കൃഷ്ണവേണി XIII( രാഗേന്ദു) 1734

“ തുഫ് പട്ടി.. വിടഡാ എന്നെ.. “

അവൾ അലറി..കാൽ പൊക്കി അയാളെ ചവിട്ടാൻ ആഞ്ഞതും അയാൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറി.
അതുകണ്ട് എല്ലാവരും ചിരിച്ചു..

“മ്മ്മ്.. ഉശിരുള്ള പെണ്ണ്.. എന്നാ അതൊന്നും ഇവിടെ ചെലവാവില്ല..കേട്ടോടി നായിന്റെ മോളെ..

പിന്നെ നിന്നെ വിടും.. അങ്ങ് സ്വർഗത്തിലേക്ക്. ഇവിടെ ഉള്ള ഓരോ ആളും നിന്റെ ശരീരത്തിൽ ആഗ്രഹം തീർത്തു കഴിഞ്ഞ്.. പിന്നെ നിന്റെ വീഡിയോ അടക്കം ഇൻറർനെറ്റിൽ ഉണ്ടാകും.. അല്ലെടാ?..”

അയാൾ അതുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തിന് കുത്തി പിടിച്ചു.. അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒന്ന് തടവി..അവൾ ഒരു അറപ്പോടെ കുതറിയപ്പോൾ ആയാളും കൂടെ ഉള്ളവരും അതുകണ്ട് പൊട്ടി ചിരിച്ചു..

“സാധനം എടുക്കഡാ..”

അയാൾ അത് പറഞ്ഞു കൈ നീട്ടിയപ്പോൾ ഒരാൾ ഒരു സിറിഞ്ചു എടുത്തു അയാൾക്ക് കൊടുത്തു.

“മോളെ ഈ നഗരത്തിലെ മയക്കുമരുന്ന് ഇടപാട് കുറെ നാളായി തുടങ്ങിയിട്ട്. നിനക്ക് സ്പെഷ്യൽ ഐറ്റം ആണ്.. ഞങ്ങൾ എല്ലാം കയറി മേയുന്നത് നീ അറിയും. എന്നാൽ ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും കഴിയില്ല നിനക്ക്.. പക്ഷെ വേദന കൂടും. അനുഭവിക്കണം നീ..”

അയാൾ ഒരു വന്യതയോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ വേണിക്ക് മനസിലായി എല്ലാം തീരാൻ പോകുന്നു എന്ന്. അവളെ ഒറ്റക്ക് വിട്ട ആഷ്‌ലിയെ അവൾ ആലോചിച്ചു..

“വേണ്ട. ഓർക്കാൻ പാടില്ല. ഞാൻ പോയാൽ ആൾക്ക് സമാധാനം ഉണ്ടാകും.”

അത് ആലോചിച്ച് അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

“അച്ചായോ അവളുടെ ചിരി കണ്ടില്ലേ..?”

പുറകിൽ നിന്ന അമ്പിളിയുടെ അച്ഛൻ അവളെ അതിശയത്തോടെ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൾ പേടിച്ചു കരയും എന്ന് കരുതിയ അവർക്ക് തെറ്റി.