തിരിച്ചറിവ് [മനൂസ്] 2756

അവന്റെ വായിൽ നിന്നും ആ പേര് വന്നതും ചായയുടെ ചൂട് എന്റെ നാക്ക് പൊള്ളിച്ചു…

 

ആർച്ചയുടെ കണ്ണുകൾ അപ്പോഴേക്കും ചുവന്നിരുന്നു…

 

അവൾ പല്ല് കടിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി…

 

“ഞാൻ അല്ല… ഞാൻ മിണ്ടിയില്ല… പോകുന്ന വഴിയിൽ കണ്ടു… അത്രേയുള്ളൂ…”

 

ഞാൻ അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

 

“ആണോ…”

 

അവൾ അച്ചുവിന് നേർക്ക് ചോദ്യമെറിഞ്ഞു…

 

“കുറച്ചു നേരം മിണ്ടി… അച്ഛ മറന്ന് പോയതാ..”

 

നിഷകളങ്കമായ ഭാവത്തോടെ അവൻ സത്യസന്ധൻ ആയി…

 

“അപ്പൊ നിങ്ങള് കള്ളം പറയാനും തുടങ്ങി അല്ലെ… മനസ്സിൽ ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ എന്തിനാ ഒളിക്കുന്നെ…”

 

ദേഷ്യത്തോടെ അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് പോയി..

 

“മോളെ ധന്യേ… ചെ.. ആർച്ചേ…”

 

അവൾക്ക് പുറകെ വേഗത്തിൽ ഞാൻ പോയതും എന്റെ മുഖത്തിന് നേരെ വന്ന റിമോട്ടിനെ കാണാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല…

 

“ഹോ…ഈ തിരിച്ചറിവുകൾക്ക് ഇത്ര വേദനയോ…”

 

മെല്ലെ കൈകൊണ്ട് മൂക്കിൽ തടവി ഞാൻ സ്വയം ചോദിച്ചു…

 

“എങ്ങനെ…”

 

കിടക്കയിൽ എന്റെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞ് കിടന്നുകൊണ്ട് മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ആർച്ച ചോദിച്ചു..

 

“അങ്ങോട്ട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല… തിരിച്ചറിവിന്റെ വേദന കഠിനം പൊന്നയ്യപ്പാ…”

 

നീര് വന്ന് വീർത്ത മൂക്കുമായി ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ പണിപ്പെട്ടു…

 

അപ്പോഴും ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ലേ രാമനാരായണ എന്ന ഭാവത്തോടെ അവൻ എന്റെ നെഞ്ചിലെ ചൂട് പറ്റി ഉറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

 

അവസാനിച്ചു..

ജീവിതത്തിൽ അറിഞ്ഞു ചെയ്ത തെറ്റുകളെക്കാൾ കൂടുതൽ നാം അറിയാതെ ചെയ്ത തെറ്റുകളുടെ കണക്കായിരിക്കും കൂടുതൽ ഉണ്ടാവുക.. നല്ല തിരിച്ചറിവുകൾ ഉണ്ടാകട്ടെ..

കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ ഒരു വരി എനിക്കുവേണ്ടി കുറിക്കുമല്ലോ..നിറഞ്ഞ സ്നേഹത്തോടെ മനൂസ്???