ജീവിതമാകുന്ന നൗക 6 [Red Robin] 92

ജെന്നിയുടെ ഡാൻസ് തുടങ്ങാറായപ്പോൾ അവൻ അങ്ങോട്ട് പോയി. സൂര്യയും  പ്രീതിയും ഒക്കെ ചേർന്നുള്ള ഗ്രൂപ്പ് ഡാൻസ് ആണ്. ഡാൻസ് കഴിഞ്ഞു അവർ സ്റ്റേജിൽ നിന്നിറങ്ങിയിട്ടും രാഹുലിനെ കണ്ടില്ല. പതിവ് പോലെ അവൻ സൊള്ളാൻ പോയി കാണും. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു സുമുഖനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ഒരു ഔഡി കാറിൽ വന്നിറങ്ങി. അയാൾ ഞാൻ നിൽക്കുന്നതിൻ്റെ  അവിടന്ന് കുറച്ചു മാറി നിലയുറപ്പിച്ചു. എവിടെയോ കണ്ട് മറഞ്ഞ ഒരു മുഖം. അവൻ സ്റ്റെജിൻ്റെ അരികിലായി  നിൽക്കുന്ന അന്നയെ നോക്കി ഒന്ന് കൈ വീശി കാണിച്ചു. അവനെ കണ്ടതും നിമിഷ നേരത്തേക്ക് അന്ന ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. മുൻപരിചയം ഉണ്ടെന്നു വ്യക്തമാണ്. അവൾ പിന്നെലേക്ക്  വന്ന് അൽപ്പ നേരം സംസാരിച്ചിട്ട് തിരിച്ചു സ്റ്റേജിലേക്ക് പോയി. അപ്പോളാണ് ആളെ എനിക്ക് മനസ്സിലായത്. അന്ന് രാഹുൽ എടുത്തിട്ടടിച്ച ജിമ്മിയുടെ ചേട്ടൻ. അന്നയുടെ ഭാവിവരന്‍.

അപ്പോഴേക്കും സ്റ്റേജിൽ അന്ന ഞങ്ങളുടെ ബാച്ച്കാർ അവതരിപ്പിക്കുന്ന സ്കിറ്റ അന്നൗൻസ് ചെയ്‌തു. എന്തായാലും അരമണിക്കൂർ കാണും. സ്റ്റേജിൽ നിന്നിറങ്ങിയതും അവൾ വീണ്ടും അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. ഈ തവണ ഞാൻ നിൽക്കുന്ന സൈഡിലൂടെ ആണ് നടന്നു വന്നത്. അവിടെ നിൽക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടതും അവളുടെ മുഖത്തു ആദ്യം ഒരു ഞെട്ടലും പിന്നെ ഒരു ചമ്മലും വന്നു. എങ്കിലും വേഗത്തിൽ  അവൾ അത് മറച്ചു പിടിച്ചു അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. അവർ എന്തോക്കെയോ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.

സ്റ്റേജിൽ സ്കിറ്റ് തകർക്കുകയാണെങ്കിലും എൻ്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ അവരിലാണ്. തലേ ദിവസം അന്നയെ കുറിച്ച് രാഹുൽ പറഞ്ഞതു കൊണ്ടാണോ അതോ അവൾ ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ്റെ അടുത്തു പോയി സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടത്  കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല എനിക്ക് എന്തോ മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത  ദേഷ്യം തോന്നുന്നു.  ആ തെണ്ടി രാഹുലിനെ ആണെങ്കിൽ കാണാനുമില്ല. അവൻ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ പോകാമായിരുന്നു.

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ്റെയും അന്നയുടെയും  സംസാരം എന്നെ കുറിച്ചാണ് എന്ന് വ്യക്തമായി. അവൻ്റെ മുഖ ഭാവം പെട്ടന്ന് മാറി. എന്നെ കലിപ്പിൽ നോക്കുന്നുണ്ട്. സ്റ്റേജിൽ  നിന്നുള്ള അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലും അത് വ്യക്തമാണ്. അന്ന അവനോട് വീണ്ടും എന്തോക്കയോ പറയുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ അവൻ ചിറഞ്ഞു തന്നെയാണ് എന്നെ നോക്കുന്നത്. ഞാൻ തിരിച്ചും.

