കഥ പറയുമ്പോൾ… (ജ്വാല ) 1272

അതിനു മുന്നിലായി ഒരു പൊതു സമ്മേളനം നടക്കുകയാണ്. ഉയർത്തി കെട്ടിയ സ്റ്റേജിൽ സ്ഥലത്തെ പ്രമുഖ നേതാവ് പ്രസംഗിക്കുകയാണ്.

അയാൾക്ക് പിന്നിൽ രക്തഹാരാര്‍പ്പിതമായ ഒരു വലിയ ചിത്രം സഖാവ് സെയ്തലവി അനുസ്മരണം.

നേതാവ് കത്തി കയറുകയാണ്.
തോട്ടം തൊഴാലികളുടെ ഉന്നമനത്തിനായി പ്രയത്നിച്ച ധീര സഖാവിനു പ്രണാമം അർപ്പിച്ച് കൊണ്ട് നേതാവ് പ്രസംഗം നിർത്തി.

ഞാൻ ചിന്തിച്ചത് അപ്പോൾ സഖാവിനു വേണ്ടി ഒരിക്കലും പൊതു സമ്മേളനം നടത്തി അനുസ്മരിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല ഇവിടുത്തെ ജനമനസ്സിലാണ് സ്ഥാനം.
എന്റെ മനസ്സ് വിങ്ങുകയായിരുന്നു അതിന്റെ പ്രതിഫലനം എന്ന രീതിയിൽ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു
അത് കണ്ടിട്ടാകാം മകൻ ചോദിച്ചു.

ബാപ്പ ആരാണ് സഖാവ്. സെയ്തലവി?

ബാപ്പായ്ക്ക് അറിയാമോ?
എന്തിനാ ബാപ്പായുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത്?

ഞാൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു,
നീ വണ്ടി എടുക്ക്, എന്നിട്ടാ മുസ്ലിം പള്ളിയുടെ മുന്നിൽ നിർത്തു .

മകൻ കാർ മുന്നോട്ടെടുത്തു, പള്ളിയുടെ മുന്നിലായി കാർ പാർക്ക് ചെയ്തു.

ഞാൻ കാറിൽ നിന്ന് പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി, കൈകാട്ടി മകനെയും വിളിച്ചു.

വിശാലമായ പള്ളിയുടെ പറമ്പ് മതിൽ കെട്ടി വേർതിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞാൻ അവിടെ നിന്ന് ചുറ്റുവട്ടം വീക്ഷിച്ചു.

നിറയെ റബർ മരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ എസ്റ്റേറ്റ്
അതിനിടയിൽ തൊഴിലാളികൾ താമസിക്കുന്ന കെട്ടിടങ്ങൾ.

തുറന്നു കിടന്ന ഗെയ്റ്റിലൂടെ ഞാൻ അകത്തേയ്ക്ക് കയറി.
ആദ്യം തന്നെ കണ്ണിൽ പെട്ടത് പള്ളിയുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു വലിയ പ്ലാവിൽ ആണ്,
ചക്ക നിറയെ കായ്ച്ചിട്ടുണ്ട്,