ദൗത്യം 09 [ശിവശങ്കരൻ] 200

മാഷ് തന്റെ ചാരുകസേരയിൽ കണ്ണടച്ചു കിടന്നു… എന്തൊക്കെയോ ഓർമ്മകൾ ആ കണ്ണ് നനച്ചിരുന്നു… പക്ഷേ അതാരും കണ്ടില്ല…

 

അങ്ങനെ ടീച്ചർ തന്റെ മനസ്സിനെ ഓർക്കുവാനിഷ്ടമില്ലാത്ത ആ ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് പായിച്ചു…

 

*********************************

 

“നിങ്ങളെല്ലാവരും കരുതും പോലെ വീട്ടുകാരൊക്കെ അനുവദിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു വിവാഹമായിരുന്നില്ല എന്റെയും മാഷിന്റെയും… പാലക്കാട്‌ കൽപ്പാത്തിയിലുള്ള ഒരു അഗ്രഹാരത്തിലാണ് ഞാൻ ജനിച്ചതും വളർന്നതും… അപ്പാവും അമ്മാവും ഞാനും ഒരു ഏട്ടനും അനിയനും ഇതായിരുന്നു എന്റെ കുടുംബം… അപ്പ ഒരു കടുംപിടിത്തക്കാരൻ ആയിരുന്നു…”

 

“ഓഹോ… ആൾ പിടിച്ച മുയലിന്റെ കൊമ്പ് എത്രയാ ചിറ്റേ…” സച്ചി ഇടക്ക് കയറി…

 

“സച്ചിയേട്ടാ അമ്മേടെ ഫ്ലോ കളയല്ലേ കഥ പറയട്ടെ…” അച്ചു കഥ കേട്ട് ആകാംഷയോടെ ഇരിക്കുകയാണ്…

 

“നിങ്ങൾക്കിത് കഥ എനിക്ക് എന്റെ ജീവിതമായിരുന്നു മക്കളേ… ഞാൻ ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത എന്റെ പഴയ ജീവിതം…”

 

“ചിറ്റ പറയ് ചിറ്റേ… ഞാൻ ചുമ്മാ ചോദിച്ചതാ…”

 

“അപ്പയുടെ നിർബന്ധമായിരുന്നു മാമിയുടെ മകൻ വാസുദേവനേ എന്നെ വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുക്കൂ എന്ന്… പക്ഷേ അയാളെ ചെറുപ്പം മുതലേ എനിക്ക്… എനിക്ക് മാത്രല്ല ആ അഗ്രഹാരത്തിലുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടിക്കും ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു…”

 

“അതെന്താ അമ്മ” ചോദ്യം നീരജിന്റെ…

 

“മിണ്ടാതിരിയെടാ ചേട്ടാ അമ്മ പറയും…” അച്ചു കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

 

“ഈ കുരുപ്പിനെ ഞാൻ ഇന്ന്…”

പറഞ്ഞെങ്കിലും അവൻ ഒന്നും ചെയ്തില്ല അവന്റെ അച്ചുമോളെ അവനൊന്നും ചെയ്യില്ലല്ലോ…

 

“അമ്മ പറഞ്ഞേ…”

 

അമ്മ വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോൾ കുറുമ്പിപ്പെണ്ണ് നൈസ് ആയിട്ട് വന്നു ഏട്ടന്റെ മടിയിൽ തലവച്ചു കിടക്കാൻ തുടങ്ങി…