ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 10 [Santhosh Nair] 967

സൂസൻ ഒച്ചയുയർത്തി പറഞ്ഞു. അവൾ നടത്തിയ ചില ഭാഷാ പ്രയോഗങ്ങൾ സെന്സർഡ് ആയതിനാൽ അർഥം നിങ്ങളൊക്കെ തന്നെ ഊഹിച്ചോളൂക “ABCDEFG മക്കളെ, എന്തിനാടാ എല്ലാരും എന്റെ ഏട്ടന്റെ നെഞ്ചത്തോട്ടു കയറുന്നതു? ഞങ്ങൾ അരമണിക്കൂറിൽ അവിടെ എത്തും. എല്ലാ തെണ്ടികളും ഡ്രസ്സ് മാറി റെഡി ആയിട്ടിരുന്നോണം. നമ്മൾ ലഞ്ചിന്‌ പോകുന്നു. അവരും വരുന്നുണ്ട്. ഡീസന്റ് ആയിട്ടിരുന്നാൽ നിനക്കൊക്കെ കൊള്ളാം. അല്ലെങ്കിൽ ഇടിച്ചു കൂമ്പ് വാട്ടും പറഞ്ഞേക്കാം”.

“എടാ ഉണ്ണിയാർച്ചയും ആരോമലുണ്ണിയും ഒരുമിച്ചാ വരുന്നത്” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ ഫോൺ കട് ചെയ്യുന്നത് കേട്ട് ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“ഡീ നിന്റെ കെട്ടിയവനെ അവർ കുഞ്ഞിരാമൻ എന്നു വിളിച്ചു” എന്ന് പറഞ്ഞത് മാത്രമേ എനിക്കോർമ്മയുള്ളൂ. നല്ല ഒരു കൊട്ടാണവൾ തലയിൽ തന്നത്. “റ്റിംഗ്” എന്നു മാത്രം നന്നായി കേട്ടു. വഴിയേ പോയ വയ്യാവേലി പണം കൊടുത്തു വാങ്ങിച്ചു എന്ന് പറയും. എനിക്കിതിന്റെ വല്ല ആവശ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നോ?

“എന്റെ കെട്ടിയോനെ പറ്റി പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ – പേടിത്തൊണ്ടാ. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച അസംബ്ലിയിൽ കെ പാർട്ടിക്കാരൻ മുഖ്യമന്ത്രിയെ അടിക്കാൻ വന്നപ്പോൾ അവനെ ചവിട്ടി താഴെയിട്ടത് എന്റെ ചേട്ടനാ. ചവിട്ടു കൊണ്ടവന് രണ്ടു ദിവസം മൂത്രം പോലും പോയില്ല.”

“ക്ഷമിക്കെടീ, ഞാനൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ? മാപ്പു മാപ്പു – ലേലു അല്ലി, ലേലു അല്ലി”

“ഉം നീയായതു കൊണ്ട് ഞാൻ ക്ഷമിക്കുന്നു. ഇനിയിതാവാര്ത്തിച്ചാൽ നീ പെട വാങ്ങിക്കും.” ചിരിച്ചുകൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.

വണ്ടി അവളുടെ വീട്ടിലെ ഗേടിനു മുമ്പിൽ വന്നയുടനെ സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടൻ വന്നു Gate തുറന്നു. അദ്ദേഹത്തിനെ നോക്കി ചിരിച്ചിട്ട് അവൾ വണ്ടി മുന്പോട്ടെടുത്തു പോർച്ചിൽ നിർത്തി.

ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി വണ്ടിയിലിരുന്ന ലഗ്ഗേജ് എടുത്തുകൊണ്ടു അകത്തു ചെന്നു. എന്നെ കണ്ടയുടനെ അളിയൻ ഓടിവന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. (മലയാളി ഇപ്പോഴും മറ്റുള്ളവരെ പെട്ടെന്ന് മലയാളം പഠിപ്പിക്കും എന്നതിന്റെ ഉത്തമോദാഹരണം ആണ് ഇദ്ദേഹം). “ഒത്തിരി നാളായല്ലോ അളിയാ കണ്ടിട്ട്? ഇങ്ങോട്ടൊന്നും ഇറങ്ങാറേയില്ല? കല്യാണമായല്ലോ, സന്തോഷം.” നല്ല ശുദ്ധ മലയാളം. സാധാരണ പല MLA പോലൊന്നും അല്ല പുള്ളി, നല്ല വെളുത്തു തുടുത്ത സുന്ദരൻ, സിക്സ് പാക്ക്. വെള്ള, കാവി, നീല, ലൈറ്റ് പച്ച കളർ ഹാഫ് സ്ലീവ് ഷർട്ടുകളെ ഇടാറുള്ളൂ. നിയമസഭയിൽ പോകുമ്പോൾ മുണ്ടുടുക്കും, അല്ലാത്തപ്പോൾ ജീൻസ്. ഇന്ന് കക്ഷി ഫ്രീ ആണെ – ലഞ്ച് കാരണം തിരക്കുകൾ ഒഴിവാക്കി. ഞാൻ നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരു അതിമാനുഷൻ എന്ന് പറയാം. രണ്ടു മൂന്നു പേരൊന്നും പുള്ളിക്കാരന്റെ ഒരു കൈക്കില്ല, കിക്ക്‌ ബോക്സിങ്ങിൽ നല്ല പ്രാവീണ്യം ഉണ്ടെന്നു സൂസൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പുള്ളിക്കാരൻ ആരോടും വഴക്കിനും വയ്യാവേലിക്കും പോകാറില്ല. ഇങ്ങോട്ടു വന്നാലും ഒഴിവാക്കാൻ നോക്കൂ. പക്ഷെ അളമുട്ടിയാൽ ആരും കടിച്ചു പോകില്ലേ? ഞാൻ സ്നേഹം കൂടുമ്പോൾ ഹൃതിക് അളിയാ എന്നാണു വിളിക്കുന്നത്. പുള്ളിയ്ക്കത് വലിയ ഇഷ്ടവും ആണ്.

