Author : ശിവ കൊട്ടിളിയിൽ
ഡീ… ഞാൻ നിന്നെ കെട്ടിക്കോട്ടെ….? !!
വരിക്കാശ്ശേരി മനയുടെ നടുത്തളത്തിൽ പെയ്തു നിറയുന്ന മഴയുടെ സീൽക്കാരത്തിനു കാതോർത്ത്‌, തെന്നി തെറിക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികളുടെ കുളിരേറ്റ് അവളുടെ മടയിൽ കിടക്കുമ്പോൾ ചോദിക്കാൻ തോന്നിയത് അങ്ങിനെ ആയിരുന്നു…
“വട്ടായല്ലേ മനുഷ്യാ ഇങ്ങൾക്കു”….
പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടു മഴയിലേക്ക് മിഴികളൂന്നി തന്നെ ആയിരുന്നു അവളുടെ ഉത്തരവും..
ആ പുഞ്ചിരിയിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന ഭാവത്തിൽ വിഷാദമോ തമാശയോ…?
വിഷാദം തന്നെ ആയിരുന്നു.
നഷ്ട്ടപെട്ട ഇന്നലകളിലെ വേദനിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ കൂടി അവൾ ഒന്നുകൂടി സഞ്ചരിച്ചിട്ടുണ്ടാകണം….
നടുത്തളത്തിൽ ആർത്തലച്ചു പെയ്യുന്ന മഴക്ക് കൂട്ടായി അവളുടെ കണ്ണുകളും ചെറുതായി പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയോ….?
” അപ്പഴേക്കും മുഖം മങ്ങിയല്ലോടി പോത്തേ.! എന്റെ മനസ്സിൽ അങ്ങിനെ ഒരിഷ്ടം അല്ല നിന്നോടെന്ന് നിനക്ക് അറിയാലോ…പിന്നെന്തിനാ മുഖത്തു എത്ര കാർമേഘങ്ങൾ..? നമ്മുടെ സൗഹൃദം പ്രണയത്തിന്റെ കപടതയിലേക്കു മാറില്ലെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ പെണ്ണെ…? നാളെയുടെ താളുകളിൽ എഴുതപ്പെടേണ്ടതല്ലേ നമ്മുടെ സൗഹൃദം..?
പക്ഷെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവൾ കേട്ടില്ലെന്നു തോനുന്നു… എന്തോ…. ഓർക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത, മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും മാടിവിളിക്കുന്ന മരണഗന്ധം നിറഞ്ഞ നിമിഷങ്ങളുടെ അവളുടെ മനസ്സു സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങി ഇന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അവളുടെ കയ്യിൽ ഞാൻ ചെറുതായൊന്നു കടിച്ചു…
ക്ഷതമേറ്റ വേദനയിൽ മനസ്സു പിന്തിരിച്ചു പോയ ഭൂതകാലത്തിൽ നിന്നും യാഥാർഥ്യത്തിന്റെ നിമിഷത്തേക്ക് അവൾ വീണ്ടും വന്നപ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിലെ നനവ് ഉരുണ്ടു കൂടി പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…
” തുടങ്ങി അവൾ, നീ ഇങ്ങനൊരു തൊട്ടാവാടി ആയി പോയല്ലോടി നീ.. വെറുതെയല്ല……… ”
ആ വാക്കുകൾ മുഴുവനാക്കും മുന്നേ അവൾ എന്റെ വായ പൊതി സംസാരത്തെ തടഞ്ഞു……
“മതി, വേണ്ട….