നിറഭേദങ്ങള്‍ :ഒരു മഴവില്ലിന്റെ കഥ 39

ഒരു മഴ പെയ്തു തോരുന്നപോലെ അവള്‍ പറഞ്ഞുനിര്‍ത്തി.അതിനുശേഷം അവള്‍ വീണ്ടും കുപ്പിക്ക് കൈനീട്ടി.യാന്ത്രികമായി ഞാന്‍ കുപ്പി അവള്‍ക്ക് നല്‍കി.അവള്‍ വീണ്ടും ഒറ്റവലിക്ക് കുടിച്ചതിനുശേഷം കുപ്പി ഞാന്‍ പറയാതെ തിരികെ തന്നു .പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുന്‍പോട്ടു നോക്കിയിരുന്നു.ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.കാറ്റാടി മരങ്ങള്‍ തണല്‍ വിരിച്ച വഴിയോരങ്ങള്‍ .അതിനപ്പുറം ,വെയിലില്‍ ഉറക്കം തൂങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന കമുകിന്‍ തോട്ടങ്ങള്‍.

“ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ.സത്യം പറയുമോ .നിങ്ങള്‍ അകത്തായ കേസില്‍,യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ കുറ്റം ചെയ്തതല്ലേ?ശരിക്കും നിങ്ങള്‍ കൊലപാതകം ചെയ്തതല്ലേ.?” അവള്‍ പൊടുന്നനെ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദനായി.പിന്നെ പറഞ്ഞു.

“അതേ.തെളിവുകള്‍ എനിക്ക് അനുകൂലമായിരുന്നു.പിന്നെ എന്റെ വക്കീലിന്റെ മിടുക്ക്.”

“നിങ്ങള്‍ പറയൂ,ഞാന്‍ അയാളെ കൊല്ലേണ്ടതല്ലേ?”അവള്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“തീര്‍ച്ചയായും.”ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങള്‍ എന്റെ കൂടെ വരണം.ധൈര്യത്തിനല്ല.വെറുതെ .ഒരു കൂട്ടിനു.എനിക്ക് തെറ്റി പോകാതിരിക്കാന്‍.”അവള്‍ പറഞ്ഞു.

വണ്ടി നഗരത്തിലെത്തി.
ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു ഞങ്ങള്‍ മെട്രോ മാളില്‍ എത്തി.അവള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ മുഖത്തിന്‌ ഒരു കരിങ്കല്ലിന്റെ ഭാവമാണ്.അവള്‍ തീരുമാനം മാറ്റില്ല എന്നെനിക്ക് തോന്നി.

“നമ്മുക്ക് ഒരു കാപ്പി കുടിച്ചാലോ ?മദ്യം കഴിച്ചത് കൊണ്ട് ,കൈ വിറയ്ക്കാന്‍ ഇടയുണ്ട്.വോഡ്‌കക്ക് ശേഷം ഒരു കപ്പു കാപ്പി കുടിച്ചാല്‍ നല്ല ഉണര്‍വാണ്.”ഞാന്‍ സജസ്റ്റ് ചെയ്തു.അവള്‍ അതിനു സമ്മതിച്ചു.

ഞങ്ങള്‍ മാളിന്റെ മുകള്‍ നിലയിലേക്ക് പോയി.ഈ നില ഭക്ഷണശാലകള്‍ക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ്.അവിടെ ധാരാളം കോഫിഷോപ്പുകളും പല തരത്തിലുള്ള ഭക്ഷണശാലകളുമുണ്ട്.നല്ല തിരക്ക്.കടകളില്‍നിന്ന് ഭക്ഷണം വാങ്ങി ,നടുത്തളത്തിലും മറ്റും ക്രമീകരിച്ചിരികുന്ന കസേരകളില്‍ പോയിരുന്നു ആളുകള്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു.

അവള്‍ പെട്ടെന്ന് നിന്നു.

“നമ്മുക്ക് അങ്ങോട്ട്‌ പോകണ്ടാ.ഇവടെ ഇരിക്കാം.”അവള്‍ പറഞ്ഞു.

അവള്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിടത്തേക്ക് ഞാന്‍ നോക്കി.അല്പം അകലെ താടിയുള്ള ഒരു ചെറുപ്പകാരന്‍ ,ഒരു യുവതിയുമായി കാപ്പി കുടിക്കുന്നു.

1 Comment

Comments are closed.