“രാജീവ്‌ സ്റ്റോപ്പ്‌…”
അലക്സ് ഫോൺ കട്ടായ ഉടനെ രാജീവിനോട് ക്ഷോഭത്തോടെ പറഞ്ഞു…
“എന്താ സാർ…
നമുക്കൊരു അഞ്ഞൂറ് മീറ്റർ കൂടേ മുന്നിലേക്ക് പോയാൽ സൈബർ സെല്ലിൽ നിന്നും അയച്ച സ്പോട്ടിലേക് എത്തും…”
“രാജീവ്‌ ഇതേതാ സ്ഥലം…”
“സാർ…ഇതാണ് പറങ്കിമല…
പതിനെട്ടു ഹെക്റ്റർ വിസ്ത്രീതിയിൽ വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഈ സ്ഥലം തമിഴ് നാടിന്റെയും കേരളത്തിന്റെയും ബോർഡറിലാണ്…
പണ്ട് പോർച്ചുഗീസുകാർ നമ്മളെ ഭരിച്ചപ്പോൾ അവർ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത തോട്ടമാണ് ഈ കാണുന്ന രണ്ടു മലക്ക് ചുറ്റിലും മലയുടെ മുകളിലുമായി ഉള്ളത്…
ഇവിടെ ഒരു ഗെസ്റ്റ് ഹൗസ് ഉണ്ട്…
ഈ തോട്ടം ഇപ്പോൾ രാഘവസ് എക്സ്പോർട്ടിങ് കമ്പിനിയുടെ കീഴിലാണ്…”
“നമ്മൾ ഇനി മുന്നോട്ട് പോയിട്ട് കാര്യമുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…
നമ്മൾ തേടി നടന്നവർ ഇതിനുള്ളിലാണെന്ന് എന്റെ മനസ് പറയുന്നു”
അലക്സ് രാജീവിനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ രാജീവ്‌ അലക്സിനെ തന്നെ നോക്കി..
” സാർ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…”
Don’t kill. We are waiting your stories..
പൊളി ശരത്ത്‌ ട്രാക്ക് മാറ്റി പിടിക്കുവാണോ….. എന്തായാലും നന്നായിട്ടുണ്ട്… ♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
As always, you write fabulously.. Please continue..
Best regards
Gopal
ബ്രോ ലൈക്കു കുറഞ്ഞെന്നു വിചാരിച്ച് ബാക്കി എഴുതാതിരിക്കരുത്
വളരെ ഹൃദയഹാരിയായ കഥ, വ്യത്യസ്ത അവതരണം.
നൗഫു, “എന്റെ ഉമ്മാന്റെ നിക്കാഹ്” മറക്കരുതേ!
??