“മതി. ഞാൻ പിന്നെ വിളിക്കാം:”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്യാനേ എനിക്കു തോന്നിയുള്ളൂ. കരയാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല. എന്നും ആശുപത്രിയിൽ വിളിച്ചു തിരക്കും എങ്ങനെയുണ്ടെന്ന്. ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടായില്ല. എനിക്കു വേണ്ടി ആയിരിക്കാം 7 ദിവസം വരെ അവൻ പിടിച്ചു നിന്നത്. എന്ത് കൊണ്ടോ എനിക്ക് കാണാൻ വേണ്ടി പോലും പോകാൻ തോന്നിയില്ല. അവൻ വെറുമൊരു ഫേസ്ബുക്ക് ഫ്രണ്ട് മാത്രമായിരുന്നു എനിക്ക് എന്നായിരുന്നു എന്റെ ധാരണ. പക്ഷേ അത് തെറ്റായിരുന്നു. അവന് ഞാൻ ആരായിരുന്നാലും എനിക്ക് അവൻ നല്ല ഒരു സുഹൃത്തായിരുന്നു. പ്രണയമാകില്ലെന്ന് ഉറപ്പുളള ഒരു സൗഹൃദം. അവൻ എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു.
“ഞാൻ നിനക്ക് എപ്പോഴും നല്ല ഒരു ഫ്രണ്ടായിരിക്കും. എന്നെ പറ്റി ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ നിന്റെ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വരണമെന്ന്.”
അത് ഞാൻ ഇപ്പോഴും അനുസരിക്കുന്നുണ്ട്. കുറച്ച് നാളത്തെ പരിചയം മാത്രമേ ഉള്ളായിരുന്നുവെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സ്ഥാനമുണ്ടാക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞു. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഫേസ്ബുക്ക് തുറക്കുമ്പോൾ അവന്റെ പേരിന് നേരെ പച്ച തെളിയുന്നുണ്ടോയെന്ന് ഇന്നും നോക്കുന്നത്. തെളിയില്ലെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടായിട്ടും…..
~ ശാരി പി പണിക്കർ ( ചാരു )
With beloved memories of him