ഒരുപക്ഷേ, നിലാവിന്റെ പ്രണയം തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാവണം അവൾ പകൽ പൂക്കുവാൻ മടിച്ചത്.
എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. നീയെത്ര സ്നേഹമായിയാണ്… ഹൃദയവിശാലയാണ്… എത്ര എത്ര ഭാഗ്യവതിയാണ്… അവളുടെ മുന്നിൽ ഞാനൊരു നിമിഷം തോറ്റുപോയി. .
ആ നിമിഷത്തിൽ ഒരുനിമിഷം ഞാനും അവളെ പ്രണയിച്ചുപോയി. മുഖത്തു ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. അത് മായും മുന്നേ ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. അവളുടെ പുഞ്ചിരി അത്രമേൽ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ സ്പർശിച്ചു.
ആർദ്രമായ മിഴികൾ ഒന്നുകാണുവാൻ എല്ലാം മറന്നു നിന്നെ എന്റെ മാറോടു ചേർക്കുവാൻ, ഹൃദയത്തിന്റെ സാദ്രതയിൽ മഞ്ഞുതുള്ളികൽപോലും വായുവിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നു…..
നിശാഗന്ധി……
D!nan °
??