കഥ പറയുമ്പോൾ… (ജ്വാല ) 1272

എന്റെ സ്വപ്നം സക്ഷാത്കരിച്ചതിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ ഒരു ജേതാവിനെ പോലെ ബസിൽ നിന്നിറങ്ങി,

ഞാൻ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് ആരോ എന്നെ വിളിക്കുന്നതായി തോന്നിയത് ഞാൻ തിരിഞ്ഞു.ചായക്കടയുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് സാകൂതം എന്നെ വീക്ഷിക്കുന്ന സഖാവ് ,

നീ എവിടെ പോയിട്ട് വരുവാ ഈ ബസിൽ?

അത്…
ഞാൻ ഒന്ന് പരുങ്ങി, പിന്നെ ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ഞാൻ എന്റെ വീര ഗാഥ പറഞ്ഞു.
അത് തീർന്നതും ഒരു പൊട്ടിച്ചിരി ആയിരുന്നു ചായക്കടയിൽ നിന്ന്. എനിക്കാകെ നാണം വന്നു.

സഖാവ് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു, കണ്ണാട അലമാരിയിൽ നിന്ന് ബോണ്ടയും പാലിൽ വെള്ളം ചേർത്ത ചായയും വാങ്ങി തരികയും കൂടി ചെയ്തു യാത്രയാക്കി.

അൻപത് പൈസ കിട്ടിയ ഞാൻ നാല്പത് പൈസയ്ക്ക് ബസിൽ വന്ന കാര്യം കുടുംബ സദസ്സിൽ ഇടയ്ക്കിടെ സഖാവ് പറഞ്ഞു ചിരിക്കുമായിരുന്നു.

ഞാൻ പത്താം ക്ലാസ് നല്ല മാർക്കോടെ പാസായി ഇനി തുടർന്നു പഠിക്കുന്നില്ല എന്ന് ആദ്യമേ തീരുമാനിച്ചതാണ്,

ഉമ്മായ്ക്ക് ഒരു കൈത്താങ്ങു ആകണം,
ഒരു ജോലി എന്തെങ്കിലും വേണം ടാപ്പിംഗ് അല്ലാതെ അവിടെ മറ്റൊരു തൊഴിൽ കിട്ടാനില്ല കമ്പനിയിൽ കയറണമെങ്കിൽ പതിനെട്ട് വയസ് തികഞ്ഞിരിക്കണം.

ഞാൻ വെറുതെ നിൽക്കാൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നില്ല കൂപ്പിൽ ഈറ്റ വെട്ടാൻ പോകുന്ന നാരായണൻ ചേട്ടന്റെ ഒപ്പം ഞാനും പോയി,
ഉമ്മ എതിർത്തെങ്കിലും എന്റെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി പോകാൻ സമ്മതിച്ചു.

ഒരാഴ്ച നീണ്ടു നിന്ന പണിക്ക് ശേഷം ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് വന്നു,
കൈകൾ പലയിടത്തും മുറിഞ്ഞു വേദന ഉണ്ടെങ്കിലും കൈ നിറയെ പണം ഉണ്ടായിരുന്നു.

വീട്ടിലേക്ക് ഉമ്മാ എന്ന് നീട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ട് കയറി വന്നു ഉമ്മാടെ കൈകളിൽ ആ പൈസ വച്ചു കൊടുക്കുമ്പോൾ ഉമ്മായുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു.