ദൗത്യം 09 [ശിവശങ്കരൻ] 199

 

ചന്തുവിനെ ബാക്കി പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ അരുൺ ഫോൺ വച്ചു…

 

“അവനെന്തോ പിച്ചും പേയും പറയുന്നു… നീരജേട്ടൻ പറ…”

 

“പിച്ചും പേയും അല്ലാ അരുൺ… അന്ന് നിങ്ങൾ എന്റെ വീട്ടിൽ പോയ അന്ന് അവളെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സംശയം തോന്നി ഞാൻ അമ്മയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും എടുത്തതാ ആ ബോട്ടിൽ…”

 

“നീരജേട്ടാ എന്താ ഇതൊക്കെ… എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല…”

 

“നിനക്ക് ഞാൻ കുറച്ചു ജോലി തരട്ടെ…?” ഗൗരവത്തോടെ നീരജ് അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ അരുണും ഗൗരവത്തിലായി.

“ഞാൻ പോയ വഴിയേ നീ സഞ്ചരിക്കണം… എന്റെ മരണം അത് നീ തിരിച്ചറിയണം… പക്ഷേ അതിന് മുൻപ് എന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും രക്ഷിക്കണം… അതിന് എനിക്ക് നിന്റെ സഹായം വേണം അരുൺ… അല്ലെങ്കിൽ എന്നെ ഇല്ലാതാക്കിയ പോലെ എന്റെ കുടുംബത്തെ കൂടി അവർ…”

 

പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നീർ ഉരുണ്ടുകൂടി…

 

“അച്ഛൻ… അമ്മ… അച്ചുമോൾ… എല്ലാരേം നമുക്ക് രക്ഷിക്കാം ഏട്ടാ… എന്തിനും ഞാനുണ്ട് ഏട്ടന്റെ ഒപ്പം ഒരു അനിയനെപോലെ…”

 

നീരജ് അരുണിനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തിയെങ്കിലും പരാജയപ്പെട്ടു…

 

അരുണിന് ആ നിസ്സഹായാവസ്ഥയിലും ചിരിക്കാൻ തോന്നി…

 

“നീരജേട്ടാ എന്നിട്ടും കഥ ബാക്കിയാണല്ലോ നിങ്ങളെങ്ങനെ പ്രേതമായി എന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…”

 

“മ്മ്… പറയാം…” അല്പനേരത്തെ നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം അവൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

 

“അച്ഛനോട് വഴക്കിട്ടു ഞാൻ വീട് വിട്ടിറങ്ങി നേരെ ബസ് സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് ചെന്നു… അവളുടെ വീട് പാലക്കാട്‌ അടുത്തുള്ള കൽപാത്തി… അച്ഛന്റെ പേര് വൈദ്യനാഥൻ… അത് മാത്രമേ എനിക്കറിയുമായിരുന്നുള്ളു. അത് വച്ചു അന്വേഷിക്കാം എന്ന് വച്ച് ഞാൻ മുന്നോട്ട് പോയി. എന്നാൽ പാലക്കാട്‌ ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ ബസ് ഇറങ്ങിയ എന്നെ കാത്ത് കുറച്ചു പേർ നിന്നിരുന്നു…”