ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 6 [Santhosh Nair] 981

പിന്നെ ഏഴു മണികഴിഞ്ഞപ്പോൾ സ്ത്രീജനങ്ങൾ അടുക്കളയിലേക്കു കയറി. രാത്രിയിൽ കഞ്ഞിയും പയര് പുഴുങ്ങിയതും ചുട്ട പപ്പടവും ആണ് എന്ന് ശ്രീ പറഞ്ഞിരുന്നു. (കൂടെ മാങ്ങാ അച്ചാറുമുണ്ട്). അടുക്കള വഴി ചുറ്റിവന്നു നോക്കുമ്പോൾ ജാനകിച്ചേച്ചി തേങ്ങാ ചിരണ്ടുന്നു. പതുക്കെ ആരും കാണാതെ പുറകിലൂടെ ചെന്ന് അല്പം തേങ്ങാ എടുത്തുകൊണ്ടോടി രക്ഷപ്പെട്ടു. മൂന്നു വയസ്സ് മുതലു ള്ള ദുശീലമാണ്, അത് മുപ്പത്തഞ്ചിൽ മാറില്ലല്ലോ. ഇത് കണ്ടെല്ലാരും ചിരിച്ചു. പാർട്ടിയുടെ കമന്റ് “ചക്കിക്കൊത്ത ചങ്കരനാം” ശ്രീക്കും ഈ ശീലമുണ്ടത്രെ. പക്ഷെ ഞാൻ തേങ്ങാ പീര അല്പമേ എടുക്കാറുള്ളൂ, അവൾ പ്ലേറ്റ് എടുത്തോണ്ട് ഓടിക്കളയും.

ജാനകിചേച്ചിക്കൊരു നാൽപ്പതു വയസ്സ് ഉണ്ടാവും. നല്ല സ്ത്രീ, നേര്യതും മുണ്ടുമാണ് വേഷം. ഐശ്വര്യമുള്ള മുഖം, പെട്ടെന്ന് കണ്ടാൽ വീട്ടിലെ ഒരു അംഗമാണെന്നേ പറയൂ. ഞാൻ ശ്രീയോട് ചോദിച്ചു : “ഈ ചേച്ചി വീട്ടിൽ പോയില്ലേ?”
“പാവം അവർക്കാറുമില്ല, ഭർത്താവ് കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഒരാഴ്ചക്കുള്ളിൽ മരിച്ചു പോയി, കുട്ടികയും ഇല്ല. ഭർത്താവ് മരിച്ച ഉടൻ തന്നെ അവരുടെ വീട്ടുകാർ ഇറക്കി വിട്ടു. സ്വന്തം വീട്ടുകാരും കയ്യൊഴിഞ്ഞു. ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഇരുപതു വർഷങ്ങൾ ആയി. ഞങ്ങളുടെ ഒരു ചിറ്റയുടെ സ്ഥാനം അവർക്കു താത്താ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ നല്ല സഹായമാണ് പാവം ചേച്ചി”.
ഞാനോർത്തു – ഭാഗ്യം, അവരോട് ഒന്നും നേരിട്ട് ചോദിച്ചില്ല.

പണിയെല്ലാം തീർത്തു എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് താത്താ വിളിച്ചു. ആദ്യം ഞങ്ങൾ പുരുഷ ജനങ്ങൾ ഇരുന്നു, സ്ത്രീജനങ്ങൾ വിളമ്പിത്തന്നു. പിന്നീട് സ്ത്രീജനങ്ങൾ ഇരുന്നു, അമ്മാവൻ ജനവും കൊച്ചച്ഛൻ ജനവും വിളമ്പി കൊടുത്തു. എന്നെഅടുപ്പിച്ചില്ല, കേട്ടോ. ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു എല്ലാവര്ക്കും ഓരോ ഗ്ലാസ് പശുവിൻ പാൽ കിട്ടി.

