ദൗത്യം 09 [ശിവശങ്കരൻ] 200

“മാഷ്…. ഉറങ്ങിയായിരുന്നോ…” അവൻ പതുക്കെ ചോദിച്ചു…

“നിന്റെ ഈ വിളി പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ കിടക്കുകയായിരുന്നു…”

“എന്നാ… പറ മാഷേ…” സച്ചി ഒരു കള്ളച്ചിരി ചിരിച്ചു….

“നീ ചോദിക്കാൻ വന്നത് ചോദിക്ക് സഖാവേ…” മാഷ് കണ്ണടച്ച് കിടന്നുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരു കള്ളപ്പുഞ്ചിരിയോടെ സച്ചിയോട് പറഞ്ഞു…

“അല്ല… അപ്പൊ കണ്ട ഒരു കുട്ടിക്ക് വേണ്ടി വീട്ടുകാരെ ഉപേക്ഷിച്ചു മാഷ് ഇറങ്ങില്ല…”

അത് കേട്ട് പരിഭ്രമത്തോടെ ഇന്ദിരാദേവി ടീച്ചർ മാഷിനെ നോക്കി…

“ടീച്ചറമ്മ പേടിക്കണ്ട, ഞങ്ങളൊക്കെ ഒരേ വേവ് ലെങ്ത് ആണ്… അപ്പൊ മാഷ് പറ, എങ്ങനെയാ തുടക്കം…”

അച്ചുവും നീരജും എന്താണിവിടെ നടക്കുന്നതെന്നു മനസ്സിലാകാതെ അച്ഛൻ പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ കാതോർത്തു…

*****************************************

“ഞാൻ പിജി ക്ക് പഠിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അതേ കോളേജിലാണ് ഇന്ദിരയും പഠിച്ചിരുന്നത്… പിജി കഴിഞ്ഞു ഒരു വർഷം കൂടി കഴിഞ്ഞു ഇവരുടെ അവസാന എക്സാമിന്റെ അന്ന് കാര്യം അവതരിപ്പിക്കാൻ നിന്ന എനിക്ക് അന്നേ ദിവസം ഒരപകടം സംഭവിച്ചു… 2 മാസം കാലിൽ പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ടു കിടന്നു… അത് കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും കോളേജിൽ ചെന്നു പ്യൂൺ ചേട്ടനെ കുപ്പിയിലാക്കി അഡ്രസ് ഒക്കെ സംഘടിപ്പിച്ചു നേരെ പാലക്കാട് ബസ് കയറി… വീട് തേടി നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ കാണുന്നത് വല്ലാത്ത കോലത്തിൽ വയലിലൂടെ ഓടി മറയുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയെയാണ്… അവളറിയാതെ അവളെ പിന്തുടർന്നു… അവസ്ഥ മനസ്സിലായപ്പോൾ കൈ വിടില്ല എന്ന് ഉറച്ചു തീരുമാനിച്ചു… പിന്നീടെപ്പോഴോ എല്ലാം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പങ്കുവച്ചു…”

“നിങ്ങൾ വലിയവനാണ് മാഷേ… എനിക്കൊന്നും ഒരു ജന്മം കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ ഒപ്പം എത്താൻ പറ്റില്ല… ലാൽസലാം സഖാവേ…” സച്ചി എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു ഇടതുകൈ ഉയർത്തി പറഞ്ഞു…

“അതേ മക്കളേ… അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം ലവ് സ്റ്റോറി ഒക്കെ കേട്ടില്ലേ… ഏട്ടനെക്കൊണ്ട് ഇത്രെയൊക്കേ പറ്റൂ…” അത് കേട്ട് എല്ലാവരും ചിരിച്ചു…