അപ്പോഴേക്കും അളിയന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും വന്നു. ഞാൻ അവരുടെ രണ്ടുപേരുടെയും കാലിൽ തൊട്ടു വണങ്ങി. രണ്ടുപേരും “ദീർഘായുഷ്മാൻ ഭവ, സുഖീ ഭവ” എന്ന് അനുഗ്രഹിച്ചു. വന്നയുടനെ ചോദിച്ചത് “നീവു ഏനാദരു തിന്തിദാരാ?” എന്നാണ് (പൊതുവെ തമിഴ്‌നാട്ടിലും കർണാടകയിലും ഒക്കെയുള്ള ആദ്യ ചോദ്യം ഇതാണ് – വല്ലതും കഴിച്ചോ? അതിൽ നിറയെ സുഖാന്വേഷണങ്ങൾ ഒളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. സ്നേഹം നിറഞ്ഞ ഒരു ചോദ്യം അല്ലെ? വയറിലൂടെ മനസ്സിലേക്ക് എന്നുള്ളത് എല്ലാവര്ക്കും ബാധകം തന്നെ.)

“അണ്ണാ ദോസ കൊട്ടാരൂ”  സൂസൻ പറഞ്ഞു. കുട്ടികൾ രണ്ടുപേരും ചിന്മയ മിഷന്റെ ക്ലാസിനു പോയിരുന്നതാൽ കാണാൻ പറ്റിയില്ല. അവർക്കായി വാങ്ങി വെച്ചിരുന്ന ചോക്ലേട് ഏൽപ്പിച്ചു. പിന്നെ കുറച്ചു കുശലാന്വേഷണങ്ങൾക്കു ശേഷം വെള്ളം കുടിച്ചിട്ട് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി.

ഗസ്റ്റ് ഹാവ്‌സിലേക്കു പോകുമ്പോൾ അളിയനാണ് വണ്ടി ഓടിച്ചത്. പുള്ളി വലിയ സന്തോഷത്തിലാണ്. എന്നോട് “അളിയാ കാർഡ് എടുത്തിട്ടുണ്ടല്ലോ അല്ലെ?” എന്ന് തമാശയായി ചോദിച്ചു.

“ദേ കെട്ടിയോനെ, എന്റെ ഏട്ടനെ കളിയാക്കേണ്ട കേട്ടോ. അന്നൊരു അബദ്ധം പറ്റിയെന്നു വെച്ച്?” സൂസൻ എന്റെ സപ്പോർട്ടിന് എത്തി. സിംഹത്തിനു സിംഹിയെ പേടിയില്ലേ? ഹൃതിക് അളിയൻ അടങ്ങി. പിന്നെ ഗസ്ട് ഹാവ്സു എത്തുന്നതുവരെ മിണ്ടിയെ ഇല്ല.

രണ്ടു നിലകൾ ഉള്ള ഒരു വലിയ കെട്ടിടം ആണ് ഗസ്റ്റ് ഹാവ്സു. താഴത്തെ നില കാലിയായി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. മുകളിൽ ആണ് എല്ലാവരും. അവരെല്ലാവരും ഞങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. എല്ലാവരും ഓടിവന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. കണ്ടിട്ട് കുറെ നാളായില്ലേ? കൂടെ അളിയനും സൂസനും കൂടി. അതും ഇതും പറഞ്ഞു കുറെ കുസൃതികളും തമാശുകളും ഒക്കെയായി സമയം കുറെ പോയി. എല്ലാവരും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും അന്വേഷണങ്ങളും പരിഭവങ്ങളും കൈമാറുകയും ചെയ്തു. എല്ലാവര്ക്കും ശ്രീയെപ്പറ്റി അറിയാനായിരുന്നു കൂടുതൽ താത്പര്യം. അവരുടെ ഭാര്യമാരുടെ അന്വേഷണങ്ങളും ആശംസകളും കൈമാറുകയും ചെയ്തു.