കഥ പറയുമ്പോൾ… (ജ്വാല ) 1272

അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോകവേ ഞാൻ ഭയന്നത് പോലെ ഒരു കൂട്ടർ എന്നെ പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നു,

കോട്ടയ്ക്കലിൽ നിന്ന് അവരുടെ മുന്നിൽ കെട്ടി എഴുന്നെള്ളിച്ച് നിർത്തിയെങ്കിലും ഞാനാ ചെക്കനെ കണ്ടില്ല,
അവർ ചോദിച്ചതിന് യാന്ത്രികമായി ഉത്തരം പറഞ്ഞു.
എന്റെ മനസ്സിൽ കാക്കു മാത്രം ആയിരുന്നു. കാക്കുവിനെ ഈ വിവരം അറിയിക്കാൻ എന്റെ മനസ്സ് വെമ്പി നിന്നു.

പിറ്റേന്ന് പണിക്ക് പോകുന്ന കാക്കുവിന് എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വച്ച് കത്തെഴുതി മൂപ്പരുടെ ദേഹത്തേയ്ക്ക് ഇട്ട് ഞാൻ ഓടിയൊളിച്ചു നിന്നു.

ഇരു വശങ്ങളിലേക്കും നോക്കി കാക്കു ആ കത്ത് വായിച്ചു എന്നിട്ട് ചുറ്റും നോക്കി എന്നെയാകും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ടായിരുന്നു,

പുറത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങാൻ ഉപ്പ നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാൻ മെല്ലെ അടുക്കളയിലേക്ക് മുങ്ങി.

പിറ്റേ ദിവസം അതെ സമയം കാക്കു എനിക്കുള്ള മറുപടി എഴുതി പറമ്പിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു എന്നെ നോക്കുന്നത് മട്ടുപ്പാവിൽ നിന്നു ഞാൻ കണ്ടു എനിക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരിയും തന്ന് കത്ത് എടുക്കാനുള്ള സിഗ്നലും തന്നു കാക്കു പോയി.

ആരൊക്കെ നിന്നെ കാണാൻ വന്നാലും, എനിക്ക് ഒരു ബീബി ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് ജ്ജ് മാത്രമാകും.
ജ്ജ് ബേജാറാവണ്ടിരിക്ക്.

ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളിലേക്കും, മാസങ്ങളിലേക്കും നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുള്ള പ്രണയവും ഖൽബിൽ നിന്ന് വരുന്ന പുഞ്ചിരിയും കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ പ്രണയിച്ചു,

ഇടയ്ക്ക് തറവാട്ടിൽ കാക്കു ജോലിക്ക് വന്നിരുന്നു. ആരും കാണാതെ എന്നെ വിളിച്ചു സുലു എന്നും ഈ കണ്ണു കൊണ്ട് നോക്കി നിന്നാൽ മതിയോ?

ഞമ്മക്കും ഒരു ജീവിതം വേണ്ടേ?

ഞമ്മൾ എന്നേ റെഡിയാണ്,

ഇങ്ങൾ വിളിക്കേണ്ട താമസമേ ഉളളൂ…

ഞാൻ വിളിക്കും…
വിളിക്ക് അപ്പോൾ കാണാം…