ജേഷ്ഠഭക്തി

Author : പരബ്രഹ്മം

കഴിഞ്ഞ വർഷം കർക്കിടകത്തിൽ കുത്തിക്കുറിച്ച ഒരു കുഞ്ഞു ചിന്ത. ഇവിടെ ഉള്ള മറ്റുള്ളവരുടെ രചനകളുടെ അടുത്തുപോലും എത്തില്ലെങ്കിലും, എല്ലാ സഹോദരങ്ങൾക്കുമായി സമർപ്പിക്കുന്നു.

രാമായണത്തിൽ ജേഷ്ഠഭക്തിയുടെ വ്യത്യസ്ത തലത്തിലുള്ള മൂന്നു ഉദാഹരണങ്ങളാണ് കുംഭകർണനും , ലക്ഷ്മണനും ഭരതനും.

കുംഭകർണന്റെ നിദ്രാവേളയിലാണ് സീതാപഹരണം നടക്കുന്നത്. ശ്രീരാമനുമായുള്ള യുദ്ധവേളയിൽ യുദ്ധം ചെയ്യുവാനായി ഉണർത്തിയപ്പോൾ മാത്രമാണ് ഈ സംഭവങ്ങൾ കുംഭകർണൻ അറിയുന്നത്. ഈ അധർമ്മത്തെ തിരുത്തുവാൻ രാവണനെ ഉപദേശിക്കുകയും അവസാനം അപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ അതൊന്നും ചെവികൊള്ളാതെ യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെടുവാൻ കുംഭകർണനോട് രാവണൻ ആജ്ഞാപിക്കുന്നു.ജേഷ്ഠനോടുള്ള ഭക്തിയും സ്നേഹവും കാരണം ആജ്ഞ അനുസരിക്കുവാൻ കുംഭകർണൻ നിർബന്ധിതനാകുന്നു; ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണെന്നും, ശ്രീരാമ കരങ്ങളാൽ മൃത്യു നിശ്ചയമാണെന്നും അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ.

ബാല്യം മുതലേ ജേഷ്ഠന്റെ നിഴലായി നടന്ന സ്നേഹനിധിയായ അനുജനാണ് ലക്ഷ്മണൻ. ഒരു നിമിഷം പോലും ജേഷ്ഠനെ പിരിഞ്ഞിരിക്കാൻ പറ്റാത്തത്ര സ്നേഹം. ജേഷ്ഠനു വേണ്ടി ആയുധമെടുക്കുവാനും സർവ്വവും ത്യജിക്കുവാനും യാതൊരു മടിയുമില്ല ലക്ഷ്മണന്. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് വനവാസത്തിനായി ശ്രീരാമൻ പോകുമ്പോൾ രണ്ടാമതൊന്നാലോചിക്കാതെ ലക്ഷ്മണനും കൂടെപോകുന്നത്. നീണ്ട പതിനാലു വർഷം ഭക്ഷണവും നിദ്രയും ഉപേക്ഷിച്ചു ജേഷ്ഠന്റെ കാവൽക്കാരനായി, ശുശ്രുഷകനായി വർത്തിക്കുന്നു. മാതൃതുല്യയായി ബഹുമാനിച്ചാദരിക്കുന്ന സീതയെ വനത്തിൽ ഉപേക്ഷിക്കുവാനുള്ള ജേഷ്ഠന്റെ ആജ്ഞയും അനുസരിക്കുവാൻ ലക്ഷ്മണൻ തയ്യാറാകുന്നു.

ജേഷ്ഠനെ ഈശ്വരതുല്യനായി ബഹുമാനിക്കുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അനുജനാണ് ഭരതൻ. തന്റെ മാതാവിന്റെ കുടില തന്ത്രത്താൽ ജേഷ്ഠൻ വനവാസത്തിനു പോകുകയും തന്മൂലമുള്ള വിഷമത്തിൽ പിതാവിന്റെ ദേഹവിയോഗം സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തു എന്നറിഞ്ഞ ഭരതൻ തളർന്നു പോകുന്നു. ജേഷ്ഠനെ തിരികെ കൊണ്ടുവരാനുള്ള ഭരതന്റെ ശ്രമം വിഫലമാകുന്നു. പകരം ജേഷ്ഠന്റെ പാദുകങ്ങളുമായി മടങ്ങിവന്നു അവയെ സിംഹാസനത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് ജേഷ്ഠന് വേണ്ടി അയോധ്യയുടെ ഭരണകാര്യങ്ങൾ നടത്തുന്നു. ആ കാലം അത്രയും കൊട്ടാരത്തിൽ കഴിയാതെ നഗരത്തിനു പുറത്തു ഒരു കുടിൽ കെട്ടി അതിലാണ് വസിക്കുന്നത്, ജേഷ്ഠൻ അനുഭവിക്കാത്ത സുഖങ്ങൾ തനിക്കും വേണ്ട എന്ന നിശ്ചയത്തോടെ ജേഷ്ഠന്റെ മടങ്ങി വരവിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.