ദൗത്യം 7 [ശിവശങ്കരൻ] 183

തന്റെ ബലിഷ്ഠമായ കരങ്ങൾ അയാൾ നീരജിന്  നേരെ നീട്ടി…

ആ കൈയിൽ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽക്കുന്നതിനിടെ നീരജ് കണ്ടു അവിടെ പേടിയോടെ, നിറകണ്ണുകളോടെ നിൽക്കുന്ന ദേവനന്ദയേയും, മറ്റൊരു കോണിലൂടെ ഓടിവരുന്ന വിദ്യാലക്ഷ്മിയേയും…

അവൻ പതുക്കെ ദേഹത്തെ മണ്ണെല്ലാം തട്ടിക്കുടഞ്ഞു കളഞ്ഞു. തന്റെ കൈയിലിരുന്ന ബുക്കിനായി അവൻ ചുറ്റും കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് പരതി. അവസാനം അതിരിക്കുന്ന സ്ഥാനം ദേവനന്ദയുടെ കൈയ്യിലാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും അവന്റെ ഉള്ളൊന്നു കാളി…

ആ ബുക്കിൽ അവൾക്കുവേണ്ടി എഴുതിയ ഒരു പ്രണയലേഖനം ഉണ്ടായിരുന്നു…

‘ആ പുല്ല്, എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ പറഞ്ഞു കൊളമാക്കാതെ അവൾ കാര്യം അറിയൂലോ…’ അവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു… അവന്റെ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ പ്രണയത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി പരിഹാസചിരിയായാണ് ആന്റണിക്ക് തോന്നിയത്…

അയാൾ വീണ്ടും കൈ ഉയർത്തിയതും ദേവ, നീരജിന് അടികൊള്ളുന്നത് കാണാൻ വയ്യാതെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.

എന്നാൽ വിദ്യയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ഗൂഢസ്മിതം ഉണ്ടായിരുന്നു…

ആരുടെയോ അലർച്ച അവിടെ ഉയർന്നു, ഒപ്പം അടിയെടാ അവനെ എന്ന ആക്രോശവും…

പിന്നെ കുറച്ചു സമയത്തേക്ക് ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കാനില്ലായിരുന്നു…