കഥ പറയുമ്പോൾ… (ജ്വാല ) 1272

ബാപ്പായും, സഖാവും രാത്രിയിൽ എവിടെയോ പോയി വരുമ്പോൾ ആണ് പിന്നിൽ നിന്ന് ഒരു കൂട്ടം ആൾക്കാർ ആക്രമിച്ചത് ഇവർ തിരിച്ചും പ്രതിരോധിച്ചു പക്ഷെ സഖാവിനു നേരെ കുത്തിയ കത്തി ബാപ്പ ആണ് ഏറ്റു വാങ്ങിയത്, വയറിനു മുകളിലായി ആണ് കുത്തു കൊണ്ടത്.

ചോര വാർന്നൊഴുകിയത് കണ്ട് വന്നവർ തിരിഞ്ഞോടി.
സഖാവ് ബാപ്പയുടെ മുറിവിൽ കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന തോർത്ത് കൊണ്ട് കെട്ടി ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ചെങ്കിലും രക്ഷപെടുത്താനായില്ല.

ഈ കുടിയേറ്റ ഗ്രാമത്തിലെ ആദ്യത്തെ രക്തസാക്ഷി. ബാപ്പയുടെ മരണത്തോടെ ഉമ്മ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് സഖാവും, ഭാര്യയും വരുന്നത്.

സുലു നീ എന്താണെന്ന് വച്ചാൽ എടുത്തോളൂ എന്നിട്ട് വേഗം ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം പോന്നോളൂ,
ഉമ്മായോട് സഖാവിന്റെ ഭാര്യ പറഞ്ഞത് ഞാൻ കേട്ടു.

സഖാവിന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ നോക്കി.

നീ എന്താ മോനേ നോക്കുന്നത്?

ഒന്നുമില്ല എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ഞാൻ ചുമലുകൾ കുലുക്കി.

സഖാവേ നമ്മൾ എങ്ങോട്ടാ പോകുന്നത്?

എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി വന്ന സഖാവിന്റെ ഭാര്യ പറഞ്ഞു.

സഖാവല്ല ബാപ്പ…
ഇത് മൂത്താപ്പയും, ഞാൻ നിന്റെ മൂത്തുമ്മയും ആണ്.

പക്ഷെ ഞാൻ തുടർന്നും സഖാവ് എന്നുതന്നെയാണ് അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചിരുന്നത്.
അന്ന് ഞങ്ങൾ ഇവിടെ നിന്നിറങ്ങി,

പിന്നെ സഖാവിന്റെ വീടിന്റെ വശത്തുള്ള ഒരു ചെറിയ വീടുണ്ടായിരുന്നു അത്
ഞങ്ങൾക്ക് തന്നു.
അതായി പിന്നീട് ഞങ്ങളുടെ ലോകം സഖാവിന്റെ മക്കളുടെ കൂടെ ഞാനും കൂടി, ഒരു വേർ തിരിവും ഇല്ലായിരുന്നു ഞങ്ങളെ നോക്കിയത്.