ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 10 [Santhosh Nair] 967

അതിനിടയിൽ ചേച്ചി വന്നു ക്ലീനിങ് എല്ലാം ചെയ്തു കോലമിട്ടിട്ടു പോയിരുന്നു. എന്തോ തിരക്കിലാവും, ഇല്ലെങ്കിൽ വിളിച്ചേനെ. പാൽക്കവർ എടുത്തു മുകളിൽ വെച്ചു. പോയിട്ട് വന്നിട്ട് ചായയുണ്ടാക്കാം. മണി ഏഴാകാറായി, താഴെ കാറിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു. അവൾ വന്നെന്നു തോന്നുന്നു. “ഡേയ് ഏട്ടാ” അവൾ എന്നെക്കാൾ കുറച്ചു ഇളയതാണ്, അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആരും ഇല്ലാത്തപ്പോൾ ഏട്ടാ എന്ന് വിളിക്കാറുണ്ട്. ഞാൻ താഴെ ഇറങ്ങിച്ചെന്നു.

“സ്മാർട്ട് ആയിട്ടുണ്ടല്ലോ. എപ്പോൾ നോക്കിയാലും മുണ്ടും കുർത്തയും ഇട്ടുംകൊണ്ട് നടക്കുന്നു, നിനക്ക് ഇതുപോലത്തെ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ ഇട്ടാൽ എന്താ? പിശുക്കൻ ചെറുക്കൻ” അവൾ പറഞ്ഞു.

“പോടീ വായാടി, നിർത്തു, കർത്താവു മാപ്ല നിന്നെ നോക്കിയിരുന്നു ബോറടിച്ചുകാണും. മക്കള് വാ, നമുക്ക് നടന്നു പോകാം, വണ്ണം ഒന്ന് കുറയട്ടെ.”

അവളുടെ മുഖം വാടി. അവളുടെ വണ്ണത്തെ പറ്റി ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ അവർ തീർന്നു. എനിക്കും സങ്കടമായി. “ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ, നീ സുന്ദരിപെണ്ണല്ലേ? നിനക്ക് വണ്ണമൊന്നും ഇല്ല.” എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി നടന്നു. അയ്യപ്പ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കുറെ പുറകിലായി ഒരു പള്ളിയുണ്ട്, മുമ്പിൽ ഒരു വലിയ ഗ്രൗണ്ടും. അവിടെ ചില ദിവസങ്ങളിൽ പല പ്രോഗ്രാമുകളും നടക്കും. രാഷ്ട്രീയം, മതം, കായികം എല്ലാം. ഞങ്ങൾ ഒരു പത്തു മിനിറ്റുകൊണ്ട് പള്ളിയിൽ എത്തി. ഞാൻ പുറകിൽ ഒരു ചെയറിൽ ഇരുന്നു. അവൾ മുമ്പോട്ട് പോയി.

അന്ന് വന്നത്‌ ഒരു മലയാളി അച്ചൻ ആയിരുന്നു. സൂസന്റെ നാട്ടുകാരനും അകന്ന ബന്ധുവും ആണ്. അര മണിക്കൂർ കൊണ്ട് കുർബ്ബാന കഴിഞ്ഞു. പിന്നെ അദ്ദേഹം കുറച്ചു സംസാരിച്ചു. ഇംഗ്ലീഷിൽ ആയിരുന്നു പ്രഭാഷണവും പ്രാർത്ഥനയും.

പ്രോഗ്രാം കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും പോകാൻ തുടങ്ങി. അവൾ അൾത്താര മുമ്പിൽ പോയി നിന്ന് കർത്താവ് സാറിനോട് സംസാരിച്ചിട്ടേ വരാറുള്ളൂ. അതിനൊരു പതിനഞ്ചു മിനുട്ടാകും. അവൾ വരുമ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും പോയി. ദൂരെ ഞാൻ ഇരിക്കുന്നത് അച്ചൻ കണ്ടു. സൂസൻ പ്രാർത്ഥന കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ അദ്ദേഹവും കൂടെ വന്നു. വെള്ള വസ്ത്രമണിഞ്ഞു വെള്ള താടിയും മുടിയും ഒക്കെ ഉള്ള മനുഷ്യൻ. നല്ല ഒരു മനുഷ്യനാണ് അദ്ദേഹം. തമാശക്കാരനും, നല്ല ഗായകനും ഒക്കെയാണ്.

“ആങ്ങളയും പെങ്ങളും നേരത്തെ തന്നെ വന്നു, അല്ലെ? എന്തൊക്കെയുണ്ട് മാധവാ വിശേഷങ്ങൾ?”

ഉടനെ സൂസൻ “ഇവൻ എനിക്ക് നാത്തൂൻ പോര് എടുക്കാനുള്ള ചാൻസ് തരുന്നുണ്ട്, കേട്ടോ”.

