എനിക്കെന്തോ പറ്റി അമ്മേ എന്നും പറഞ് അമ്മയെ നോക്കിയ ഞാൻ ഞെട്ടി, ചുവന്ന് കൺ തടം വീർത്ത ചുവന്ന ട്വീറ്റിനെ ( ആനിമേറ്റഡ് കാർട്ടൂൺ ക്യാരക്ടർ ) പോലെ ഉണ്ടാരുന്നു അമ്മ, അമ്മയെ കണ്ട് ഞാനൊന്ന് പേടിച്ചെങ്കിലും, എന്തു പറ്റി അമ്മ എന്ന് ചോദിക്കാൻ നിൽക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലാർന്നു, നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… വാഷ് റൂമിലേക്ക് ഓടി മുഖം ബക്കറ്റിൽ മുക്കിവെച്ചു… അപ്പോഴേക്കും ഐസ് ക്യൂബസുമായി അമ്മ വന്നു… അതും വാങ്ങി അടുത്ത ബക്കറ്റ് വെള്ളത്തിലേക്ക് ഇട്ട് മുഖം വീണ്ടും മുക്കി വെച്ചു.. കുറെ നേരത്തെ പരിശ്രമങ്ങൾക്കു ശേഷം കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയ ഞാൻ എന്നെ അതിൽ കണ്ടില്ല പകരം സ്പൈഡർ മാൻറെ മാസ്ക് പോലത്തെ ഏതോ ഒരു മുഖം. അങ്ങിങ്ങായി ചുവന്ന് ഇടയിലെവിടെയോ ഉദിച്ചു നിൽക്കുന്ന എന്റെ സ്വന്തം നിറവും…
അമ്മക്കെന്നെ കണ്ട് എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ എന്റെ നിരക്ക് ഒരു കുപ്പി വെളിച്ചെണ്ണ നീട്ടി… റെഡ് അംഗറി ബേർഡിന്റെ മുഖവുമായി അത് വാങ്ങിയ എന്നോട് അമ്മ മെല്ലെ പറഞ്ഞു: “ഇത് തേച്ചാ നേരം വെളുക്കുമ്പോഴേക്കും കുറഞ്ഞോളും, ഒരു കയ്യബദ്ധം…. ഇനി ആവർത്തിക്കില്ലാ…”
( ചിരിക്കണോ, കരയണോ അതോ ദേഷ്യപ്പെടാനോ എന്നറിയാത്ത ഒരു നിമിഷമായിരുന്നു അത് )
പാതിരാത്രിക്ക് കണ്ണാടിയിൽ ഞങ്ങളെ രണ്ടാളേം നോക്കി ഞങ്ങൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു…
( വല്യമ്മ അമ്മയോട് പറയാൻ മറന്ന അല്ലെങ്കി വല്യമ്മക്ക് അറിയാത്ത ഒരു കാര്യം അനുഭവത്തിൽ നിന്ന് പറയാം – കസ്തൂരി മഞ്ഞൾ നേരിട്ട് മുഖത്തിട്ടാൽ നീറും അതും മുളകുപൊടി തേച്ച പോലെ – ശീലം ഇല്ലാത്തവർ പരീക്ഷിക്കരുത് )
അതോടെ നിറത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള നേരിട്ടുള്ള പരീക്ഷണം അമ്മ നിർത്തി…
കാരറ്റും ബീറ്റ്റൂട്ടും “എന്നെ എന്തേ ജ്യൂസ് അടിക്കാത്തെ” എന്ന് ചോദിക്കുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ അമ്മ അവരെ ഉപ്പേരിയിലേം സാമ്പാറിലേം സ്ഥിരം മെമ്പർ ആക്കി മാറ്റി ( അങ്ങനെ നേരിട്ട് പറയാണ്ടുള്ള അമ്മയുടെ പരിശ്രമങ്ങൾ അമ്മ തുടർന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു )
പിന്നൊരിക്കൽ സ്കൂൾ യുവജലൂസവത്തിലെ പരിപാടിയിൽ സെക്കണ്ട് ക്യാരക്ടർ അഭിനയിക്കേണ്ടി വന്നത് എന്റെ നിറം കുറവ്വ് കൊണ്ടാണെന്നറിഞ്ഞ അന്നാണ് ഞാനാദ്യമായും അവസാനമായും നിറത്തിന്റെ പേരിൽ എന്റെ അവസരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടതിൽ ദുഃഖിച്ചത്…
ഞാൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത ജീവിതവും.. എന്നെ തേടി വന്ന കൂട്ടുകാരും എന്റെ നിറത്തെ അടിസ്ഥാന പെടുത്തിയല്ല എന്ന തിരിച്ചറിവിലാണ് ഞാനെന്റെ സ്വന്തം ആത്മവിശ്വാസത്തെ ഉയർത്തെഴുനേല്പിച്ചത്.
