആക്രോശിക്കുന്നു
അവൾ തെല്ല് നടുക്കത്തിൽ അങ്ങനെ നിന്നു
അച്ഛൻ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകുമ്പോൾ തനിക്കു പത്തു വയസ്സേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അനിയത്തിക്ക് ഏഴും. മറ്റൊരു സ്ത്രീയുടെ കയ്യും പിടിച്ച് അച്ഛൻ അമ്മയ്ക്ക് മുന്നിലൂടെ തന്നെയാണ് ഇറങ്ങിപ്പോയത്. തങ്ങളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു അമ്മ അത് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ ആ മുഖം മുറുകിയിരുന്നു. പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ വിദ്യാഭ്യാസമുള്ള ഒരു പെണ്ണിന് ഈ ഭൂമിയിൽ എന്താ ജോലി കിട്ടുക? അമ്മ തളർന്നില്ല. ഒരു പാട് ജോലികൾ ചെയ്തു.
അമ്മ സുന്ദരി ആയിരുന്നത് കൊണ്ടും തങ്ങൾ രണ്ടു പെൺകുട്ടികൾ ആയത് കൊണ്ടും അമ്മ അന്നുമുതൽ ഒരു വെട്ടുകത്തി കിടയ്ക്കകരുകിൽ സൂക്ഷിച്ചു. ആരുടെ മുന്നിലും കൈ നീട്ടാതെ ആത്മാഭിമാനത്തോടെ തന്റെ അമ്മ…