എന്റെ ജീവിതം [മീശ മാധവൻ] 114

ഞാൻ – ആ ഇനി നീ വന്നില്ലേ വാ നമ്മക് കേറാം .

ക്ലാസ്സിൽ കെയറിയപ്പൊ പെണ്ണുങ്ങൾ മൊത്തം നമ്മളെ അന്യഗ്രഹി ജീവികളെ പോലെയാ നോക്കുന്നെ . ഇവരെന്തേ ആണുങ്ങളെ ഇതിനു മുൻപേ കണ്ടിട്ടില്ല .

അങ്ങനെ നമ്മൾ ക്ലാസ്സിൽ കെയറി ബാക് ബെഞ്ചിന് മുന്പിലായ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു . അവൻ വന്നപ്പോ തന്നെ പെണ്ണുങ്ങളോട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി . ഇപ്പോ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം മനസിലായി , ഇവൻ ‘ഇൻ ഹരിഹർ നഗറിലെ’ അപ്പുക്കുട്ടന്റെ അതെ സ്വഭാവമാണെന്നു .

അവൻ കുറച്ചു നേരം കൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാവരോടും പരിജയപെട്ടു . ഇതിന്റെ ഇടയിൽ കുറച്ച കുറച്ച ആണുങ്ങൾ വരാൻ തുടങ്ങി.

ഒരാൾ നമ്മുടെ ബെഞ്ചിൽ വന്നിരുന്നു . എന്നിട്ട് അവൻ എന്നോട് വന്നു പറഞ്ഞിയപെട്ടു . അവന്റെ പേര് വൈശാഖ് , ഒരു പാവം ചെറുക്കൻ . കാണാൻ ഒക്കെ കൊള്ളാം . അവന്റെ വീട് ഇവിടെ അടുത്തുതന്നെ . അവൻ ഒരു മിഡിൽ ക്ലാസ് ഫാമിലിയിൽ നിന്നാണ് വരുന്നേ . വീട്ടിൽ അച്ഛൻ ‘അമ്മ ചേട്ടൻ . അങ്ങനെ വേറെ കുറച്ച ആൾക്കാരോടും പരിചയപെട്ടു .

ആ നമ്മടെ അപ്പുകുട്ടൻ കുറിച്ച് പറഞ്ഞില്ലാലോ , ആയോ സോറി നമ്മുടെ വിമൽ . അവന്റെ വീടും ഇവിടെ അടുത്ത് തന്നെ . വീട്ടിൽ അച്ഛൻ ‘അമ്മ ചേച്ചിയും ഒരു അനിയത്തിയും .

നമ്മൾ മൂന്നാളുകാരും ഏകദേശം ഒരേ ബാക്ഗ്രൗണ്ടാണ് . ആകെയുള്ള വെത്യാസം ഞാനും വൈശാഖും വിമലിനെ പോലെ കോഴി സ്വഭാവമൊന്നുമില്ല , പിന്നെ ചളിയടിയും.

ഇപ്പോ ഏകദേശം എല്ലാവരും വന്നു എന്ന് തോനുന്നു . അങ്ങനെ ടീച്ചർ വന്ന് എല്ലാവരെയും പരിചയപെട്ടു ക്ലാസ് തുടങ്ങി . ടീച്ചറിന്റെ പേര് വിജിത . നല്ല ടീച്ചർ ആണ്.

ക്ലാസ് കഴിയുന്നതിനു 10 മിനുട്ടു മുൻപ് ഒരു കിളിനാദം കേട്ടു “ടീച്ചർ മെയ് ഐ കമിന്” എല്ലാവരും ആ ശബ്‌ദം കേട്ട സ്ഥലത്തേക്കു നോക്കി .