ഈ ഭാഗത്ത് എനിക്കും ചെറിയ ചെറിയ സംശയങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ടായി..കണ്ണുനീര് വീഴുന്നത് ഋതു ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു.പിന്നെ പൾസർ ചെക്കനും അവളും ആയിട്ട് ഋതു പറഞ്ഞിട്ടാണ് സെറ്റ് ആയത് എന്നും മനസ്സിലായി.അവസാനം ഒരു ക്യാൻസർ അത് മാത്രം മനസ്സിലായില്ല..(മനസ്സിലായി…ഇപ്പൊ അവനോട് ചോദിച്ചപ്പോ കിറി കൃത്യം ആയി പറഞ്ഞു തന്നു..ഒരുമാതിരി പണി ആയിപൊയി..ഒരു ചോദിക്കേണ്ട ഒരു ആവശ്വവും ഇല്ലായിരുന്നു..കൗതുകം ലേശം കൂടുതലാ?.മറന്ന് ഇരുന്ന ഒരു സാധനം ഇടയ്ക്കിടെ ഓർമിപ്പിച്ച് ബാക്കി ഉള്ളവൻ്റെ മൂഡ് കളയണ്ട കാര്യം ഉണ്ടോ??)

സത്യത്തിൽ കുറച്ച് നാളത്തെ ലാഗിന് ശേഷം ആയിരുന്നു വായന എങ്കിലും അവസാന ഭാഗത്ത് കഥ എവിടെയാണ് നിന്നിരുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഓർമ ഉണ്ടായിരുന്നു?.പിന്നെ ഋതു അങിനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം ഞാനും വിചാരിച്ചത് അവൾക്ക് അസൂയ പോലെ ഉള്ള സംഭവം ഉള്ളതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞത് ആണെന്നാ..പക്ഷേ അഞ്ജന ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്യും എന്നു വിശ്വസിക്കാൻ ആദ്യം പറ്റിയില്ല.പിന്നെ ഋതു കാണിച്ച് കൊടുത്തത് കണ്ടപ്പോൾ ആശ്വാസം ആയി?.സത്യത്തിൽ എനിക്ക് രിതുവിനോട് ഏപ്പോഴും വെറുപ്പ് തോന്നിയില്ല മറിച്ച് ഇഷ്ടം കൂടിയേ ഒള്ളു.അവള് പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ടല്ലോ..അത് ആദ്യമേ എനിക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നു.പിന്നെ അവസാനം ഋതുവിനെ പിടിച്ച് നെഞ്ചിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുന്ന സീൻ ഉണ്ടല്ലോ?♥️.അതൊക്കെ വായിച്ചപ്പോൾ ഈ മഞ്ഞ് വീഴുന്ന സുഖം ഇല്ലേ.. ആ സംഭവം എനിക്ക് ഫീൽ ചെയ്തു..അതൊക്കെ അത്രക്ക് ഇഷ്ടമായി..

അപ്പോ അടുത്ത ഭാഗത്തിൽ കാണാം
ഒരുപാട് സ്നേഹത്തോടെ
വിഷ്ണു

ഫുള്ള് ശോകം ആണല്ലോ ബ്രോ

മൈ ഡിയർ പ്രവാസി കുട്ടാ….♥️♥️♥️ ആദ്യം തന്നെ ഇതു പിടിച്ചോ
എന്റെ പൊന്നോ എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്ന് അറിയില്ല…സംഭവം മുൻപത്തെ പാർട്ടുകൾ പോലെ തന്നെ ഹെവി ഐറ്റം… പ്രവാസിടെ എഴുത്തു ആയതുകൊണ്ടുതന്നെ മോശമാകില്ല എന്ന് ആദ്യം തന്നെ അറിയാമായിരുന്നു…അത്‌ ഇനീ എത്ര നേരമില്ലാത്ത നേരത്ത് എഴുതിയതാണെങ്കിലും!

മോണിംഗ് ൽ കഥ വന്നു കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എടുത്തു വായിച്ചതാണ്
ജോലിയുടെ തിരക്ക് മൂലം കമന്റ് ചെയ്യുവാനുള്ള ടൈം കിട്ടിയില്ല… അതുകൊണ്ടാണ് ഈ കമന്റിനു ഇത്രയും താമസം വന്നത്.
കഥയെ പറ്റി പറയുകയാണെങ്കിൽ…ഞാൻ മുമ്പു പറഞ്ഞതുപോലെ തന്നെ കഥ യുടെ മെയിൻ ഹൈലൈറ്റ് തന്റെ ഡയലോഗ് ഡെലിവറി ആണ്…വായിച്ചു മനസ്സിലാക്കാൻ കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കിൽ പോലും…എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാണ് ഈ നാടൻ ശൈലിയിലുള്ള ഡയലോഗ് പ്രെസന്റ്റേഷൻ.

