കട്ടിലിനടിയില്‍ കിടന്നുകൊണ്ട് അവള്‍ കണ്ടു.നിലത്തു തന്റെ പാവക്കുട്ടി.
മെല്ലെ കൈനീട്ടി പാവയെ എടുക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിയതും മറ്റൊരു ബലിഷ്ടമായ കൈ ആ പാവക്കുട്ടിയെ ഉയര്‍ത്തിയെടുക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു.
അയാളുടെ വലിയ നിഴല്‍ ആ പാവയെ പരിശോധിക്കുന്നുത് അവള്‍ വീര്‍പ്പാടക്കി കണ്ടു.അയാള്‍ ആ പാവയുടെ ചുവന്ന മുടി വലിച്ചുകീറി എറിഞ്ഞു.
“അതിബുദ്ധിമാന്‍.ഈ പാവയുടെ തലക്കുള്ളില്‍ ഒളിപ്പിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു…ഹഹ “..അയാള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു.
രണ്ടു വെടിശബ്ദങ്ങള്‍ കേട്ടു.
പിടഞ്ഞു താഴെ വീഴുന്ന പപ്പയും മമ്മിയും.
“ആ കൊച്ചിനെ കണ്ടില്ലല്ലോ ..”ആരോ ചോദിക്കുന്നു.
“കൊച്ചു പൊക്കോട്ടെ …പാവം.നമ്മുക്ക് കൊച്ചിന്റെ പാവ മതി…”വീണ്ടും അയാളുടെ ചിരി.
കാറ്റില്‍ ആ പാവയുടെ ചുവന്ന മുടി പറന്നുവന്നു അവളുടെ ചുണ്ടില്‍ വന്നു തട്ടി..
“കരയരുത് ..താരെ.. നമ്മുക്ക് പിന്നെ കാണാം..”എന്നവള്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ..
>>>>>>>>>>>>>>.
“നമ്മള്‍ പൈന്‍കാട്ടില്‍ എത്താറായി.”ഐസക്കിന്റെ ശബ്ദം അവളെ ഉണര്‍ത്തി.
നല്ല മഞ്ഞുണ്ട്.
അവര്‍ ആ പൈന്‍മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ നടന്നു.ഓഫ് സീസണ്‍ ആയതിനാല്‍ ടൂറിസ്റ്റുകള്‍ കുറവ്..വഴിയരികിലെ വില്‍പ്പനക്കാരില്‍ നിന്ന് അയാള്‍ അവള്‍ക്ക് ഒരു തൂവല്‍തൊപ്പി വാങ്ങി.
“ഈ തൊപ്പിയും കൂടി വച്ച് കഴിയുമ്പോള്‍ മോളെ കാണാന്‍ ഒരു പാവക്കുട്ടിയെ പോലെയുണ്ട്.”അയാള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
.
പിന്നെ അവര്‍ കോലാഹലമേട്ടിലേക്ക് പോയി. ചെറിയ പുല്‍ക്കുന്നുകള്‍.എപ്പോഴും വീശുന്ന തണുത്ത കാറ്റ്.കുന്നുകള്‍ക്ക് മുകളില്‍ മുയല്‍ക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ പറക്കുന്ന വെള്ളമേഘങ്ങള്‍.
“ഹോ അവിടെ എത്ര നേരം നിന്നാലും മതിയാകില്ല.”തിരികെ വണ്ടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു
.
“മോള്‍ക്ക് ഇന്ന് തന്നെ പോണോ ?” അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“പോണം.ഞാന്‍ പിന്നെ ഒരു ദിവസം വരാം..”അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ ഒരു ദിവസം..”അയാള്‍ അത് ആവര്‍ത്തിച്ചു.
“മോള് തിരിച്ചു പോകുമ്പോള്‍ വണ്ടി കൊണ്ട് പൊക്കോ.ആ ഉഡുപ്പി ഹോട്ടല്‍ എന്റെ സുഹൃതിന്റെയാണ് .അവിടെ പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിട്ട് കീ ഏല്‍പ്പിച്ചാല്‍ മതി.”ഐസക്ക് കീ താരയെ ഏല്‍പ്പിച്ചു.
ഫാമിലേക്ക് അവളാണ് ഡ്രൈവ് ചെയ്തത്.മഴയുടെ വെളുത്തപാടക്കുള്ളില്‍ റോഡ്‌ അവ്യക്തമാണ്.എങ്കിലും ഫാമില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ മഴ മാറി.