“ഓഹ് മാധവാ കൺഗ്രാചുലേഷൻസ്. കർത്താവിന്റെ അനുഗ്രഹം ഉണ്ടാവട്ടെ. അദ്ദേഹം ബ്രഹ്മചാരിയായിരുന്നെങ്കിലും നിന്നെപ്പോലെയുള്ള നല്ല ചെറുക്കൻമാരെ വലിയ ഇഷ്ടം ആണ് കേട്ടോ”. ഇത് പറഞ്ഞിട്ട് അദ്ദേഹം പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“ശരി അങ്കിൾ, ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങട്ടെ, വിശക്കാന് തുടങ്ങി. ഈ ദുഷ്ടൻ എന്നെ നടത്തിയാണ് കൊണ്ടുവന്നത്.” അത് കേട്ട് ഞങ്ങളെല്ലാവരും ചിരിച്ചു.

“ഇവളിപ്പോഴും പഴയപോലെ തന്നെ. വിശന്നാൽ തീർന്നു. നിന്റെ വയറ്റിൽ കോഴിയും കുഞ്ഞുമുണ്ടോടീ? വന്നാൽ അപ്പം തരാം. കിഴങ്ങു കറിയുണ്ട്.”

“വേണ്ട അങ്കിൾ. ഏട്ടൻ എനിക്ക് ദോശയും ചമ്മന്തിയും ഉണ്ടാക്കിത്തരും. പോയി ഒരു പിടി പിടിക്കണം.”

“ശരി, എന്നാൽ ആങ്ങളയും പെങ്ങളും ചെല്ലു, ഇനി നിന്നെ ഇവിടെ നിർത്തിയാൽ നീ എന്നെ പ്രാകി കൊല്ലും.” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു നിർത്തി.

ഞങ്ങൾ തിരികെ നടന്നു. അയ്യപ്പൻറെ അമ്പലം വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഓടിപ്പോയി അല്പം പായസം വാങ്ങിയിട്ട് വന്നു. അവൾക്കത് ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാണ്. ഡബ്ബ കണ്ടപ്പോൾ പെണ്ണിന് സന്തോഷമായി. “താങ്ക്സ് ഡാ ഏട്ടാ” എന്നവൾ പറഞ്ഞു.

വീട്ടിൽ വന്നയുടനെ ഞാൻ ദോശയുണ്ടാക്കി. ചമ്മന്തിപ്പൊടിയിൽ അല്പം oil ചേർത്ത് അതവൾ കഴിച്ചു. (ഇവൾക്ക് ചമ്മന്തിപ്പൊടിയിൽ ആരോ കൈവിഷം കൊടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.) കൂടെ അല്പം അച്ചാറും എടുത്തു. ഇവളുടെ കോമ്പിനേഷൻ എല്ലാം വിചിത്രമാണ്. അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് വാങ്ങിയ കട്ടിപ്പായസവും അടിച്ചു കയറ്റി. (എനിക്ക് അവളുടെ വെപ്രാളം കണ്ടിട്ട് ചിരിവന്നു. എന്റെ ഭഗവാനെ, അവള് കണ്ടാൽ തീർന്നു.)

വയറിന്റെ കുത്തൽ തീർന്നയുടനെ അവൾ എന്റെ ബാഗ് ഞോണ്ടാൻ തുടങ്ങി. അച്ചാർ, മുളകുപൊടി, മല്ലിപ്പൊടി, സാംബാർ പൊടി, ചമ്മന്തിപ്പൊടി, ചിപ്സ്, എല്ലാം വെളിയിലെടുത്തു. എന്നിട്ടു അവൾ കൊണ്ടുവന്ന ഡബ്ബയിൽ എല്ലാം പകർന്നു.  (ആൾ ഡീസന്റ് ആണ്. പാതി എനിക്ക് വെച്ചേക്കും.)

അവൾക്കായി ഞാൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവന്ന സെറ്റ്സാരി കൊടുത്തപ്പോൾ പെണ്ണിന് ഭയങ്കര സന്തോഷം. കണ്ണെല്ലാം നിറഞ്ഞു. “കരയാതെടീ, നിനക്കുള്ള എന്റെ ന്യൂ ഇയർ ഗിഫ്റ് ആണ് കേട്ടോ”.

“താങ്ക്സ് ഡാ ഏട്ടാ, ഞാൻ ഇങ്ങനൊരു ഗിഫ്ട് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.”

“പ്രതീക്ഷിക്കുന്നപോലെയല്ലല്ലോടീ കാര്യങ്ങൾ നടക്കുന്നത് – ഹ ഹ”

“എന്താടാ, എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ?”

“ഇല്ലെടീ. ശരി നമുക്കിറങ്ങണ്ടേ? ഞാൻ കഴിക്കട്ടെ. സമയം പോകുന്നു. അവന്മാർ ഇപ്പോൾ വിളി തുടങ്ങും”.

“ഓക്കേ, സമയം പോകുന്നു. മണി പത്തായി. അവന്മാർ മുറവിളി കൂട്ടും.”