ഋതുവുമായി ഉടക്കി കൊണ്ടാണ് തുടങ്ങിയത് എന്നതുകൊണ്ട് തന്നെ
തുടക്കത്തിലേ കുറച്ചു ഭാഗങ്ങൾ വളരെ വിഷമത്തോടെ കൂടി തന്നെയാണ് വായിച്ചത്…അഞ്ജനയുടെ സ്വഭാവത്തെപ്പറ്റി വായിക്കുന്ന ഞങ്ങൾക്ക് പോലും മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്… എന്നിട്ടും ആ പൊട്ടന് മനസിലായില്ല…അതെങ്ങനെ,മനസിലാക്കിയാൽ ഉമ്മ കിട്ടുന്നത് മുടങ്ങുമല്ലോ അല്ലേ.??? ഇനി ചിലപ്പോൾ മനസ്സിലായിട്ടും മനസ്സിലാകാത്ത പോലെ അഭിനയിച്ചത് ആയിരിക്കും.

ആരവ് സത്യങ്ങൾ മനസിലാക്കിയപ്പോൾ അവന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഞാനായിരുന്നെങ്കിലും ചെയ്യുന്ന അതേ കാര്യമാണ് അവനും ചെയ്തത്…ഒരേ സമയം ഒന്നിൽ കൂടുതൽ ആണുങ്ങളെ പൊട്ടന്മാരക്കുന്ന അവളെ ഒക്കെ ചാണക വെള്ളത്തിൽ ചൂല് മുക്കി അടിക്കണം….നല്ല കുടുംബത്തിൽ പിറന്ന പെൺകുട്ടികൾക്ക് അപമാനമാണ് ഇത്തരം പെണ്ണുങ്ങൾ.??? എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ ഒരു കുമ്പസാരം…പട്ടി കഴുവേറീടെ മോള്… അവളുടെ തന്തയെയും തള്ളയെയും പറഞ്ഞാൽ മതി…

ഋതുവും ആരവും മഴപെയ്യുമ്പോൾ ബസ്റ്റോപ്പിൽ ഇരുന്ന സീനൊക്കെ അടിപൊളിയായിരുന്നു…ഓരോ വരികൾ വായിക്കുമ്പോഴും നേരിട്ട് കാണുന്ന അതേ ഫീൽ ആയിരുന്നു…

ഭാഷാ പ്രയോഗത്തിൽ മാത്രമല്ല….കഥയുടെ ഒരു ഭാഗം സ്വയംവരം തന്നെയാണെന്ന്….മുൻപ് താങ്കൾ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലും അത് മറന്നു പോയിരുന്നു….ഇന്ദുലേഖ എന്ന പേര് കേട്ടപ്പോൾ വീണ്ടും സ്വയംവരം മനസ്സിലേക്ക് വന്നു….ഈ കഥയുടെ ഫസ്റ്റ് പാർട്ടിൽ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു…താങ്കളോട് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു കഥയിൽ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് സ്വയംവരം ടച്ച് കയറി വരുന്നുണ്ടെന്നു…അപ്പോൾ പോലും താങ്കൾ ഇത് ആ കഥയുടെ ഒരു ഭാഗമാണെന്ന് സൂചന പോലും തന്നില്ല…

അഞ്ജന തേച്ചു….ഋതു വേറെ കെട്ടി…നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന ആരവിന് എന്താണ് നാട്ടിൽ കാത്തിരിക്കുന്നത് എന്ന് അറിയാൻ വളരെയേറെ ആകാംക്ഷ തോന്നുന്നു…കഥ യിലെ സന്ധ്യയെ പറ്റി പിന്നീട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ… മിക്കവാറും സന്ധ്യയെ അവൻ കെട്ടിക്കോട്ടെ…അവൾക്ക് അവനെ പണ്ടേ ഒരു നോട്ടം ഉണ്ട് താനും

വളരെയേറെ ആകാംക്ഷാപൂർവ്വം കാത്തിരിക്കുന്ന ചില കഥകളിൽ ഒന്നാണ് ഇത്….അതുകൊണ്ട് തന്നെ തുടർന്നുള്ള ഭാഗങ്ങൾ അറിയാൻ എനിക്കും അതുപോലെ ഈ കഥ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന എല്ലാവർക്കും ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരിക്കും….അതോടൊപ്പം താങ്കൾ ഒരു ഭർത്താവും മകനും പിതാവും എല്ലാമാണ്…കൂടാതെ ഒരു പ്രവാസി കൂടിയാണ്… നാട്ടിൽ വരുന്ന സമയത്ത് വീട്ടിലുള്ളരുമായി എൻജോയ് ചെയ്യുക….ജീവിക്കുക…. കഥയെഴുതാൻ പിന്നെയും ഒരുപാട് സമയം ലഭിക്കും…. എന്നാൽ നാട്ടിലുള്ള സമയത്ത് വീട്ടുകാരുടെ ഒപ്പം ചിലവഴിക്കുന്ന സമയം വേറെ ലഭിക്കണമെന്നില്ല.

സമയം ലഭിക്കുമ്പോൾ മാത്രം എഴുതുക ഇവിടെ പോസ്റ്റ് ചെയ്യുക.

വളരെയേറെ സ്നേഹത്തോടെ ???

-മേനോൻ കുട്ടി

കുഴപ്പമില്ല പതിയെ മതി…