ദൗത്യം 09 [ശിവശങ്കരൻ] 200

“അത് കൊള്ളാലോ… അപ്പൊ മൊത്തം ബന്ധുക്കളായല്ലോ… വിദ്യാലക്ഷ്മി… അവള് കൊള്ളാലോ നീരജേട്ടാ…ഇപ്പൊ റൂട്ട് ക്ലിയർ ആയീട്ടോ ”

നീരജ് മുഖമുയർത്തി അരുണിനെ നോക്കി… ആ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യം കൊണ്ട് കത്തുകയായിരുന്നു… നീരജിന്റെ ആ ഭാവം അരുണിനെ കുറച്ചൊന്നു ഭയപ്പെടുത്തി…

“വിദ്യ… അവൾ… അവളെന്നോടും എന്റെ കൂട്ടുകാരനോടും ചെയ്തതെന്താന്ന് നിനക്കറിയില്ല…” സങ്കടവും അതിലേറെ ഉള്ളിലെരിയുന്ന പകയുടെ ദേഷ്യവും നിറഞ്ഞിരുന്നു നീരജിന്റെ വാക്കുകളിൽ…

“കൂട്ടുകാരൻ എന്ന് പറയുമ്പോ…” അരുൺ സംശയത്തോടെ നീരജിനെ നോക്കി…

“വിഷ്ണു… ഒരു പാവമായിരുന്നൂടാ… അവന്റെ പാരന്റ്സിന്‌ ഇന്നും അറിയില്ല അവനെന്താ സംഭവിച്ചതെന്നു…

വിശ്വാസം വരാതെ അരുൺ നീരജിനെ നോക്കി…

“മോനെ… അരുണേ…” പെട്ടെന്നാണ് അരുണിന്റെ അമ്മ വാതിൽ തുറന്ന് വന്നത്…

ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും നീരജിനെ അമ്മക്ക് കാണാനാവില്ല എന്ന ഓർമയിൽ അവൻ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു…

“നീയാരോടാ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നേ…”

അലക്കാനുള്ള തുണികൾ എടുക്കുന്നതിനിടെ അമ്മ ചോദിച്ചു…

“ഫ്രണ്ട് ആയിരുന്നമ്മേ… ഡൌട്ട് ചോദിക്കാൻ വിളിച്ചതാ…”

പക്ഷേ ഡ്രോയറിനു മുകളിൽ ചാർജ് ചെയ്യാൻ വച്ചിരിക്കുന്ന ഫോൺ അമ്മയുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പതിഞ്ഞത് അരുൺ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല…

“നീയൊന്നു താഴേക്ക് വന്നേ അച്ഛൻ നിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്…” അമ്മ അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് താഴേക്ക് ഇറങ്ങവേ നീരജ് പതുക്കെ വായുവിൽ അലിഞ്ഞു ഇല്ലാതായി…