താത്താ എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞു – “എല്ലാവരും ശട്രു നല്ലാ തൂങ്ങുടാ കണ്ണുങ്ങളാ, കണ്ണനെ സേവിക്ക അഞ്ചു മണിക്കേ കളമ്പണം.” ഗുരുവായൂരു പോകുന്നകാര്യമാണ് അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിച്ചത്.
“താത്താ എപ്പടി നമ്മ എല്ലാരും പൊറത്? 8 പേരുണ്ട് – താത്താ പാട്ടി അച്ഛൻ ‘അമ്മ അമ്മാവൻ ജാനകി ചേച്ചി, ശ്രീ, ഞാൻ. എന്നോടയ കാറിലെ 5 പേര് താങ്ക പോകമുടിയും”
“പറവയില്ലായ് കണ്ണാ – നമ്മ വെങ്കിയോഡയ ടെമ്പോ ട്രാവലർ ഉണ്ട്. അതിൽ പോകലാം” എന്ന് താത്താ പറഞ്ഞു. വെങ്കി തൊട്ടടുത്തുള്ള വീട്ടിലെ അണ്ണൻ ആണ്. നാല്പതിനടുത്തു പ്രായമുള്ള ഒരു നല്ല മനുഷ്യൻ, സ്വന്തമായി ആരുമില്ല, ചെറിയ ഊരും വീടും അഞ്ചു സെന്റോളം സ്ഥലവും ഉണ്ട്. സ്വന്തമായി ടെമ്പോ ഓടിക്കുന്നു. ഒരു ഓട്ടോയും ഉണ്ട്. അടുത്തുള്ള കുട്ടികളെ സ്‌കൂളിൽ വിടുക, പിന്നെ ചെറിയ ഓട്ടങ്ങൾ പോകും, ശബരിമല സമയത്തൊക്കെ നന്നായി സമ്പാദിക്കും. ഇടക്കൊക്കെ വീട്ടിൽ വരും, താത്താവുക്കും പാർട്ടിക്കും നല്ല സഹായങ്ങൾ ആണ്. സാധനങ്ങൾ മേടിക്കാനും, മരുന്ന് മേടിക്കാനും ആശുപത്രിയിൽ പോകാനും ഒക്കെ ആ അണ്ണൻ തന്നെ തുണ.

എല്ലാവരും ഒൻപതു മണിക്കൊക്കെ ഉറങ്ങാൻ പോയി. ഞാനും അച്ഛനും കൊച്ചച്ഛനും ഒരു മുറിയിൽ കിടന്നു. ശ്രീയുടെ കൂടെ അമ്മയും. അമ്മാവൻ തനിയെ ഒരു മുറിയിലാണ് കിടക്കുന്നതു. കൂർക്കം വലിക്കുമത്രേ. ചില മരുന്നുകൾ കഴിക്കുന്നതുകൊണ്ടു ഉറക്കം മുറിക്കാനും പാടില്ല. ജാനകിച്ചേച്ചി അടുക്കളക്കെട്ടിനോട് ചേർന്നുള്ള ഒരു ചെറിയ മുറിയിലാണ്. താത്താവും പാട്ടിയും പൂജാമുറിക്കടുത്തുള്ള ഒരു മുറിയിലും.

കിടന്നു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും ക്ഷീണം കാരണം ഉറങ്ങിപ്പോയി. രാവിലെ നാല് മണിക്ക് തന്നെ അലാറം അടിച്ചു. എല്ലാവരും കുളിച്ചൊരുങ്ങി റെഡി ആയി. കുറച്ചു പഴം, ബിസ്‌ക്കട് എല്ലാം എടുത്തു വെച്ചിരുന്നു. ജാനകിച്ചേച്ചി അല്പം നേരത്തെ തന്നെ ഉണർന്നു ഇഡലിയും ചട്ണിയും ചെയ്തു. പാട്ടി അതിന് “എന്തിനാ മോളെ നീ ഇങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെടുന്നെ?” എന്ന് ചോദിച്ചുവഴക്കു പറഞ്ഞു. പാവം ചേച്ചി ഒരു ചിരിയിൽ ഒതുക്കി. വെങ്കിയണ്ണന്റെ വണ്ടി നാലര കഴിഞ്ഞപ്പോഴേ വന്നു.

സാധനങ്ങൾ എല്ലാം എടുത്തു വെച്ചശേഷം ഒരുങ്ങി നിന്ന താത്താവെയും പാർട്ടിയെയും വണ്ടിയിൽ കയറ്റി മുൻപിൽ ഉള്ള സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരുത്തി. അതിനു പിറകിൽ ഉള്ള സീറ്റിൽ അച്ഛനും അമ്മയും. അമ്മാവനും കൊച്ചച്ഛനും അതിനു പിറകിൽ ഇരുന്നു.