സംഭവം പന്തിയല്ല എന്ന് അന്നക്ക് മനസ്സിലായി എന്ന് തോന്നുന്നു അവൾ അവൻ്റെ കൈയിൽ കയറി പിടിച്ചു. അത് കണ്ടതും എൻ്റെ ദേഷ്യം ഒന്ന് കൂടി വർദ്ധിച്ചു. അവൻ പെട്ടന്ന് വാകൊണ്ട് പോടാ പോടാ എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

പെട്ടന്ന് ഞാൻ അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി എൻ്റെ വരവ് കണ്ട് അവൻ ഭയന്ന് ഒരടി പിന്നോട്ട് മാറി. അന്നയും തരിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്. എനിക്കെന്തോ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല  ഞാൻ കൈ വീശി അവൻ്റെ മുഖത്തിനിട്ടു ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു. അവൻ പിന്നോട്ടൊന്ന് വെച്ചു പോയി. അടുത്ത നിമിഷം എൻ്റെ മുഖത്തിന് നേരേ അന്ന കൈ വീശിയതും ഞാൻ അവളുടെ കൈയിൽ കയറി പിടിച്ചു. ഞാൻ  അവളുടെ മുഖത്തക്ക് നോക്കി  ആള് നല്ല ദേഷ്യത്തിൽ ആണ് കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു ഒഴുക്കാറായിട്ടുണ്ട് .

“വിളിച്ചോണ്ട് പോടീ നിൻ്റെ മറ്റവനെ”

അതും പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ അവിടന്ന് ഇരുട്ടിൻ്റെ മറവിലേക്ക് നടന്നകന്നു

അന്ന ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കി. ബാക്ക് വരിയിൽ ഇരുന്ന ഏതാനും സീനിയർസ് തിരിഞ്ഞു നോൽക്കുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും സംഭവം മുഴുവൻ കണ്ടിട്ടില്ല.  എന്ധെങ്കിലും പറയുന്നതിന്  മുമ്പ് ജോണിച്ചായൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കാറിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. സ്റ്റേജിൽ സ്കിറ്റിൻ്റെ അവസാന ഭാഗമായി. ഒഴുകി വന്ന കണ്ണീർ തുടച്ചിട്ട് അവൾ സ്റ്റേജിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി.

“അർജ്ജു ശിവ  നിനക്ക് ഇതിനെല്ലാം കൂടി ചേർത്ത് ഞാൻ തരുന്നുണ്ട്, നിന്നെ കുറിച്ച്  ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ കൂടി അറിയട്ടെ”

അതേ സമയം അർജ്ജു ആകെ ചിന്ത കുഴപ്പത്തിലാണ്. എത്ര ദേഷ്യം വന്നാലും കൂളായി നേരിടാറുള്ള തനിക്കിത് എന്തു പറ്റി അന്നയുടെ അടുത്ത് മാത്രം തനിക്ക് എന്തു കൊണ്ടാണ് സ്വയം നിയന്ത്രണം നഷ്ടമാകുന്നത്. അവളും ആ പയ്യനും കൂടി സംസാരിക്കുന്നതിൽ എനിക്ക്  എന്താണ്. പോയി ഒരു സോറി പറഞ്ഞാലോ. അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ടാ സോറി പറയാൻ ചെന്ന് കൂടുതൽ പ്രശ്നമായാലോ.  അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചിരുന്നപ്പോളേക്കും രാഹുൽ വന്നു. രാഹുലാണെങ്കിൽ ജെന്നിയുടെ ഡാൻസിനെ കുറിച്ച് തള്ളി മറക്കുകയാണ്. തിരിച്ചു ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തുന്നത് വരെ അവൻ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ പറഞ്ഞില്ല. പിന്നെ ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ കാര്യങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു.

രാഹുലാണെങ്കിൽ സംഭവം അറിഞ്ഞപ്പോൾ അതിലും കലിപ്പ്. അവൾക്കിട്ടും  കൂടി രണ്ടെണ്ണം കൊടുക്കാത്തതിലാണ് അവന് വിഷമം. ഞാൻ അവനെ തിരുത്താൻ ഒന്നും പോയില്ല.

ഹോസ്റ്റലിൽ ചെന്നതും അന്ന ജോണിയെ വിളിച്ചു ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അർജ്ജുവിനിട്ട് പണി കൊടുക്കും എന്നൊക്കെ അവൻ തള്ളി. അന്ന ചുമ്മാ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നതല്ലാതെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അവൻ്റെ അനിയൻ ജിമ്മിയുടെ അത്ര പോലും ധൈര്യം അവന് ഇല്ല എന്ന് അന്നക്കു നന്നായി അറിയാം. പക്ഷേ ഒരു കാര്യം അവൾക്കറിയില്ലായിരുന്നു കെട്ടാൻ പോകുന്ന പെണ്ണിൻ്റെ  മുൻപിൽ  വെച്ച് മറ്റൊരാളാൽ അപമാനിക്കപ്പെട്ടതിൽ  അവനുണ്ടായ പക.