എന്നെ അംഗീകരിച്ചവർ എന്റെ വ്യക്തിത്വവും കഴിവും കണ്ടു കൊണ്ട് തന്നെ ആണ്… സൗന്ദര്യം ഓരോരുത്തരുടെ കണ്ണിലാണ്, പക്ഷേ കണ്ണുടക്കേണ്ടത് തൊലിയിലല്ലാ അവന്റെ/ അവളുടെ കോണ്ഫിടെൻസിൽ നിന്നും പറന്നുയരുന്ന ഫിനിക്സ് പക്ഷിയിലേക്കാണ്.
ഇത്തരത്തിൽ കളിയാക്കലുകൾ ഒരാളുടെ മനസ്സിനെ വല്ലാണ്ട് ബാധിക്കും… നന്നായി നിങ്ങൾ എഴുതി…
???
വിമർശകൻ, കഥ അടിപൊളി ആയിട്ടുണ്ട്.?
//എന്നെ അംഗീകരിച്ചവർ എന്റെ വ്യക്തിത്വവും കഴിവും കണ്ടു കൊണ്ട് തന്നെ ആണ്… സൗന്ദര്യം ഓരോരുത്തരുടെ കണ്ണിലാണ്, പക്ഷേ കണ്ണുടക്കേണ്ടത് തൊലിയിലല്ലാ അവന്റെ/ അവളുടെ കോണ്ഫിടെൻസിൽ നിന്നും പറന്നുയരുന്ന ഫിനിക്സ് പക്ഷിയിലേക്കാണ്.//
??
നല്ല story bro.
നല്ല കഥ. അതും സ്ത്രീയുടെ വ്യൂ പോയിന്റ് നിന്ന് പറഞ്ഞതും ഒരുപാട് നന്നായി ❤
body Shaming, അത് എല്ലാ കാലത്തും ഉണ്ടാകും , അതിന് ഇരയാകുന്നവർ സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അത് അവഗണിക്കുന്നതുവരെയേ അത് അവരേ ബാധിക്കുകയുള്ളു.
കറുത്ത്, മെലിഞ്ഞ്, പല്ല് പൊങ്ങി, കഴുത്ത് നീണ്ട കുട്ടിക്കാലത്ത് കിട്ടിയ പേരായിരുന്നു കുടക്കമ്പി, Courtesy നമ്മുടെ സ്വന്തം ഇന്ദ്രൻസ് ചേട്ടൻ. ആദ്യമൊക്കെ ഭയങ്കര വിഷമവും നാണക്കേടുമായിരുന്നെങ്കിലും പിന്നെ അത് അവഗണിക്കാനും സ്വന്തമായി പഠിച്ച് മുന്നേറാൻ ഊർജ്ജമുണ്ടായതും ഒരു ഭാഗ്യമായി കരുതുന്നു.
ഇന്ന് ആ പേര് വല്ലപ്പോഴും വിളിക്കുന്നത് ആ സ്ക്കൂൾക്കാലത്തെ സ്നേഹസതീർത്ഥ്യർ മാത്രം, അത് ആ പഴയ സ്ക്കൂൾക്കാലത്തേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടുപോകും , ഓർമ്മയിൽ സന്തോഷം മാത്രമുള്ള ആ കാലത്തേക്ക്
nice.
good
❤️❤️❤️njanum karuthathanu.ippozhu chila thendikal ennae kaliyakkarund.poda pullae Enna mattil anu njanokkae kanunnae .but girls anganalla.avarkku mattullavar avare sreddikkanam ennagarhichu Oro koprayagal kanikkum. Entae oru velukkan vendi meliker thechittu ethra divasama veedinu veliyil iragan pattandirunnae.athokkae kanumpo chiri varum.
Good one…
Loved jt
❤❤❤??????