ദൗത്യം 09 [ശിവശങ്കരൻ] 200

“പക്ഷേ… മാമാ…”

“ഉനക്കൊന്നുമെ തെരിയാത് കണ്ണാ… നീ ഇങ്കെ തങ്കിക്കോ… അവൻകിട്ടെ പോകാതെ… അത് ഉനക്ക് നാശം…”

പേടികൊണ്ട് വൈത്തിമാമ പറഞ്ഞെങ്കിലും നീരജ് അത് കാര്യമായി എടുത്തില്ല… അവരുടെ പേർസണൽ പ്രശ്നങ്ങൾ കൊണ്ട് ആയിരിക്കും മാമ അനിയനെ പറ്റി അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്…

“ഞാൻ വരട്ടെ മാമാ… എനിക്ക് കുറച്ച് സ്ഥലത്തു പോകാനുണ്ട്… ഞാൻ വരും നമ്മുടെ ദേവയെയും കൂട്ടിയായിരിക്കും ഞാൻ വരിക…”

അവൻ അതും പറഞ്ഞു തിരികെ നടന്നു… തന്നോട് ഒരക്ഷരം പോലും മിണ്ടാതെ തന്നെ സാകൂതം നോക്കി നിൽക്കുന്ന വേദലക്ഷ്മിയേ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണടച്ച് ചിരിച്ചുകാണിച്ചു നീരജ് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി നേരെ സ്കോർപിയോയിൽ തന്റെ സീറ്റിൽ പോയി ഇരുന്നു…

കാശിമാമൻ വൈത്തിമാമനോട് എന്തോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതിന് മറുപടിയെന്നോണം ദൂരേക്ക് കൈചൂണ്ടി മാമൻ ദേഷ്യത്തിൽ പ്രതികരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു… സ്കോർപിയോയുടെ വിൻഡോ ഉയർത്തി വച്ചിരുന്നതിനാൽ ഒന്നും അവനു കേൾക്കാൻ പറ്റിയില്ല…

തിരിച്ചു വണ്ടിയിൽ കയറുമ്പോൾ കാശിമാമന്റെ ചുണ്ടിൽ ചിരിയായിരുന്നെങ്കിൽ…

വൈത്തിമാമ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് ഈശ്വരനോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് നീരജ് റിയർവ്യൂ മിററിലൂടെ കണ്ടു… ആ ദൃശ്യം അവന്റെ നെഞ്ചിലെവിടെയോ തറച്ചു കിടന്നു…

(തുടരും)

കൊല്ലാൻ കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് നീരജിനെ എന്താകും എന്നറിയില്ല… ആ പൊട്ടന്മാർ കൊല്ലുമോ അതോ നീരജിന്റെ കൈകൊണ്ട് ചാവുമോ എന്നു നമുക്ക് കാത്തിരുന്നു കാണാം ലേ… ???

സ്നേഹത്തോടെ

ശിവശങ്കരൻ