തനിയാവർത്തനം [ചെമ്പരത്തി] 216

ചാരിയിട്ടിരുന്ന വാതിൽ തുറന്നകത്തു പ്രവേശിച്ചു, മൂക്ക് പൊത്തിക്കൊണ്ട്  അച്ഛനുമമ്മയും കിടക്കുന്ന റൂമിനരികിലേക്ക് എത്തിയ അയാൾ, റൂമിനു പുറത്തേക്കു നീണ്ടു നിന്നിരുന്ന, കൈലിമുണ്ടിനാൽ മറയപ്പെട്ട രണ്ടു കാലുകൾ കണ്ട് ഓടിച്ചെന്നുവെങ്കിലും ഉള്ളിലെ കാഴ്ച തന്റെ മാനസീക നില തന്നെ തെറ്റിച്ചു കളയുമോ എന്നയാൾ ഭയപ്പെട്ടു…..

ഇടറി മടങ്ങിയ കാലിൽ ഉടുമുണ്ട് കുരുങ്ങിയിട്ടാവണം, കമിഴ്ന്നുവീണത്….. വീണപ്പോൾ ചെന്നിടിച്ച, ഉയരം കുറഞ്ഞ കട്ടിൽകാലിന്റെ അരികിൽ കിടന്ന ആ വൃദ്ധയുടെ തലയോട്ടി തുറന്നു പുറത്തെത്തിയതൊക്കെ പുഴുക്കൾക്ക് ആഹാരമായി മാറിയിരുന്നു…… ചരിഞ്ഞു കിടന്ന പാത്രത്തിലെ വെള്ളം വറ്റിപ്പോയിരുന്നു…..തെറിച്ചു ഭിത്തിയി ഇടിച്ചു ചിതറിയ ചോറും വറ്റുകൾ കാലപ്പഴക്കത്തിൽ മണ്ണടിഞ്ഞു…. മരണത്തിലും കൈവിടില്ലെന്നവണ്ണം, അപ്പോഴും ആ വൃദ്ധയുടെ അസ്ഥി മാത്രമായ ഇടതുകൈ, തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ ചേതനയറ്റ്, അഴുകിതീരാനായ കാൽ പാദത്തിൽ മുറുകിയിരുന്നു….

അവസാന ശ്വാസം വലിക്കുമ്പോഴും, അവർ തന്റെ ഭർത്താവിനെ ഓർത്തു വിലപിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം…. ഒരു പക്ഷെ ഓർമകളുടെ മാറാലകൾക്കിടയിൽ തങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ച ഏക മകനെയും….

“എന്തോരു നാറ്റം ആണിത്……. ആ തള്ളോയോടൊന്നു വൃത്തിയാക്കിയിടാൻ പറഞ്ഞു കൂടായിരുന്നോ നിങ്ങൾക്ക്……”