പെയ്തൊഴിയാതെ (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1517

“മോനോ?? ഫക്ക് ഓഫ്!!!”

എന്റെ വായിൽ നിന്നും വന്നത് അല്പം ഉച്ചത്തിൽ ആയിരുന്നു… ഷോപ്പിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ആളുകൾ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു… ഞാൻ ഒന്ന് ചുറ്റും നോക്കി.. അൽപനേരം അപ്പുറത്ത് നിശബ്ദത..

“എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം എന്ന് പോലും പറയാൻ പറ്റുന്നില്ല കുട്ടാ…. ശരിയാണ്..
അമ്മ എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ ഒന്നും അല്ല.. എന്നാലും അവസാനം അയച്ച കത്ത് ഒന്ന് നോക്കുമോ..? ദയവായി… അപേക്ഷ ആണ്….”

അപ്പുറത്ത് നിന്നും കരച്ചിൽ…

“ജസ്റ്റ് ഫക്ക് ഓഫ്…..!!!!! ഗോ റ്റു ഹെൽ…..!!!”

ഞാൻ അലറിക്കൊണ്ട് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു… ആകെ വിറക്കുകയായിരുന്നു എന്നെ.. എനിക്ക് ഫോൺ എടുത്തു വലിച്ചെറിയാൻ തോന്നി..

“സ്വീറ്റി.. ആർ യു അൽറൈറ്?”

ഷോപ്പിൽ നിന്ന പെണ്ണിന്റെ ചോദ്യം ആണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്… സത്യത്തിൽ എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഞാൻ പോലും അറിയാതെ..

“യെസ് യെ.. ആം കൂൾ…താങ്ക്സ്…”

ചോദിച്ചവൾക്ക് മറുപടി കൊടുത്തു വേഗം മുഖം തുടച്ചു ഷോപ്പിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി… സന്ധ്യ ആയി.. ആദം സ്ട്രീറ്റ് ഒരു സുന്ദരിയായി നിൽക്കുന്നു… ജനം ഒഴുകുന്നു… ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ഒറ്റക്ക് ആണെന്ന് തോന്നി…

വേഗം തന്നെ പാർക്ക് ചെയ്ത കാറിലേക്ക് ഓടി.. നേരെ ഒരു സ്ഥലം ലക്ഷ്യം ആക്കി വണ്ടിയോടിച്ചു… വണ്ടി നിർത്തി ഇറങ്ങി ഓടി.. ഒരു വില്ലയുടെ മുൻപിൽ നിന്നും ഡോറിൽ തട്ടി…

“ഇറ്റ്സ്‌ ഓപ്പൺ…”

അകത്ത് നിന്നും മധുരമുള്ള ഒരു ശബ്ദം… അകത്തേക്ക് ഓടി…

“അമ്മചിറ്റേ…..”

അതും വിളിച്ചു ഞാൻ അവരുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണുകിടന്നു കരഞ്ഞു… എന്റെ ചിറ്റ.. എന്റെ അമ്മ… എന്റെ എല്ലാം…

“എന്താ എന്റെ കുട്ടിക്ക് പറ്റിയത്…?”

ചിറ്റ സ്നേഹത്തോടെ എന്റെ തലയിൽ തലോടി.. നെറ്റിയിൽ ഉമ്മവച്ചു…
എന്നെ കൗച്ചിൽ ഇരുത്തി തോളിലേക്ക് ചായ്ച്ചു… മെല്ലെ തോളിൽ തട്ടി… അങ്ങനെ ഇരുന്നപ്പോൾ സമാധാനം തോന്നി… അമ്മയുടെ വാത്സല്യം..

“അവൾ വിളിച്ചു അല്ലെ?”

ചിറ്റയുടെ ചോദ്യം…

“മ്മ്മ്… എങ്ങനെ കഴിയുന്നു ചിറ്റേ… എനിക്ക് കൊല്ലാൻ തോന്നുന്നു.. ഐ വിൽ കിൽ ഹെർ…ഉറപ്പായും ഞാൻ കൊല്ലും അവരെ…”

ഞാൻ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് അവരുടെ തോളിൽ ചാഞ്ഞു… ചിറ്റ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല… എന്റെ തലയിൽ തലോടി..

“മുഖം കഴുകി വാ മോനുട്ടാ…ഇങ്ങനെ കരയണ്ട… വാ എണീയ്ക്ക്….”