കഥ പറയുമ്പോൾ… (ജ്വാല ) 1272

കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു,

ബാപ്പാ,

സഖാവ് എന്റെ വല്യാപ്പ ആയിരുന്നോ?

എവിടെ നിന്നു തുടങ്ങണമെന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ ഒരു നിമിഷം നിശബദനായി,
പിന്നെ പറഞ്ഞു .

ദാ കാർ അവിടെ നിർത്തു…

മകൻ കാർ ഒരു വലിയ വൃക്ഷത്തിന്റെ സമീപത്ത് നിർത്തി.

ഞാൻ പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങിയത് കണ്ട് മകനും എന്റെ പിന്നാലെ വന്നു.

ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു,

ദാ… ഇവിടെയായിരുന്നു ബാപ്പാടെ വീട്,

മൂന്നു സെന്റ് സ്ഥലം കാണും, അവിടെ പൊളിഞ്ഞു കാടുകയറിയ ഒരു സ്ഥലം ചൂണ്ടി മകനെ കാണിച്ചു കൊടുത്തു.

മകന്റെ മുഖത്ത് അപ്പോൾ എന്ത് ഭാവമാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല.

ഞാൻ പതുക്കെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി
എനിക്ക് പത്ത് വയസുള്ളപ്പോൾ ആണ് ബാപ്പ മരിച്ചത്.
ബാപ്പായുടെ ഉറ്റ സുഹൃത്തായിരുന്നു സഖാവ് സെയ്തലവി. ഇക്കാക്ക എന്നായിരുന്നു ബാപ്പ സഖാവിനെ വിളിച്ചിരുന്നത്.

ഞാൻ ആദ്യം സഖാവിനെ കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് അന്ന് ആറുവയസ്. തൊഴിലാളികൾക്ക് വേണ്ടി കമ്പനിയുടെ ഗെയ്റ്റിൽ നിരാഹാര സമരം നടത്തുന്ന സഖാവിനു ഐക്യദാർഢ്യം അർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തൊഴിലാളികൾ നടത്തിയ പന്തം കൊളുത്തി പ്രകടനത്തിൽ ബാപ്പായുടെ തോളിലിരുന്ന് പോയപ്പോൾ ആണ്.

അന്ന് അദ്ദേഹം എന്നെ പിടിച്ച് മടിയിലിരുത്തി ചുവന്ന പ്ലാസിറ്റിക്ക് മാല കഴുത്തിൽ ഇട്ട് പറഞ്ഞു “കുട്ടി സഖാവ് ” എനിക്ക് പുതിയ പേരിനെ ഇഷ്ടമായി ഒപ്പം അഭിമാനവും.