തനിയാവർത്തനം 

Author : ചെമ്പരത്തി 

“ഈ വീട്ടിൽ കെട്ടിക്കൊണ്ട് വന്ന അന്നുമുതൽ അനുഭവിക്കുന്നതാ ഞാൻ… എന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് പറ്റിയ തെറ്റ് …. തന്തേം  തള്ളേം പ്രായമായിരിക്കുന്നവർ ആണ്, വലിയ താമസം ഇല്ലാതെ ബാധ്യത ഒഴിവായിക്കോളും എന്നും പറഞ്ഞാ ന്റെ അപ്പനും അമ്മേം കൂടി ഇവിടുള്ള ഒരുത്തനെ എന്റെ തലയിൽ കെട്ടിവച്ചത്…. എന്നിട്ടിപ്പോ വർഷം 20 ആയി….. എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കെട്ടിക്കൊണ്ട് വരുന്നതിനു മുൻപേ കിടപ്പിലായതെല്ലേ കിളവൻ….. ഇത്രേം ആയിട്ടും കാലന് പോലും വേണ്ട… എന്തോരും നല്ല മനുഷ്യന്മാരെ ദിവസവും അങ്ങോട്ട്‌ വിളിക്കുന്നുണ്ട്……

എന്നെ ഈ നരകത്തിൽ കൊണ്ടിട്ടിട്ട്, അങ്ങേർക്ക് മാസത്തിൽ ഒരിക്കൽ വന്നാൽ മതിയല്ലോ… അനുഭവിക്കുന്നത് ഞാൻ അല്ലെ…… എന്റെ ഒരു തലവിധി….”

അടുക്കളയിൽ നിന്നു പുറത്തേക്കു പറന്നു പോയ സ്റ്റീൽ പ്ളേറ്റിനൊപ്പം ചിതറി വീണ വാക്കുകൾ കേട്ടാ വൃദ്ധയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി…. ഇപ്പോൾ അങ്ങിനെ ആണ്… കുറെ കാലമായി ആ കണ്ണുകൾക്ക്‌ പെയ്തൊഴിയാൻ നേരമില്ലാതായിരിക്കുന്നു…

ഞരങ്ങികരഞ്ഞു കൊണ്ട്  മച്ചിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന പഴയ സീലിംഗ് ഫാനിന്റെ അരികിലുള്ള, വലിപ്പം കൂടി വരുന്ന മാറാല നോക്കികിടന്ന രണ്ടു കണ്ണുകളും അവർക്കു കൂട്ടായി നിറഞ്ഞൊഴുകി… സ്വയം തുടച്ചുമാറ്റാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ ആവണം കൺകോണുകളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങി ഉണങ്ങിപ്പിടിച്ച നീർച്ചാലുകൾ, വേനലും മഴയും മാറിമാറി വരുമ്പോഴേന്നപോലെ നനഞ്ഞു തോർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു…. അതല്ലെങ്കിൽ, ജീവനുണ്ടെന്നു തിരിച്ചറിയാൻ അത് മാത്രമായിരുന്നേക ആശ്രയം…..

“മോളെ……….”

ചിലമ്പിച്ച സ്വരം ഭീതിയോടെ ആയിരുന്നു പുറത്തെത്തിയത്…

“ആരുടെ മോള്…… ദേ തള്ളേ….. ഞാൻ നിങ്ങളോട് നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മോളും കോളും ഒന്നും അല്ല എന്ന്…..”

“അങ്ങേരു കിടപ്പായ കാലം മുതൽ ഞാൻ തന്നെ അല്ലെ നോക്കുന്നത്…. ഒരാവശ്യവും പറഞ്ഞു ഇന്ന് വരെ ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിട്ടില്യാലോ…. പിന്നേം ന്തിനാ ഞങ്ങളോടിങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുകയും ചെയ്യുകയും ചെയ്യണേ……..”